Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 21

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  organic carbon content
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The study dealt with the bottom sediments from the Narew River in the section Bondary-Tykocin 18 tributaries in the catchment of the upper Narew. Samples were collected in summer (August) and autumn (October) 2005 from the surface layer of bottom sediments in the shore zone. Determinations of organic carbon were performed on a TOC 1200 analyzer (Thermo Euroglas). The bottom sediments collected from the upper Narew contained less organic carbon, which resulted from intensive mineralization. Sediments from the small rivers were most abundant in organic carbon. These rivers are characterized by a low flow rate and, in most cases, they are overgrown by water plants. The organic carbon contents were highly varied between the sampling points. Positive linear correlation was found between combustion loss and organic carbon content.
This paper reports the results of studies of organic carbon concentrations (TOC, DOC and POC) in samples of natural water. The material studied came from 11 lakes in Wielkopolski National Park, from the Vistula and Warta rivers, 20 public wells situated in rural areas of the Wielkopolska region, and mineral water intakes located at different depths. In the case of surface waters, changes in DOC and POC were recorded for one year. The results were compared with data on natural waters available in literature.
An organic-mineral fertilizer obtained from brown coal, the Rekulter when applied to polluted soil increased the content of the total organic carbon and pHKCl. The content of Cd and Zn soluble in 1M HCl were approximately 80% and for Ni and Pb were about 90% of the total content. The content of soluble Zn, Pb, Cd and Ni in 0.01 CaCl2 decreased when the application rate of the Rekulter was increased. The Rekulter reduced the content of cadmium soluble in 0.01 CaCl2 on average by 62% and nickel by 81% compared to pots not fertilized with this preparation. In the case of lead the decrease was about 2% and for zinc, about 35%.
Zmienność przestrzenną zawartości frakcji piasku, pyłu i iłu oraz C organicznego gleby badano w obrębie pola położonego w wierzchowinowej części krajobrazu lessowego. Parametry gleby oznaczono w warstwie ornej (0-25 cm), a próby pobrano w układzie siatki regularnej 10×10 m (72 punkty). Stwierdzono, że zmienność przestrzenna badanych cech gleby dobrze opisywana była izotropowymi modelami semiwariancji typu sferycznego. Zasięg zmienności przestrzennej poszczególnych frakcji uziarnienia był uzależniony od wielkości cząstek, będąc najmniejszym dla zawartości iłu (28,4 m), a największym dla piasku (121,8 m). Wartość najmniejsza oznacza, że przyjęty krok próbkowania był wystarczający do oceny zmienności przestrzennej frakcji uziarnienia w wierzchowinowej części zlewni lessowej. Zmienność przestrzenną zawartości C organicznego charakteryzował izotropowy model sferyczny o zasięgu autokorelacji 50,2 m.
Scharakteryzowano przewodnictwo wodne wszystkich poziomów genetycznych leśnej gleby bielicowej właściwej wytworzonej z piasku. Odpowiednie próbki glebowe pobrano ze środka każdego poziomu genetycznego. Określono całkowitą zawartość węgla organicznego, wyznaczono krzywą desorpcji wody i przewodnictwo wodne gleby w strefie nasyconej. Na podstawie teorii van Genuchtena-Mualema modelowano krzywą retencji wodnej i przewodnictwo wodne gleby w pełnym zakresie wilgotności i potencjału wody glebowej. Stwierdzono, że estymowana przez model van Genuchtena krzywa retencji wodnej bardzo dobrze opisywała przebieg rzeczywistej zależności potencjału wody glebowej i zawartości wody. Umożliwiło to prawidłową ocenę przewodnictwa wodnego omawianej gleby na bazie modelu Mualema. Przewodnictwo wodne w strefie nasycenia poziomu organicznego było znacznie wyższe niż dla poziomów mineralnych. Jednocześnie poziom organiczny charakteryzował się najniższymi wartościami przewodnictwa wodnego w strefie nienasycenia. Przewodnictwo wodne, zarówno w strefie nasyconej, jak i nienasyconej, mineralnych poziomów genetycznych wzrastało wraz ze spadkiem całkowitej zawartości węgla organicznego.
W pracy przedstawiono wyniki badań przeprowadzonych na glebie płowej po 53 letnim zróżnicowanym nawożeniu organiczno-mineralnym. Zbadano zawartości węgla organicznego i azotu ogółem oraz aktywności dehydrogenaz w glebie po zróżnicowanym wieloletnim nawożeniu i poznano dynamikę tego enzymu w sezonie wegetacyjnym. W warunkach naszego doświadczenia wykazano, że jednoczesne stosowanie obornika z nawozami mineralnymi NPK oraz Ca i Mg zapewnia równowagę składników i wysoką aktywność enzymatyczną.
