Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 30

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W artykule przedstawiono problem marnotrawienia żywności w Unii Europejskiej, w tym w gospodarstwach domowych w Polsce, w ujęciu ekonomicznym. W Unii Europejskiej marnuje się ok. 89 mln t żywności rocznie. Do największego marnotrawienia żywności dochodzi w sektorze gospodarstw domowych. Gospodarstwa domowe są odpowiedzialne za ok. 47 mln t wyrzucanej żywności, co stanowi 98 mld euro rocznie. W Polsce najczęściej wyrzucanymi produktami żywnościowymi są: wędliny, pieczywo, warzywa, owoce, jogurty, ziemniaki, mięso i mleko. Szacunkowa wartość wyrzucanych produktów żywnościowych wynosiła w 2016 r. 538 zł na osobę w gospodarstwach domowych ogółem w Polsce. Edukacja konsumentów, inicjatywy rządowe i pozarządowe stanowią ważny punkt wyjścia do ograniczenia marnotrawienia żywności.
Zalecenia żywieniowe odzwierciedlają najnowsze wyniki badań naukowyctr w zakresie żywienia człowieka. Stanowią one podstawowy instrument polityki rolnej, żywnościowej i prozdrowotnej. Zalecenia żywieniowe dla mieszkańców Europy są formułowane przez organizacje międzynarodowe zajmujące się problematyką wyżywienia ludności: Światową Organizację Zdrowia (WHO) i Organizację Narodów Zjedaoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO). W Polsce zalecenia żywieniowe są opracowywane przez Instytut Żywności i Żywienia (IZZ). Są one upowszechniane w formie graficznej w celu łatwiejszego ich przyswajania przez konsumentów. Obecni zalecenia żywieniowe koncentrują się nie tylko na zdrowiu człowieka, ale także na środowisku. Z badań Centrum Żywności i Żywienia włoskiego koncei nu Barilla (BCFN) wynika, że żywność korzystnie wpływająca na zdrowie człowieka ma jednocześnie pozytywn; wpływ na środowisko przyrodnicze.
Praca zawiera analizę zmian w poziomie i strukturze spożycia ryb w latach dziewięćdziesiątych oraz zróżnicowanie w grupach społeczno-ekonomicznych gospodarstw domowych. Ryby należą do produktów spożywczych o bardzo wysokiej wartości odżywczej, która zbliżona jest do mięsa. Obecność pełnowartościowego białka sprawia, że ryby powinny być spożywane 2-3 razy tygodniowo. Jednak ich spożycie jest niskie (6,7 kg na 1 mieszkańca w 1997 г.). Racjonalizacja wyżywienia polskiego społeczeństwa wymaga znacznie wyższego spożycia ryb, co najmniej o 50% w stosunku do obecnego poziomu. Poziom spożycia ryb zależy od połowów krajowych (dalekomorskie, bałtyckie i śródlądowe). Jednak ze względu na ograniczenie dostępu polskiej floty rybackiej do wód innych państw, połowy morskie zmniejszyły się znacznie. Najkorzystniejszymi wodami do połowu ryb w Polsce pozostały wody Bałtyku i wody śródlądowe. W Polsce panują doskonałe warunki do chowu ryb (akwakultura), głównie karpia i pstrąga. Są one jednak nie w pełni wykorzystane. Oprócz połowów krajowych duży wpływ na spożycie ryb i przetworów rybnych w Polsce ma import, który systematycznie wzrasta i w 1997 r. wyniósł 218,5 tys. ton. Dominującą pozycją w polskim imporcie stanowią ryby mrożone, filety oraz mięso rybie (płaty śledziowe). Odmienne uwarunkowania społeczno-ekonomiczne są przyczyną tak dużych różnic w spożyciu ryb pomiędzy grupami społeczno-ekonoinicznyini gospodarstw domowych. Należą do nich m.in. sposób pozyskiwania żywności, nawyki żywieniowe spowodowane wzorcami środowiskowymi, różna sytuacja dochodowa, a także miejsce zamieszkania. Współzależność między spożyciem ryb a dochodami gospodarstw domowych wyrażona jest poprzez współczynniki dochodowej elastyczności popytu. Na zakończenie dokonano porównania spożycia ryb w Polsce i w wybranych krajach świata (kraje należące do Unii Europejskiej, Islandia, Japonia, Norwegia, USA) na podstawie danych statystycznych Organizacji do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO). Spożycie ryb w tych krajach jest 1,2-9,3 razy wyższe niż w Polsce.
