Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  direct surplus
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Na podstawie wyników plonowania w doświadczeniu polowym, przeprowadzonym w latach 2004-2006 w Stacji Badawczej Mochełek, należącej do Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy, wykonano analizę kosztów bezpośrednich i kalkulację uprawy ostropestu plamistego w porównaniu do jęczmienia jarego przeznaczonego na paszę. Ostropest uprawiano na glebie lekkiej, a czynnikami różnicującymi koszty były ilość wysiewu oraz sposoby i terminy zbioru. Dla obu porównywanych gatunków podstawową pozycję kosztów bezpośrednich stanowiły nawozy mineralne. Uzyskano dwukrotnie lub trzykrotnie większą nadwyżkę bezpośrednią z uprawy ostropestu niż z jęczmienia, nawet po uwzględnieniu znaczącego wzrostu cen środków produkcji jaki nastąpił po 2006 roku. Najwyższe plony niełupek ostropestu (1,43 t·ha-1) i najlepsze efekty ekonomiczne osiągnięto przy zastosowaniu zbioru jednoetapowego w fazie, gdy 30% koszyczków było dojrzałych. Opóźnienie zbioru do fazy, gdy 50% koszyczków uzyskało dojrzałość prowadziło do spadku plonu o 0,26 t·ha-1, a tym samym zmniejszenia w różnych latach nadwyżki bezpośredniej o 689 zł lub 911 zł. Najniższe plony (1,09 t·ha-1) zebrano przy stosowaniu zbioru dwuetapowego, ale mimo to nadwyżka bezpośrednia była ponad dwukrotnie większa niż z produkcji jęczmienia jarego. Zwiększenie ilości wysiewu ostropestu z 12 do 24 kg·ha-1 nie było produkcyjnie ani ekonomicznie uzasadnione.
Niski poziom opłacalności produkcji buraka cukrowego wymusza konieczność minimalizowania nakładów i skłania plantatorów do poszukiwania nowych rozwiązań niskonakładowych zapewnia­jących poprawę efektywności produkcji. Przedstawione wyniki badań oparto na statycznym doświad­czeniu płodozmianowym trójpolowym, przy wzrastających dawkach azotu (0, 60, 90, 120 i 180 kg N×ha-1) na tle trzech poziomów nawozów organicznych (bez nawożenia organicznego, obornika, słomy + międzyplon — facelia). W ocenie ekonomicznej posłużono się nadwyżką bez­pośrednią wykorzystywaną w kalkulacjach niepełnych. .Uzyskane w ten sposób wyniki umożliwiają wykazanie względnej opłacalności porównywanych ze sobą wariantów nawozowych. W badanych latach (2000–2001 rok) najlepsze efekty ekonomiczne przy produkcji buraka cukrowego uzyskano pod wpływem nawożenia obornikiem i przy zastosowaniu dawki 120 kg N×ha-1. Natomiast w przypadku braku nawożenia obornikiem, jak również słomą + facelia ekonomicznie uzasadnione było stosowanie dawki 180 kg Nxha-1.
Oberżyna jest rośliną ciepłolubną, ale próby polowej uprawy mieszańcowych odmian tego gatunku są podejmowane w Polsce od kilku lat. Opracowana w Katedrze Warzywnictwa z Ekonomiką Ogrodnictwa Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie technologia polowej uprawy oberżyny jest atrakcyjna dla producentów ze względów ekonomicznych, w porównaniu z energochłonną uprawą pod osłonami. Celem przeprowadzonych badań była analiza opłacalności produkcji oberżyny uprawianej w gruncie w warunkach Polski Południowej. W latach 2005-2007 założono doświadczenie polowe w Stacji Doświadczalnej Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie. Doświadczenie obejmowało dwa obiekty: obiekt kontrolny i obiekt ze zmodyfikowanym mikroklimatem uzyskanym poprzez zastosowanie pasów z wysokiej rośliny osłonowej - kukurydzy cukrowej ‘Trophy F1’. Analizowano plonowanie oberżyny ‘Epic F1’ w wymienionych obiektach. W analizie uwzględniono plon oberżyny z lat 2005-2007, średnie ceny hurtowe sprzedaży z tych lat oraz koszty środków użytych do produkcji z 2008 roku. Na ich podstawie obliczono nadwyżkę bezpośrednią. We wszystkich latach badań polowa produkcja oberżyny była opłacalna. Wartość nadwyżki bezpośredniej zależała od plonu, zróżnicowanego w obiektach i latach badań. W latach 2005 i 2007 modyfikacja mikroklimatu nie zwiększyła plonu oberżyny w tym obiekcie, dlatego uzyskano z niego niższą nadwyżkę bezpośrednią. W 2006 roku modyfikacja mikroklimatu przyniosła o 41% większe zyski z uprawy oberżyny w porównaniu do obiektu kontrolnego. Średnio dla lat badań stwierdzono nieznaczną (około 2%) różnicę w opłacalności produkcji pomiędzy obiektem kontrolnym i ze zmodyfikowanym mikroklimatem. Wartość nadwyżki bezpośredniej wyniosła 128.608 PLN∙ha-1 w warunkach kontrolnych i 135.108 PLN∙ha-1 w warunkach mikroklimatu zmodyfikowanego przez zastosowanie pasów osłonowych z kukurydzy.