Celem badań było określenie wpływu uprawy płużnej (UP) i siewu bezpośredniego (SB) na ogólną zawartość węgla organicznego (Corg) w glebie oraz na zawartość: a) lekkich frakcji węgla – particulate organic matter (POM) o średnicy cząstek 2-0,05 mm, b) zhumifikowanej frakcji węgla (HF) związanej z cząsteczkami pyłu i iłu (<0,05 mm). Podstawę badań stanowiło doświadczenie polowe założone w 1975 roku w RZD Chylice na czarnej ziemi o składzie granulometrycznym gliny piaszczystej/piasku gliniastego mocnego. Próby gleby pobrano w latach 2009-2010, wiosną (maj) i jesienią (październik), z głębokości 0-10 i 10-20 cm. Stosowanie siewu bezpośredniego przyczyniło się do znacznego zwiększenia zawartości w glebie Corg, zwłaszcza w warstwie 0-10 cm (o 33%). Udział frakcji POM w ogólnej zawartości Corg wynosił w warstwie gleby 0-10 cm 16,9% w warunkach siewu bezpośredniego oraz 13,1% w warunkach uprawy płużnej. Frakcja POM była bardziej podatna na zmiany pod wpływem badanych systemów uprawy gleby niż frakcja zhumifikowana (HF) i ogólna zawartość Corg w glebie.
Badania prowadzono w masywach Góry Parkowej, Kopy Biskupiej i Długoty. Występowały tam rankery i gleby brunatne kwaśne, wytworzone z różnych skał macierzystych, szkieletowe bądź szkieletowate, z przewagą frakcji 0,05 - 0,002 mm w częściach ziemistych. Zawartość węgla organicznego w poziomach próchnicy nadkładowej była uzależniona od typów siedliskowych lasu. Całkowita zawartość Cd i Ni w analizowanych glebach zależała od rodzaju skały macierzystej oraz poziomu genetycznego gleby i odpowiadała zawartości naturalnej.
Celem badań była ocena stopnia zanieczyszczenia gleb Bagien Błędowskich metalami ciężkimi oraz określenie zależności pomiędzy zawartością węgla organicznego w tych glebach a koncentracją metali ciężkich. Stwierdzono, że gleby Bagien Błędowskich charakteryzowały się wysoką i silnie zróżnicowaną zawartością metali ciężkich pomiędzy poszczególnymi typami gleb, jak również w poszczególnych poziomach glebowych. Na podstawie analizy uzyskanych wyników można stwierdzić, że zawartość Cd i Pb w badanych glebach przekraczała wartości dopuszczalne dla gleb terenów chronionych (grupa A), jak również dla gleb gruntów rolnych (grupa B) oraz w niewielkiej części badanych profili także dla gleb terenów przemysłowych, użytków kopalnych, terenów komuni-kacyjnych (grupa C). Zawartość Cu, Cr, i Ni tylko w części badanych profili glebowych przekraczała wartości dopuszczalne dla gleb terenów chronionych (grupa A). Analiza statystyczna otrzymanych wyników wykazała że zawartość większości badanych metali ciężkich w glebach Bagien Błędowskich była istotnie dodatnio skorelowana z zawartością węgla organicznego.
Wyniki badań zamieszczone w niniejszej pracy zebrano na doświadczeniu miokropopletkowym z kukurydzą, założonym w 1999 r. w Skierniewicach. Przebadano wpływ nawożenia siarczanem amonowym i saletrą sodową oraz zróżnicowanego pH i zawartości substancji organicznej w glebie na zmiany zawartości azotu mineralnego (N-NH₄⁺ + N-NO₃⁻) oraz na zawartość azotu całkowitego w glebie. Największy wpływ na plon i pobranie azotu przez kukurydzę ma zakwaszenie gleby. Plony i pobranie azotu przez kukurydzę w znacznie mniejszym stopniu są uzależnione od formy nawozu azotowego i zawartości substancji organicznej w glebie. Zawartość N całkowitego i N-NH₄⁺ w glebie do 30 cm głębokości zwiększa się wraz ze wzrostem zawartości substancji organicznej, natomiast wraz ze wzrostem wartości pH gleby maleje w niej zawartość N-NH₄⁺. Zawartość N- NO₃⁻ w glebie jest największa po zastosowaniu saletry sodowej i mało uzależniona od pH i zawartości substancji organicznej. Zawartość N-NH₄⁺ w warstwie gleby 30-60 cm nie jest uzależniona od badanych czynników. Natomiast zawartość N-NO₃⁻ w tej warstwie gleby jest wielokrotnie większa przy stosowaniu saletry sodowej niż przy nawożeniu siarczanem amonowym.
