Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 16

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  pobranie pierwiastkow
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W doświadczeniu jednorocznym wazonowym badano wpływ węgli brunatnych, osadów pościekowych oraz ich mieszanin i obornika na plonowanie życicy wielokwiatowej Kroto oraz zawartość i pobieranie makroelementów w II roku po ich zastosowaniu. Węgiel brunatny, osady i obornik stosowano w dawce 600 g/wazon, a mieszaniny w ilości 300g+300 g/wazon wypełniony glebą lekką (8 kg). Stosowane osady oraz mieszaniny osadów z węglami brunatnymi istotnie zwiększały plon suchej masy rośliny testowej. Zawartość azotu ogółem (29,5 mg/kg) i fosforu (5,7 mg/kg), natomiast potasu, wapnia i sodu kształtowała się na średnim poziomie. Spośród makroelementów roślina testowa najwięcej pobrała w g/wazon azotu (0,671), potasu (0,337), wapnia (0,231), sodu (0,227) i fosforu (0.133).
Celem wykonanych badań było określenie działania nawożenia magnezem (0 i 1,5 g Mg wazon-1) stosowanego we współdziałaniu z azotem (1; 2 i 3 g N wazon-1) lub potasem (0,91; 1,82 i 2,73 g K wazon-1) na pobranie makroskładników przez pszenżyto jare. Nawożenie magnezem w doświadczeniu ze wzrastającymi dawkami azotu wpłynęło dodatnio na nagromadzanie N-ogółem, fosforu, potasu, magnezu i sodu w ziarnie pszenżyta. Oddziaływanie nawożenia magnezem na kumulację składników w słomie pszenżyta było mniejsze niż w ziarnie i zazwyczaj ujemne. Nawożenie azotem spowodowało wzrost nagromadzania wszystkich makroskładników w ziarnie oraz N-ogółem, magnezu i wapnia w słomie, a także ujemnie na akumulację fosforu, potasu i sodu w słomie pszenżyta. Nawożenie potasem działało antagonistycznie w stosunku do magnezu, ograniczając wpływ Mg na pobranie azotu i fosforu oraz zmniejszając nagromadzanie potasu i sodu w ziarnie pszenżyta jarego. Wzrastające dawki potasu spowodowały wzrost pobrania potasu, wapnia i częściowo fosforu w słomie pszenżyta.
Zastosowane dawki CaC03 lub MgC03 równoważne 0,75 i 2 Hh oraz dawka CaO lub MgO odpowiadająca podwójnej kwasowości hydrolitycznej prowadziły do istotnych zmian stopnia zakwaszenia gleby. Zmiany odczynu gleby w wyniku wapnowania lub magnezowania oraz zastosowana dawka litu w ilości 2,5 mg Li xkg-1 gleby w różnym stopniu wpływały na wielkość plonu tytoniu oraz na zawartość litu. Dostarczony do gleby lit w formie dostępnej dla roślin spowodował wyraźny wzrost jego koncentracji w roślinach tytoniu oraz zwiększenie ilości pobranego kationu w stosunku do roślin wyrosłych na glebie o naturalnej zawartości litu. Zastosowana dawka litu spowodowała wzrost pobrania litu w korzeniach tytoniu 8-krotnie, 26-krotnie w łodygach, a w liściach 100-krotnie w odniesieniu do części roślin tytoniu wyrosłych na glebie o naturalnej zawartości tego pierwiastka. Wzrost zawartości litu w glebie, np. w obiekcie kontrolnym spowodował, że 87% pobranego kationu znajdowało się w liściach, 8% w korzeniach i 5% w łodygach. Natomiast w obiekcie kontrolnym o naturalnej zawartości tego pierwiastka 42% pobranego kationu znajdowało się w korzeniach, 13% w łodygach i 42% w liściach. Zmiany odczynu gleby w wyniku zastosowania różnych form i dawek nawozów wapniowych lub magnezowych wpłynęły na obniżenie koncentracji litu w tytoniu oraz wpływały na ilość pobranego kationu z plonem uprawianej rośliny. Najwyższe obniżenie ilości pobranego litu obserwowano w przypadku uprawianych roślin w obiektach, w których zastosowano dawki nawozów obliczonych według dwóch kwasowości hydrolitycznych.
Zawartość kadmu i ołowiu w wybranych produktach rynkowych z Legnicy była zbliżona do zawartości tych pierwiastków w produktach z terenów rolniczych województw centralnych, gdyż w większości były one sprowadzane z tych rejonów.
