Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 15

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
This article reviews the present state of the science concerning the polybrominated dibenzo-p-dioxins (PBDDs) and dibenzofurans (PBDFs). Even where in the world people are exposed to anthropogenic origin chemicals. Some of them are long- lived organic compounds, which persist over the years in the environment. Persistent organic pollutants, such as organohalogen compounds, accumulate in environmental and biological compartments and have adverse effects on the health of humans and animals. Little is known about the brominated and mixed chloro/bromo dioxin and furans. Existing literature suggests that brominated dioxins and furans have similar toxicity profiles to their chlorinated analogues. The exposure data are extremely limited, showing a major data gap in estimating the potential environmental and health risk of these chemicals. The rapid increase in the use of brominated flame retardants (the main source of these pollutants) has raised the level of concern over environmental and health damage from brominated dioxins and furans. It is likely that human as well as wildlife exposure to these contaminants will increase with their greater use. The findings reported here present strong evidence of the PBDDs and PBDFs as an emerging new class of contaminants.
An official monitoring programme was started in 2006 with the aim of estimating the concentrations of PCDD/Fs, dl-PCBs, and ndl-PCBs in raw cow's and goat's milk. A random sampling scheme was applied to selected voivodeships. The average concentration of dioxins and furans in cow's milk was 0.88 and 1.46 pg WHO-TEQ/g fat in goat's milk. The mean dioxin-like PCBs concentrations were 0.58 and 0.76 pg WHO-TEQ/g fat; subsequently the WHO-PCDD/F-PCB-TEQ were 1.47 and 2.22 pg/g fat for cow's and goat's milk, respectively. The mean concentrations of PCDD/Fs and dl-PCBs in cow's milk samples were in the range of ¼ of the maximum levels established in European Union. The mean ndl-PCBs concentrations were 1.27 and 1.59 ng/kg fat for cow's and goat's milk, respectively, well below recently-discussed maximum levels.
The concentration and congener-specific profile of polychlorinated dibenzo-p-dioxins (PCDD), polychlorinated dibenzofurans (PCDF), and dioxin-like polychlorinated biphenyls (dl-PCB), were determined in edible marine fish tissues of salmon, herring, and in sprat and fishmeals collected between 2006 and 2008. Average concentrations of the sum of the compounds ranged from 4.05 ±5.46 to 9.23 ±2.64 pg WHO-TEQ/g f.w. for the tested fish species. The highest concentration was found in salmon - up to 11.39 pg WHO-TEQ/g f.w. of the sum of PCDD, PCDF, and dl-PCB. Only seven out of 55 fish meals exceeded the maximum permitted level for PCDD/PCDF (over 1.25 ng WHO-TEQ/kg) and 4 pg/p for total TEQ. Dioxin-like PCB make up about 50% of the concentration. The PCDD, PCDF, and dl-PCB accumulation pattern found in the analysed samples showed typical distribution reported for marine samples. The following congeners dominated: 2,3,7,8-PCDF, 2,3,4,7,8-PeCDF, 1,2,3,7,8-PeCDF, and PCB 105,118, and 156.
7
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Dioksyny a bezpieczeństwo żywności

61%
Spośród wielu potencjalnych chemicznych zanieczyszczeń żywności, dioksyny, w tym: polichlorowane dibenzo-p-dioksyny i dibenzofurany oraz dioksynopodobne polichlorowane bifenyle są powszechnie uważane za jedne z najbardziej niebezpiecznych dla naszego zdrowia ze względu na ich właściwości toksykologiczne, trwałość i zdolność do biokoncentracji w łańcuchu żywnościowym. Wyniki badań epidemiologicznych sugerują, że środowiskowe narażenie na te związki może wpływać na wiele procesów fizjologicznych u człowieka, przede wszystkim na drodze zaburzania równowagi układu hormonalnego. Wśród niekorzystnych skutków zdrowotnych związanych z przewlekłym narażeniem na dioksyny wymienia się m.in.: wzrost ryzyka wystąpienia chorób nowotworowych, zaburzeń układu odpornościowego i rozrodczego czy zaburzeń neurobehawioralnych. Głównym źródłem narażenia człowieka na tę grupę zanieczyszczeń jest żywność – około 95% dziennej dawki dioksyn trafia do naszych organizmów z żywnością, przede wszystkim pochodzenia zwierzęcego. Z najnowszych badań wynika, że w wielu populacjach europejskich narażenie na dioksyny przekracza ustalone przez międzynarodowe instytucje dawki bezpieczne, tj. tolerowane dzienne czy tygodniowe pobranie. Szczególnie niepokojące jest, że odsetek ludzi, u których pobranie dioksyn przekracza ww. wartości odniesienia jest większy u dzieci niż u osób dorosłych. Od czasu tzw. „belgijskiej afery dioksynowej” w 1999 