Doświadczenia wykonano w latach 2005-2006 w Stacji Doświadczalnej Uniwersytetu Rolniczego w Mydlnikach koło Krakowa. Celem badań było wykazanie różnic w opłacalności uprawy wybranych warzyw przy zastosowaniu ściółek z polietylenu. Zastosowano ściółki z folii bezbarwnej i czarnej produkowane z surowca oryginalnego i recyklingowego, którymi osłaniano glebę w uprawie sałaty masłowej odmiany ‘Melodion’ i selera naciowego odmiany ‘Tango’. Na podstawie uzyskanych plonów w roku 2005, 2006 oraz średniej tych plonów obliczono nadwyżkę bezpośrednią biorąc pod uwagę koszty środków do produkcji z roku 2008 oraz ceny hurtowe warzyw z tych lat. Wykazano, że wzrost plonów z poletek ściółkowanych powodował znaczne zwiększenie opłacalności uprawy w stosunku do uprawy bez ściółki. Najwyższy poziom nadwyżki bezpośredniej w produkcji sałaty uzyskano przy zastosowaniu w uprawie ściółki z folii czarnej recyklingowej. W stosunku do kontroli różnica wynosiła 35% przy cenach z 2005 i 2006 roku oraz o 33% przy cenach sałaty w roku 2008. W uprawie selera naciowego wykazano podobną zależność, a w uprawie na ściółce z czarnej folii recyklingowej nadwyżka bezpośrednia była wyższa o 38% w stosunku do kontroli. Plony otrzymane z warzyw uprawianych na ściółkach z folii bezbarwnej również były wysokie i zapewniły wysoki wskaźnik opłacalności. Wzrost plonów przy zastosowaniu w uprawie folii czarnej recyklingowej oraz niższy jej koszt w porównaniu do oryginalnej wpłynął na zwiększenie wartości produkcji towarowej, która zapewniła pokrycie dodatkowych kosztów związanych z przygotowaniem pola pod uprawę, robocizną i sprzedażą.
Ocenę opłacalności wariantów uprawy i odchwaszczania przeprowadzono w oparciu o doświadczenie polowe prowadzone w latach 2002-2004 w Rolniczej Stacji Doświadczalnej Zawady należącej do Akademii Podlaskiej w Siedlcach. Warianty doświadczenia obejmowały: dwa sposoby uprawy roli (tradycyjna i uproszczona) oraz cztery sposoby odchwaszczania: pielęgnacja mechaniczna oraz trzy warianty pielęgnacji mechaniczno-chemicznej z użyciem herbicydów Plateen 41,5 WG, Fusilade Forte 150 EC oraz adiuwanta Atpolan 80 EC. Do oceny ekonomicznej sposobów odchwaszczania wykorzystano metodę opartą na standardowej nadwyżce bezpośredniej (SGM - Standard Gross Margin). Wartość uzyskanego plonu ziemniaka była zróżnicowana i kształtowała się od 7033,9 do 10047,2 PLN·ha⁻¹. Standardowa nadwyżka bezpośrednia przy uprawie metodą tradycyjną wyniosła od 2323,5 PLN na obiekcie kontrolnym do 5066,2 PLN na obiekcie 4, na którym zastosowano mieszankę herbicydów Plateen 41,5 WG + Fusilade Forte + adiuwant Atpolan 80 EC. Natomiast po zastosowaniu uprawy uproszczonej wyniosła ona od 862,1 do 3769,3 PLN.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.