Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  gestosc kosci
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem pracy była ocena wpływu rekombinowanego ludzkiego hormonu wzrostu (rhGH) na gęstość mineralną kości (BMD) u dzieci z przewlekłą niewydolnością nerek. Badaniami objęto 69 dzieci z przewlekłą niewydolnością nerek leczonych rhGH co najmniej 6 miesięcy; 16 dzieci w wieku od 5,3 do 15,8 lat leczonych zachowawczo (PNN) i 53 dzieci dializowanych (SNN) w wieku od 6,3 do 16 lat. Dzieci otrzymywały alfakalci- dol i CaC03 w dawkach dostosowywanych do stężenia w surowicy wapnia (sCa) i fosforu (sP). Stężenie sCa, sP i parathormonu (PTH), aktywność fosfatazy alkalicznej (FA) badano co 3 m-ce, badanie BMD metodą DXA - co 6 m-cy, oceniając BMD całego szkieletu (TB BMD) i odcinka lędźwiowego kręgosłupa (LS BMD). Wyniki: Jeśli stężenie PTH utrzymywało się poniżej 250 pglml gęstość kości całego ciała rosła znamiennie już po 6 miesiącach leczenia rhGH zarówno u pacjentów leczonych zachowawczo (PNN) jak i dializowanych. Nie obserwowano takiego zachowania się gęstości kości gdy stężenie PTH rosło powyżej 250 pg/ml w trakcie leczenia. Wniosek: Leczenie rhGH u dzieci z SNN pozwala utrzymać przyrost gęstości kości, pod warunkiem stosowania indywidualnie dobieranych dawek alfakalcidolu, pozwalających na utrzymanie stężenia PTH < 250 pg/ml.
Celem pracy była ocena gęstości mineralnej kości oraz ryzyka występowania osteoporozy u kobiet w wieku podeszłym w powiązaniu z czynnikami żywieniowymi i pozażywieniowymi. W badaniach uczestniczyły 62 kobiety w wieku 70-74 lata wylosowane z dwóch dzielnic Warszawy. Wartości wskaźnika T-score dla kości promieniowej, mierzonej w punkcie ultradystalnym, wskazywały na zmniejszenie masy kostnej (osteopenię) u 61% kobiet, a występowanie zmian osteoporotycznych u 16%, natomiast w punkcie środkowodystalnym odpowiednio u 21% i 69%. U kobiet, u których realizacja normy na wapń była prawidłowa (90% i więcej), gęstość mineralna kości promieniowej w punkcie środkowodystalnym była istotnie większa (p<0,05), niż u badanych o zbyt niskiej zawartości tego składnika w diecie (poniżej 50% normy na poziomie bezpiecznym). W dietach aż 85% kobiet stwierdzono zbyt małą zawartość witaminy D. U otyłych kobiet (BMI>30) gęstość mineralna kości promieniowej w obu mierzonych punktach była istotnie większa (p<0,05) niż u kobiet o prawidłowej masie ciała. Nie stwierdzono istotnego statystycznie związku pomiędzy gęstością mineralną kości promieniowej a paleniem papierosów, stosowaniem hormonalnej terapii zastępczej i przebywaniem na słońcu.
Wielkość spożycia wapnia jest czynnikiem wpływającym na masę kostną oraz szybkość utraty masy kostnej. Celem pracy była ocena relacji pomiędzy aktualnym spożyciem wapnia z mleka i jego przetworów a gęstością mineralną kości kręgosłupa lędźwiowego u kobiet po menopauzie. Badania przeprowadzono u 74 kobiet w wieku 46-85 lat (59,6±8,8). Z badań wyłączono kobiety, u których na podstawie wywiadu medycznego stwierdzono: menopauzę trwającą krócej niż 1 rok, stosowanie leków wpływających na metabolizm tkanki kostnej (w tym stosowanie hormonalnej terapii zastępczej), rozpoznane inne metaboliczne choroby kości, nadczynność przytarczyc i niewydolność nerek. Zwyczajowe spożycie wapnia z mleka i jego przetworów oceniono na podstawie ankiety żywieniowej. Pomiar gęstości mineralnej kości kręgosłupa lędźwiowego (BMD-AP) wykonano aparatem Hologic QDR 4500A. Stwierdzono znamienne korelacje pomiędzy BMD-AP a wiekiem, czasem trwania menopauzy oraz wiekiem menarche (odpowiednio R²= -0,203; p<0,05, R²= -0,303; p<0,01, R²-=-0,225; p<0,05), jak również pomiędzy BMD-AP a BMI (R²=0,235; p<0,05). Nie stwierdzono korelacji pomiędzy BMD-AP a CaML (R²= 0,05; NS). Aktualne średnie spożycie wapnia w badanej grupie kobiet wynosiło 858,7 ± 646,6 mg/d i nie wiązało się z gęstością mineralną kręgosłupa lędźwiowego.
