Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 20

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  standardowa nadwyzka bezposrednia
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badania przeprowadzono w 74 gospodarstwach rodzinnych z regionu Podkarpacia. Informacje do pracy były zbierane bezpośrednio w gospodarstwach, poprzez wywiad, z wykorzystaniem przygotowanego kwestionariusza. Uzyskane wyniki wskazują na to, że wraz ze zwiększającą się powierzchnią gospodarstw zwiększała się ich siła ekonomiczna i organizacyjna wyrażająca się większą nadwyżką bezpośrednią oraz wyższą obsadą zwierząt (DJP). W gospodarstwach mniejszych, o zwierzęco-roślinnym profilu produkcji, charakterystycznych dla Podkarpacia (grupy II-IV), potencjał rozwojowy był wysoki. Gospodarstwa te posiadały jeszcze zasoby ziemi i zwierząt, które powinny być wykorzystane do produkcji żywności. O ich dalszym rozwoju będą decydować głównie czynniki makroekonomiczne oraz podejmowane przez rolników decyzje o sposobie gospodarowania. Jednak należy podkreślić, że zaniechanie produkcji zwierzęcej lub jej ograniczanie (rezygnacja z wypasu pastwiskowego, mniejsza obsada zwierząt) będzie przyczyniało się do wzrostu powierzchni nieużytków, głównie zielonych, trudnych do zagospodarowania w innym kierunku.
Podjęto problem zmienności poziomu produkcji rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach produkcji. W celu wykazania różnic w potencjale produkcyjnym modelowych gospodarstw rolnych prowadzących produkcję na zróżnicowanych warunkach przyrodniczo-ekonomicznych zastosowano rachunek nadwyżek bezpośrednich.
Duża grupa gospodarstw rolniczych o małym wyposażeniu w zasoby produkcyjne ma olbrzymie możliwości wykorzystania dostępnych środków finansowych UE na działalność rolniczą. W takich jednostkach bardzo często intensyfikacja produkcji rolnej nie jest tak ważna, jak utrzymanie jej stałego poziomu. Gospodarstwa takie mają jednak duże opóźnienia w dostosowaniu się do standardów UE w zakresie produkcji rolniczej. W związku z tym, analizie poddano 45 gospodarstw drobnotowarowych, które korzystają ze wsparcia finansowego w zakresie działania „Wsparcie gospodarstw niskotowarowych”, aby wykazać jaka jest efektywność wykorzystania funduszy UE w tych jednostkach produkcyjnych. Z badań wynika, że gospodarstwa wykorzystują środki finansowe z dużym powodzeniem, co skutkuje wytwarzaniem większej nadwyżki bezpośredniej, podwyższeniem średniej wielkości ekonomicznej gospodarstw oraz ich konkurencyjności. Wsparcie finansowe UE dla małych, rodzinnych gospodarstw gwarantuje ciągłość użytkowania gruntów rolnych z uwzględnieniem ochrony środowiska i krajobrazu przyrodniczego. W efekcie, takie gospodarstwa stanowią podstawowe ogniwo zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich.
Wyniki badań pochodzą z doświadczenia polowego przeprowadzonego w gospodarstwie indywidualnym położonym w gminie Sterdyń woj. mazowieckie. W doświadczeniu badano opłacalność produkcji trzech odmian kukurydzy: wczesnej (FAO 220) - PR39K13, średnio późnej (FAO 280) - Clarina, i średnio późna - PR38H20 (FAO 290). Do oceny ekonomicznej oceny trzech odmian kukurydzy wykorzystano funkcjonującą w Unii Europejskiej metodę opartą na standardowej nadwyżce bezpośredniej (SgM - Standard Gross Margin). Największy plon nasion przy wilgotności 1S% uzyskano u odmiany PR38H20, który wyniósł 11,2 t/ha, najmniejszy zaś u odmiany PR39K13 - 9,3 t/ha. Standardowa nadwyżka bezpośrednia na 1 ha uprawy była zróżnicowana w zależności od uprawianej odmiany i wyniosła od 292,20 u odmiany PR39K13 do 38414,10 PLN przy odmianie PR38H20.
Ocenę opłacalności wariantów uprawy i odchwaszczania przeprowadzono w oparciu o doświadczenie polowe prowadzone w latach 2002-2004 w Rolniczej Stacji Doświadczalnej Zawady należącej do Akademii Podlaskiej w Siedlcach. Warianty doświadczenia obejmowały: dwa sposoby uprawy roli (tradycyjna i uproszczona) oraz cztery sposoby odchwaszczania: pielęgnacja mechaniczna oraz trzy warianty pielęgnacji mechaniczno-chemicznej z użyciem herbicydów Plateen 41,5 WG, Fusilade Forte 150 EC oraz adiuwanta Atpolan 80 EC. Do oceny ekonomicznej sposobów odchwaszczania wykorzystano metodę opartą na standardowej nadwyżce bezpośredniej (SGM - Standard Gross Margin). Wartość uzyskanego plonu ziemniaka była zróżnicowana i kształtowała się od 7033,9 do 10047,2 PLN·ha⁻¹. Standardowa nadwyżka bezpośrednia przy uprawie metodą tradycyjną wyniosła od 2323,5 PLN na obiekcie kontrolnym do 5066,2 PLN na obiekcie 4, na którym zastosowano mieszankę herbicydów Plateen 41,5 WG + Fusilade Forte + adiuwant Atpolan 80 EC. Natomiast po zastosowaniu uprawy uproszczonej wyniosła ona od 862,1 do 3769,3 PLN.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.