This article briefly reviews the effect of diet composition and structure on the anatomy and function of the rumen and small intestine in young growing calves. The biologically active components present in colostrum and whole milk (including active peptides and proteins, hormones, amino acid derivatives, enzymes, growth factors) promote a rapid development of the digestive tract (in particular the intestines) in newborn calves. Fast rumen development is observed in calves fed diets with a high starch content in the pre-weaning period. Volatile fatty acids (butyric acid and propionic acid) stimulate both the growth of rumen papillae and mucosal metabolic function. Early feeding of starter diets with a distinct physical structure (resulting from the inclusion of whole cereal grains) has a beneficial influence on selected morphometric parameters of the rumen and small intestine. There is no doubt that feed additives and supplements (probiotics, prebiotics and others) contribute to the development of the gastrointestinal tract in calves.
Badano wpływ różnych technologii produkcji oraz okresu przechowywania pasz na zmiany w koncentracji makroelementów (Ca, P, Mg, Na, K). Stwierdzono, że produkcja i kilkumiesięczne przechowywanie siana z zielonki łąkowej suszonej na pokosach powodowało większe zmiany w koncentracji badanych składników mineralnych niż produkcja i przechowywanie siana z przewiędniętej zielonki łąkowej dosuszanej przy użyciu kolektora słonecznego. Zmiany w zawartości składników mineralnych stwierdzono także przy produkcji kiszonki z żyta oraz kiszonki z traw z udziałem roślin motylkowatych. W okresie zimowego przechowywania tych kiszonek nastąpił dalszy spadek zawartości badanych makroelementów, co przypuszczalnie było wynikiem wycieku soków zawierających składniki mineralne. Najlepszą metodą konserwowania zielonek, ze względu na najmniejsze zmiany zawartości składników (do 5%), jest mechaniczne suszenie zielonek, tym bardziej, że kilkumiesięczny okres składowania tych pasz powoduje także najmniejsze straty badanych składników mineralnych.
The aim of the study was to verify the assumption that adding chelates, vitamins and yeasts to the winter diet of cows, at the end of pregnancy and at the beginning of lactation, increases milk production and affects the serum concentration of lipids. The experiment was performed on three groups of HF cows (a total of 60 heads) in their second or third lactation, fed a balanced diet based on maize silage, grass silage and haylage (56% dry matter of the feed) and a concentrate (group 1 . control). Approximately 14 days before delivery and 120 days after delivery the diet of group 2 was supplemented with mineral components (chelate complexes Mg, Mn, Cu, Zn, Se ) and vitamins (E, PP, β-carotene). Group 3 received Yea Sacc1026 bioformula (containing Saccharomyces cerevisiae1026) in addition to its normal rations and supplements (as in group 2). Supplementing the cow.s winter ration with vitamins and minerals resulted in a significant increase in mean daily milk production during the first 120 days of lactation (from 23.98 kg to 25.18 kg) in comparison to the control group. This milk had higher concentrations of non-fat solids and crude protein (P ≤ 0.01), including the N fraction of true protein (P ≤ 0.05), as well as lactose and dry matter. Milk fat had the highest level of polyunsaturated fatty acids (on day 30 and 120 of lactation), including linoleic acid (C18:2), and a higher concentration (on the day 120 of lactation) of hypocholesterolemic acids (45.46 g/100g FA). Mineral-vitamin supplements shortened milk coagulation time (by 14%), and increased the alcohol number (from 2.28 to 2.81 ml 80% C2H5OH). Yeast (Yea Sacc1026) did not improve the effectiveness of chelates and vitamins added to the ration. The supplements tested in the study reduced the somatic cell count in milk (P ≤ 0.05). Vitamin-mineral supplements and yeasts increased (especially on day 120 of lactation) the serum levels of phospholipids and triacyloglycerols (chelates and vitamins) and total cholesterol (yeasts).
Badano koncentrację β-karotenu w świeżych surowcach roślinnych, w wyprodukowanych z nich paszach konserwowanych oraz w różnych okresach ich przechowywania. Wykazano, że największe straty β-karotenu (70%-82%) wystąpiły w czasie produkcji brykietów z lucerny, siana łąkowego suszonego na pokosach oraz kiszonki z żyta. Suszenie zielonki przy użyciu kolektora słonecznego powodowało mniejsze zmiany w zawartości β-karotenu niż metoda suszenia tradycyjnego na pokosach. Najlepszą metodą konserwowania zielonek ze względu na najniższe straty B-karotenu (14%-21.8%) jest mechaniczne suszenie zielonek i kiszenie surowców nieprzewiędniętych. W czasie kilkumiesięcznego przechowywania pasz najniższe straty β-karotenu w przeliczeniu na okres jednego miesiąca występowały w suszach i kiszonce z traw (4.5%-5.5%), a najwyższe w sianie uzyskanym metodą tradycyjną (9.2%).