Celem pracy była ocena zmian w stanie odżywienia kobiet w wieku okołomenopauzalnym i pomenopauzalnym z Warszawy. Badania przeprowadzono u 64 kobiet w wieku 50 lat, 128 kobiet w wieku 59-61 lat i 171 w wieku 69-71 lat. Stan odżywienia oceniono na podstawie pomiarów antropometrycznych i gęstości mineralnej kości przedramienia. Stwierdzono systematyczny spadek wysokości ciała ze wzrostem wieku badanych kobiet. U kobiet w wieku pomenopauzalnym obserwowano większą grubość fałdów skórno-tłuszczowych oraz większe obwody talii i bioder w porównaniu do kobiet w wieku 50 lat. Największe zmiany średnich wartości masy ciała i wskaźnika BMI stwierdzono we wczesnym okresie pomenopauzalnym pomiędzy pięćdziesiątym i sześćdziesiątym rokiem życia. Częstość występowania otyłości (BMI>30) była dwukrotnie większa u kobiet w wieku 69-71 lat w porównaniu do kobiet pięćdziesięcioletnich. Wraz ze wzrostem wieku badanych kobiet istotnie zmniejszała się gęstość mineralna kości przedramienia.
Cel pracy. Celem pracy była ocena związku między gęstością mineralną kości promieniowej dorosłych kobiet a ich aktywnością fizyczną. Materiał i metody. Badaniami objęto 67 kobiet w wieku 48,5-61 lat, w tym 30 kobiet aktywnych fizycznie (grupa badana) i 37 kobiet charakteryzujących się siedzącym stylem życia i nie uprawiających żadnej aktywności ruchowej (grupa kontrolna). Zastosowano badanie densytometryczne kości przedramienia (w dwóch punktach pomiaru: proksymalnym i ultradystalnym), metodą p-DEXA, podwójnej wiązki, za pomocą aparatu firmy NORLAND. W interpretacji wyników pomiarów BMD uwzględniono wskaźnik T-score, odnoszący wynik pomiaru do szczytowej masy kostnej z kryteriami World Health Organization (WHO). Skład ciała kobiet oceniono metodą bioelektrycznej impedancji (BIA Tanita BC 418). Wyniki opracowano przy użyciu programu Statistica z wykorzystaniem statystyk opisowych i analizy wariancji ANOVA (jednowymiarowe testy istotności dla BMI i T-score) oraz MANOVA (wielowymiarowe testy istotności dla BMD, test Wilksa). Wyniki. Na podstawie wskaźnika Body Mass Indeks (BMI) prawidłową masę ciała stwierdzono u 73,3% kobiet aktywnych i u 54% nie podejmujących żadnej aktywności fizycznej. Lepszą gęstość mineralną tkanki kostnej (wyrażoną w g/cm2) we wszystkich punktach pomiaru stwierdzono u kobiet systematycznie podejmujących wysiłek fizyczny w stosunku do biernych fizycznie. Na podstawie wyników pomiaru BMD w odniesieniu do szczytowej masy kostnej T-score stwierdzono znacznie mniej przypadków osteopenii, czyli zaniżonej gęstości mineralnej kości w grupie aktywnej fizycznie w porównaniu z grupą kontrolną. Istotne różnice w zmineralizowaniu tkanki kostnej wykazano tylko wśród kobiet przed menopauzą uczęszczających na zajęcia fitness w stosunku do kobiet nie podejmujących żadnej aktywności ruchowej. Wnioski. Aktywność kobiet zwiększona dopiero w wieku perimenopauzalnym była podejmowana zbyt późno, żeby zniwelować zwiększony ubytek masy kostnej związany ze zmianami hormonalnymi. Badania wskazały na konieczność rozważenia, przez kluby fitness i organizacje zajmujące się propagowaniem aktywności fizycznej wśród kobiet, dostosowania zajęć ruchowych odpowiednio do potrzeb wynikających zarówno z zasad prewencji osteoporozy, jak i wieku lub stanu hormonalnego kobiet.
U młodzieży w wieku 18 lat analizowano stan tkanki kostnej i parametry somatyczne oraz spożycie wapnia z produktów mlecznych. Badaniami objęto 609 osób z województwa warmińsko-mazurskiego. Prawidłowy stan tkanki kostnej był związany z prawidłowymi parametrami somatycznymi młodzieży, zaś niedowaga lub otłuszczenie zwiększały ryzyko wystąpienia nieprawidłowego stanu tkanki kostnej. Spożycie serów podpuszczkowych sprzyjało wyższej gęstości tkanki kostnej, niezależnie od łącznego spożycia wapnia z produktów mlecznych.
Celem pracy była ocena aktywności fosfatazy zasadowej (Fz) i kwaśnej (Fk) w surowicy szczurów po usunięciu jajników oraz po zastosowaniu estrogenowej terapii zastępczej. Oceniono również związek pomiędzy gęstością mineralną kości (BMD) żuchwy i kręgosłupa a parametrami metabolizmu kostnego. Stężenie fosfatazy zasadowej i kwaśnej było najwyższe u zwierząt z niedoborem estrogenów, a podawanie 77-ß estradiolu znamiennie obniżyło poziom badanych markerów. Stwierdzono również istotną ujemną korelację Fz i Fk z BMD żuchwy i kręgosłupa.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.