Pomimo objęcia nutrii programem ochrony zasobów genetycznych zwierząt gospodarskich w Polsce, liczba samic pozostających pod oceną wartości użytkowej i hodowlanej od kilku lat utrzymuje się na poziomie poniżej 500 sztuk. Mała liczebność stad nutrii i wzrost pokrewieństwa między osobnikami zwiększa ryzyko chowu wsobnego. Celem podjętych badań była analiza rodowodów i monitoring różnorodności genetycznej krajowej populacji nutrii objętych programem ochrony zasobów genetycznych zwierząt gospodarskich. Badaniami objęto 332 nutrie różnych odmian: standardowej, czarnej dominującej, grenlandzkiej, perłowej, bursztynowozłocistej oraz pastelowej, utrzymywane na trzech fermach (Ferma A, Ferma B, Ferma C), w których prowadzona jest ocena wartości użytkowej i hodowlanej. Średni współczynnik pokrewieństwa dla wszystkich przeanalizowanych osobników przyjął wartość 0,0140, natomiast w obrębie badanych ferm następujące wartości: Ferma A – 0,1289, Ferma B – 0,0766, Ferma C – 0,0282. Wśród odmian barwnych nutrie perłowe charakteryzowały się najwyższym współczynnikiem pokrewieństwa (0,3136), a standardowe najniższym (0,0425). Zaobserwowano również interakcje pomiędzy fermami, jak i odmianami barwnymi. Jednak współczynnik pokrewieństwa pomiędzy nimi przyjmował w większości średnie wartości poniżej 0,01. Spośród 332 analizowanych osobników 16 miało współczynnik inbredu większy od zera (maks. 0,1875, min. 0,0312). Dotyczyło to 13 zwierząt z Fermy C i 3 z Fermy B. Zwierzęta te reprezentowały odmianę czarną dominującą (10 szt.), standardową (3 szt.) i grenlandzką (3 szt.). Pomimo niewielkiej liczebności stad nutrii w Polsce współczynniki pokrewieństwa i inbredu pozostają na niskim poziomie, a kojarzenia zwierząt zachodzą zgodnie z ustalonymi normami. Na podstawie przeprowadzonych badań można stwierdzić, że dotychczasowa praca hodowlana prowadzona była prawidłowo.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.