Do najważniejszych zagrożeń bezpieczeństwa żywnościowego na świecie należą: wzrost liczby ludności na świecie do ponad 9 mld w 2050 r. oraz wzrost globalnego popytu na żywność, zwłaszcza na produkty żywnościowe pochodzenia zwierzęcego, przy zmniejszających się zasobach wody i gruntów. Niekorzystny wpływ na globalne bezpieczeństwo żywnościowe będą miały również zmiany klimatu, zanikanie bioróżnorodności odmian rolniczych, nowe choroby roślin i zwierząt, rosnące ceny energii i żywności, straty i marnotrawienie żywności, a także walka o ziemię uprawną z producentami biopaliw, przemysłem i urbanizacją oraz spekulacje na rynku żywnościowym. Wobec licznych zagrożeń bezpieczeństwa żywnościowego, Unia Europejska jako największa gospodarka świata może odegrać ważną rolę w zapewnieniu globalnego bezpieczeństwa żywnościowego na świecie.
W artykule zaprezentowano analizę spożycia żywności w Chinach i Indiach na tle ich rozwoju społeczno-gospodarczego. Zwrócono uwagę na sytuację demograficzną na świecie, poziom rozwoju społecznego, tendencje w spożyciu żywności, różnice w poziomie spożycia podstawowych produktów żywnościowych oraz samowystarczalność żywnościową. Podstawą wyżywienia ludności w Chinach i Indiach są produkty zbożowe, głównie ryż i pszenica, ziemniaki oraz warzywa i owoce. Wzrost zamożności społeczeństwa powoduje zmiany we wzorcach konsumpcji żywności w tych krajach. Wzrasta spożycie produktów przetworzonych, tj. produktów mięsnych, głównie wieprzowych i drobiowych, a w mniejszym stopniu wołowych, a także mleka i przetworów mlecznych, jaj, ryb oraz warzyw i owoców, zmniejsza się spożycie zbóż, w tym pszenicy, ryżu i kukurydzy.
Samowystarczalność żywnościowa jest istotnym elementem bezpieczeństwa żywnościowego. Kraje UE-28 charakteryzuje zróżnicowany stopień samowystarczalności żywnościowej. Węgry, Litwa, Polska, Dania, Francja, Holandia, Belgia, Estonia, Łotwa i Niemcy osiągnęły wysoki stopień samowystarczalności żywnościowej w większości sektorów. Unia Euroopejska pozostaje głównym producentem żywności, ale jest również importerem żywności. Polska osiągnęła wysoki stopień samowystarczalności żywnościowej w zakresie: mięsa wołowego i drobiowego, mleka i przetworów, owoców, cukru, warzyw, zbóż i ziemniaków. Polski sektor rolno-spożywczy ma szansę stać się jednym z głównych eksporterów żywności na rynek UE i innych krajów świata. Strategicznymi kierunkami rozwoju dla polskiego rolnictwa i przemysłu spożywczego powinny być: produkcja mięsa wołowego i drobiowego, mleka i przetworów, owoców, warzyw, cukru, zbóż i ziemniaków.
Reakcją popytu na zmianę dochodów konsumentów jest dochodowa elastyczność popytu. W artykule omówiono i określono współzależności między dochodami konsumentów a spożyciem żywności i napojów alkoholowych w Polsce w 2019 r. Uwagę zwrócono na zróżnicowanie dochodów, wydatków i spożycia podstawowych produktów żywnościowych oraz napojów alkoholowych w gospodarstwach domowych ogółem w Polsce według grup kwintylowych, ze szczególnym uwzględnieniem gospodarstw domowych osób najuboższych i najzamożniejszych. W celu zbadania występujących prawidłowości w spożyciu żywności zależnie od zmian dochodów oszacowano współczynniki dochodowej elastyczności popytu. Z przeprowadzonego badania wynika, że wzrost dochodów nie powoduje jednakowych zmian w popycie na poszczególne dobra żywnościowe i napoje alkoholowe.
W artykule przedstawiono zagadnienie dotyczące systemów jakości żywności w Unii Europejskiej w aspekcie ekonomicznym. Wspólna polityka rolna próbuje spełnić oczekiwania europejskich konsumentów, którzy coraz większą wagę przywiązują do jakości żywności. Produkty wysokiej jakości, posiadające zarejestrowane nazwy: ChOG, ChNP, GTS, i rolnictwa ekologicznego wytwarzane są w poszanowaniu zasad związanych z ochroną środowiska, zdrowiem roślin, zdrowiem i dobrostanem zwierząt. Udział rynku produktów posiadających zarejestrowane nazwy w wartości polskiego rynku żywności i napojów wynosi poniżej 1%. Krajowy rynek produktów ekologicznych także jest niewielki, ale systematycznie rośnie. Kontrolą produktów ChOG, ChNP, GTS i rolnictwa ekologicznego zajmuje się Inspekcja Handlowa. Europejska żywność wysokiej jakości jest główną wartością unijnego rolnictwa i pełni kluczową rolę w tworzeniu tożsamości kulturowej narodów i regionów.