Przeprowadzono badania podstawowych właściwości chemicznych rekultywowanego gruntu na terenie po kopalni siarki w Jeziórku. Na zrekultywowanym polu rozmieszczono równomiernie 25 punktów badawczych (na powierzchni 6,25 ha), z których, z warstw 0-10, 10-20 i 20-30 cm, pobrano glebę o niezachowanej makrostrukturze. Następnie oznaczono: odczyn gleby w wodzie destylowanej i w 1 mol∙dm-3 KCl, kwasowość hydrolityczną, zawartość węglanów wapnia oraz zawartość węgla organicznego. Pod względem właściwości chemicznych pokrywa glebowa na terenie po otworowej eksploatacji siarki wykazywała bardzo dużą heterogeniczność. Na stosunkowo niewielkim obszarze pH gleby zawarło się w szerokim zakresie od bardzo kwaśnego do zasadowego. Kwasowość hydrolityczna i zawartość węglanu wapnia w skali całego pola charakteryzowały się wysoką zmiennością statystyczną, a zawartość węgla organicznego średnią. Zróżnicowanie wartości właściwości chemicznych omawianego terenu wynikało ze specyfiki badanego obszaru, najpierw zdegradowanego działalnością kopalni, a następnie zmienionego pracami rekultywacyjnymi.
Celem badań było określenie oddziaływania chromu (III) i chromu (VI) oraz kompostu, zeolitu i tlenku wapnia na zawartość węgla organicznego, fosforu, potasu i magnezu w glebie po zbiorze roślin. Glebę zanieczyszczono Cr (III) i Cr (VI) w ilościach 0, 25, 50, 100 i 150 mg Cr∙kg-1 gleby oraz wprowadzano: kompost i zeolit i tlenek wapnia. Zawartość węgla organicznego oraz przyswajalnych form: fosforu, potasu i magnezu w glebie zależała od zanieczyszczenia chromem (III) i chromem (VI) oraz dodatku kompostu, zeolitu i tlenku wapnia. Chrom (VI) silniej niż chrom (III) oddziaływał na zawartość C org. i potasu. Odwrotne zależności wykazano w przypadku fosforu i magnezu. Zanieczyszczenie gleby chromem (VI) zmniejszyło zawartość C org., zwiększyło natomiast zawartość fosforu i potasu. Chrom (III) przyczynił się do obniżenia zawartości węgla organicznego i fosforu, a zwiększył zawartość potasu i magnezu. Wszystkie zastosowane dodatki spowodowały zwiększenie zawartości węgla organicznego, fosforu i potasu, a kompost i zeolit także magnezu w glebie zanieczyszczonej Cr (VI). Ich wpływ w obiektach z Cr (III) był znacznie mniejszy, jakkolwiek w przypadku oddziaływania tlenku wapnia na zawartość magnezu w glebie zdecydowanie ujemny.
Badano wpływ zróżnicowanych dawek osadu ściekowego na zmiany zawartości fosforu ogólnego i przyswajalnego, oznaczonego metodą Egnera-Riehma. Zastosowane osady ściekowe spowodowały wzrost zawartości fosforu ogólnego w glebach pobranych w pierwszym terminie. W czasie trwania doświadczenia zawartość tej formy fosforu najczęściej zmniejszała się. Zawartość fosforu przyswajalnego bardzo mocno zależała od wysokości stosowanych dawek osadów ściekowych bez względu na termin poboru próbek gleby. Stwierdzono wysoce istotną korelację pomiędzy zawartością fosforu przyswajalnego a zawartością węgla organicznego w badanych glebach.
Hodowla zwierząt futerkowych jest działem produkcji rolniczej, która przy właściwej organizacji uwzględniającej prawa ekonomi i ochrony zwierząt oraz środowiska może przysparzać hodowcom i gospodarce znacznych korzyści. Gospodarstwa zajmujące się chowem i hodowlą zwierząt futerkowych mogą jednak stanowić zagrożenie dla środowiska, przyczyniając się do zanieczyszczenia powietrza, wody i gleby. Najgroźniejszym czynnikiem degradacji środowiska w produkcji zwierzęcej są odchody. Wykorzystanie odchodów zwierząt futerkowych wymaga, w świetle obowiązujących przepisów, ich przetwarzania w celu poprawy właściwości fizycznych, chemicznych i biologicznych. Jednym ze sposobów ich zagospodarowania jest kompostowanie. Celem badań była ocena dynamiki zawartości węgla organicznego oraz azotu ogólnego i amonowego w czasie kompostowania odchodów nutrii i szynszyli z dodatkiem słomy i liści drzew. Skład chemiczny odchodów nutrii i szynszyli wskazuje na ich znaczną wartość nawozową. Zawartość metali ciężkich umożliwia wykorzystanie tych materiałów do kompostowania. Kompostowanie odchodów zwierząt futerkowych oraz ich mieszanin ze słomą i liśćmi spowodowało zmniejszenie zawartości węgla organicznego. W czasie kompostowania, we wszystkich materiałach, stwierdzono zmniejszenie zawartości azotu ogólnego oraz azotu amonowego.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.