Celem pracy było przeanalizowanie wpływu stopnia rozdrobnienia warzyw na przebieg konwekcyjnego suszenia oraz na proces rozdrabniania suszu. Materiał badawczy stanowiły bulwy ziemniaka i korzeń marchwi. Próby przed pomiarami pocięto w plastry o średnicy 2,5 cm i grubości 3,0 mm oraz w paski o kształcie prostopadłościanów (0,30 × 0,35 × 2,5 cm). Proces suszenia prowadzono w pojedynczej warstwie, stosując temperaturę powietrza 60°C i prędkość przepływu 0,5 m⋅s⁻¹. Do redukcji wymiarów suszu wykorzystano rozdrabniacz nożowy. Stwierdzono, że w przypadku marchwi i ziemniaka zwiększenie powierzchni prób przed suszeniem średnio o 50% powodowało kilkukrotne skrócenie czasu tego procesu. Susz ziemniaczany i marchwiowy charakteryzowały się podobną podatnością na rozdrabnianie, aczkolwiek nieco niższe nakłady energii na ten proces uzyskano dla surowca w postaci pasków. Wskaźnik rozdrabniania Sokołowskiego zawierał się od 81 kJ·kg⁻¹mm⁰∙⁵ (paski marchwi) do 90 kJ·kg⁻¹mm⁰∙⁵ (plastry ziemniaka). Przeprowadzone badania wykazały, że stopień rozdrobnienia warzyw istotnie wpływa zarówno na proces suszenia, jak i na energochłonność rozdrabniania suszu.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.