Wzrost wydatków na gastronomię w gospodarstwach domowych, wg grup społeczno-ekonomicznych i miejsca zamieszkania (miasto-wieś) w latach 2005-2015, świadczy o coraz większym zainteresowaniu tą formą zaspokajania potrzeb żywnościowych. Nowe zwyczaje żywieniowe Polaków, polegające na spożywaniu posiłków poza domem, przekładają się na rozwój rynku gastronomicznego. Sposób odżywiania się wywiera istotny wpływ na zdrowie człowieka, jego sprawność fizyczną i rozwój intelektualny. Nadmierna konsumpcja produktów żywnościowych bogatych w tłuszcze, zwłaszcza nasycone, cukier i sól prowadzi do rozwoju chorób dietozależnych oraz nadwagi i otyłości, uznanej przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) za globalną epidemię XXI w. Przemysł spożywczy poprzez działania, w tym reformulację żywności, może przyczynić się do poprawy zdrowotności mieszkańców Polski. W Polsce wprowadzane są liczne programy mające na celu promocję zdrowego stylu życia przez edukację społeczeństwa w zakresie żywienia i aktywności fizycznej.
Praca zawiera analizę zmian w poziomie i strukturze spożycia owoców w latach dziewięćdziesiątych oraz zróżnicowanie spożycia w grupach społeczno-ekonomicznych gospodarstw domowych. Owoce pełnią bardzo ważną rolę w żywieniu człowieka. Są one najlepszym źródłem witamin, włókna pokarmowego (błonnika) oraz składników mineralnych. Dlatego też powinny być spożywane każdego dnia. Jednak ich spożycie w Polsce jest niskie. Najwyższy poziom spożycia owoców i ich przetworów przypada na rok 1997 (53,0 kg na 1 mieszkańca). Racjonalizacja wyżywienia polskiego społeczeństwa wymaga znacznie wyższego spożycia owoców, co najmniej o 40-50%, w stosunku do obecnego poziomu. Poziom spożycia owoców zależy głównie od produkcji krajowej. Stopniowy wzrost produkcji owoców w latach dziewięćdziesiątych jest wynikiem wzrostu plonów z jednostki powierzchni, głównie dzięki nowym odmianom jabłek i owoców jagodowych oraz intensywnym metodom prowadzenia plantacji. Oprócz produkcji znaczny wpływ na spożycie owoców w Polsce ma również import owoców południowych, w tym cytrusowych. Import tych owoców w 1997 r. w porównaniu z rokiem 1990 wzrósł ponad 11 razy i wynosi 816,7 tys. ton. Wśród importowanych owoców banany stanowiły 33,0% całego importu, a owoce cytrusowe 38,1%. Import owoców sprzyja łagodzeniu wahań sezonowych, zwłaszcza w miesiącach o najniższym spożyciu owoców krajowych. Odmienne uwarunkowania społeczno-ekonomiczne występujące w poszczególnych grupach gospodarstw domowych, do których można zaliczyć: różną sytuację dochodową, miejsce zamieszkania, sposób pozyskiwania żywności i zwyczaje żywieniowe, mają znaczący wpływ na spożycie owoców. Współzależność między spożyciem owoców a dochodami gospodarstw domowych wyrażona jest poprzez współczynniki dochodowej elastyczności popytu (spożycia). Na zakończenie dokonano porównania spożycia owoców w Polsce i w krajach należących do Unii Europejskiej, na podstawie danych statystycznych Organizacji do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO). Spożycie owoców w tych krajach jest 2-4 razy wyższe niż w Polsce.
The aim of this article is to assess the nutrition level in Poland in the light of the current dietary recommendations. The focus is on the diversification of consumption of the basic food products in households by socio-economic groups and with particular account of food products of vital importance for the health of the Polish society, that is milk, fish, fruit, vegetables and their products. Also the level of consumption of these products in house­holds maintained by the poorest and the wealthiest people has been described. The present model of food consumption in Poland strongly deviates from the rules of balanced nutrition. The Poles eat too much animal fat, fatty meat, confectionary products and sugar and too little milk, fish, vegetables, fruit and their products. The improper diet increases the risk of many chronic non-infectious illnesses, colloquially known as diseases of modern civilization. With a view to improving the health condition of the Polish society numerous advertising campaigns are organized in Poland. They encourage people to eat more milk, fish, vegetables and fruit.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.