r., oszacowanie wielkości narażenia na te zanieczyszczenia i związana z tym ocena ryzyka dla zdrowia konsumentów stały się w Unii Europejskiej jednym z priorytetowych zagadnień w obszarze bezpieczeństwa żywności. w ramach realizacji wspólnotowej strategii wprowadzono do ustawodawstwa najwyższe dopuszczalne stężenia i poziomy reagowania dla dioksyn i dl-PCB w celu ich monitorowania w żywności w Państwach Członkowskich. Ustalono również wymagania dotyczące stosowanych metod i laboratoriów wykonujących analizy dla celów urzędowej kontroli żywności. Państwa członkowskie są zobligowane do stałego monitorowania poziomów dioksyn i dl-PCB w różnych grupach środków spożywczych i przesyłania rocznych raportów z tych badań do Komisji Europejskiej (od 2008 r. do Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności). Wyniki monitoringu, obejmujące lata 1999-2008, opracowane ostatnio przez EFSA, stały się podstawą dla nowelizacji Rozporządzenia Komisji 1881/2006 w zakresie najwyższych dopuszczalnych stężeń dioksyn i dl-PCB. Przy opracowywaniu nowych limitów, w miejsce aktualnie obowiązujących współczynników toksyczności z 1998 r. (WHO1998-TEF) zostały wykorzystane nowe współczynniki opracowane w 2005 r. (WHO2005-TEF). Można oczekiwać, że nowe limity dla dioksyn i dl-PCB w żywności wejdą do ustawodawstwa nie później niż na początku 2012 r.
Food products of animal origin are the primary source of human exposure to persistent organic compounds such as polychlorinated dibenzo-p-dioxins (PCDDs), polychlorinated dibenzofurans (PCDFs) and polychlorinated biphenyls (PCBs), including dioxin-like PCBs (dl-PCBs) and non-dioxin-like PCBs (ndl-PCBs). For about two decades it has been known that some production systems may be responsible for elevated levels of these contaminants in eggs. This paper presents the results of the official survey of PCDD/Fs and PCBs in eggs carried out in the years 2006-2014 and describes the sources of contamination in cases exceeding the maximum permitted levels. Furthermore, the risk assessment of exposure for various groups of consumers was conducted. The contaminants were found in the eggs from all bird species (hens, quails, ducks, and geese). Generally, the levels of PCDD/Fs and dl-PCBs in eggs were low and did not exceed the permitted limit (set only for hen eggs). However, in the case of eggs from free-ranging hens, contents of the toxic compounds were significantly higher. In addition, 10% of these egg samples exceeded the maximum permitted levels. With the exception of one sample, the levels of ndl-PCBs were much lower than the levels set by EU legislation. Examination of feed from farms with non-compliant results did not show increased concentrations of dioxins, furans and dl-PCBs. In five cases, soil was the source of contamination (in one case, in addition to soil, also vegetation and crushed building materials on the farm). The sources of contamination were proven with the correspondence of congener profiles. However, in some instances the source of contamination remained unknown. All through risk assessment, long-term consumption of free range eggs with increased content of dioxins, furans and dl-PCBs may lead to the unacceptable exposure to these contaminants, especially for children. Sometimes, the estimated intake stood even higher than the toxicological reference value. Minimizing the risk associated with human exposure to persistent organic pollutants is an important element of the policy on improving public health. Due to the ability of dioxins and PCBs to accumulate in the food chain, at the end of which there are humans, constant monitoring of food is advised. In the case of eggs, particular attention should be paid to those obtained from free-ranging hens.
The paper presents the results of testing eggs for the content of dioxins and polychlorinated biphenyls (PCBs), determination of the sources that caused the presence of high concentrations of these compounds which exceeded the acceptable contamination levels, and assessment of consumer health risk caused by the consumption of eggs with excessive contents of investigated compounds. In about 9% of free range eggs and 17% of organic eggs, the content of PCDD/Fs was two- or threefold higher than the acceptable limits, and in some samples the concentration of investigated compounds exceeded the maximum concentration levels. Based on the profile of the compounds, it was confirmed in several cases that their main source was the soil or unsecured refuse. The consumers of eggs and meat produced under these conditions constitute the risk groups, and their dioxin and PCB intake may exceed toxicological reference values.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.