W latach 1987-1990 na Pogórzu Strzyżowskim przeprowadzono badania nad wydajnością zmianowań pastewnych, którą porównywano z wydajnością trwałego użytku zielonego. Oprócz nawozów mineralnych, użyto gnojowicy bydlęcej. Uprawa mieszanek trawiasto-motylkowych okazała sie celowa ze względu na uzyskanie wyższych plonów suchej masy, białka ogólnego i jednostek owsianych w rotacji zmianowania.
Badano koncentrację β-karotenu w świeżych surowcach roślinnych, w wyprodukowanych z nich paszach konserwowanych oraz w różnych okresach ich przechowywania. Wykazano, że największe straty β-karotenu (70%-82%) wystąpiły w czasie produkcji brykietów z lucerny, siana łąkowego suszonego na pokosach oraz kiszonki z żyta. Suszenie zielonki przy użyciu kolektora słonecznego powodowało mniejsze zmiany w zawartości β-karotenu niż metoda suszenia tradycyjnego na pokosach. Najlepszą metodą konserwowania zielonek ze względu na najniższe straty B-karotenu (14%-21.8%) jest mechaniczne suszenie zielonek i kiszenie surowców nieprzewiędniętych. W czasie kilkumiesięcznego przechowywania pasz najniższe straty β-karotenu w przeliczeniu na okres jednego miesiąca występowały w suszach i kiszonce z traw (4.5%-5.5%), a najwyższe w sianie uzyskanym metodą tradycyjną (9.2%).