Na podstawie danych o spożyciu wybranych grup produktów pochodzących z wywiadów żywieniowych przeprowadzonych w 3 grupach kobiet i 2 grupach mężczyzn z województwa legnickiego oszacowano pobranie kadmu i ołowiu. Stwierdzono dość znaczne zróżnicowanie średniej masy spożywanych grup produktów pomiędzy badanymi subpopulacjami. Pobranie kadmu i ołowiu było większe u mężczyzn niż u kobiet, ale w żadnej z grup nie przekraczało tolerowanego tygodniowego pobrania ustalonego przez FAO/WHO.
Zawartość rtęci oznaczano w wybranych warzywach, owocach i produktach zbożowych Z terenu Legnicy. Ilości tego pierwiastka w badanej żywności były niskie, nie przekraczały norm ustalonych przez polskie ustawodawstwo.
W wybranych sokach owocowych i owocowo-warzywnych, zupach oraz daniach obiadowych warzywno-mięsnych przeznaczonych do żywienia niemowląt i dzieci oznaczono zawartość ołowiu i kadmu. Analizę przeprowadzono za pomocą spektrofotometru absorpcji atomowej typ SP 192 firmy Pye Unicam i Thermo Elemental Solaar M5
11
61%
Celem przeprowadzonych, w latach 1998–2000, badań było określenie wpływu nawożenia potasem, sodem i magnezem (K, K + Na + 1 Mg, K + Na + 2 Mg) na plon korzeni, parametry jakościowe i pobranie makroskładników przez dwie plenne odmiany buraka cukrowego (Fontana, Marathon). Dawka potasu, niezależnie od wariantu nawożenia, wynosiła 140 kg K2O×ha-1. Dodatkowo na obiektach K + Na + 1 Mg i K + Na + 2 Mg zastosowano odpowiednio 10,5 kg Na + 21 kg MgO i 10,5 kg Na + 48 kg MgO na 1 ha. Testowane odmiany nie różniły się wielkością plonu korzeni i cukru. W roku o optymalnym przebiegu pogody, największy plon korzeni wytworzyły rośliny nawożone tylko potasem (K). W latach o mniej korzystnych warunkach pogodowych, największe plony otrzymano nawożąc rośliny jednocześnie potasem, sodem i magnezem (K + Na + 1 Mg lub K + Na + 2 Mg). O technologicznym plonie cukru decydowała przede wszystkim masa wytworzonych korzeni, a dopiero w dalszej kolejności polaryzacja. Plon technologiczny cukru korelował dodatnio z pobieraniem azotu.
Na podstawie danych o spożyciu wybranych grup produktów, pochodzących z wywiadów żywieniowych przeprowadzonych w jednej grupie kobiet oraz dwóch grupach młodzieży żeńskiej i męskiej z województwa legnickiego oszacowano pobranie rtęci. Stwierdzono dość znaczne zróżnicowanie średniej masy spożywanych produktów pomiędzy badanymi subpopulacjami. Pobranie rtęci było większe w badanych grupach młodzieży męskiej niż grupach młodzieży żeńskiej i kobiet, ale w żadnej z grup, nawet przy maksymalnym skażeniu produktów, nie przekraczało 17% tolerowanego tygodniowego pobrania ustalonego przez FAO/WHO.
W trzyletnim doświadczeniu polowym badano wpływ nawożenia potasem, sodem i magnezem (K, K + Na + 1 Mg, K + Na + 2 Mg) na zawartość i pobieranie makroskładników przez trzy odmiany buraka cukrowego (Nilla, Merlin, Kristall). Dawka potasu, niezależnie od wariantu nawozowego, wynosiła 160 kg K2O×ha-1. Dodatkowo na obiektach K + Na + 1 Mg i K + Na + 2 Mg zastosowano odpowiednio 12 kg Na + 24 kg MgO i 12 kg Na + 51 kg MgO na 1 ha. Różnice między odmianami w ilości pobieranych makroskładników zależały od sezonu wegetacyjnego. Pobieranie magnezu i sodu było natomiast wynikiem współdziałania odmiany i stosowanych nawozów. Plony korzeni i cukru odmian Nilla i Kristall korelowały dodatnio z pobraniem magnezu w korzeniach, a ujemnie z sodem i wapniem. Ilość pobieranego azotu i fosforu decydowała o plonie liści.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.