Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 18

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  cultivation profitability
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W pracy przedstawiono wyniki badań z lat 2000-2003, których celem było porównanie plonowania i opłacalności uprawy ziemniaka jadalnego nawożonego międzyplonami i słomą. W doświadczeniu badano dwa czynniki: nawożenie międzyplonem (obiekt kontrolny, komonica zwyczajna, komonica zwyczajna + życica wielokwiatowa, facelia, facelia – mulcz) oraz nawożenie słomą (bez słomy, ze słomą). W pierwszym roku po zastosowaniu nawożenia organicznego uprawiano jadalną odmianę ziemniaka ‘Rywal’. Podczas zbioru określono plon ogólny i handlowy bulw ziemniaka. Dokonano również oceny ekonomicznej uprawy ziemniaka jadalnego w warunkach zróżnicowanego nawożenia organicznego. Obliczono wartość produkcji, bezpośrednie koszty produkcji i nadwyżkę bezpośrednią. Najwyższy plon ogólny i handlowy bulw ziemniaka uzyskano z kombinacji nawożonych mieszanką komonicy zwyczajnej z życicą wielokwiatową oraz komonicą zwyczajną ze słomą. Najniższe bezpośrednie koszty produkcji poniesiono na nawożenie ziemniaka facelią w formie mulczu, komonicą zwyczajną oraz mieszanką komonicy zwyczajnej z życicą wielokwiatową. Najlepszy wynik produkcyjny i ekonomiczny zapewnia nawożenie ziemniaka jadalnego mieszanką komonicy zwyczajnej z życicą wielokwiatową oraz komonicą zwyczajną ze słomą.
Niski poziom opłacalności produkcji buraka cukrowego wymusza konieczność minimalizowania nakładów i skłania plantatorów do poszukiwania nowych rozwiązań niskonakładowych zapewnia­jących poprawę efektywności produkcji. Przedstawione wyniki badań oparto na statycznym doświad­czeniu płodozmianowym trójpolowym, przy wzrastających dawkach azotu (0, 60, 90, 120 i 180 kg N×ha-1) na tle trzech poziomów nawozów organicznych (bez nawożenia organicznego, obornika, słomy + międzyplon — facelia). W ocenie ekonomicznej posłużono się nadwyżką bez­pośrednią wykorzystywaną w kalkulacjach niepełnych. .Uzyskane w ten sposób wyniki umożliwiają wykazanie względnej opłacalności porównywanych ze sobą wariantów nawozowych. W badanych latach (2000–2001 rok) najlepsze efekty ekonomiczne przy produkcji buraka cukrowego uzyskano pod wpływem nawożenia obornikiem i przy zastosowaniu dawki 120 kg N×ha-1. Natomiast w przypadku braku nawożenia obornikiem, jak również słomą + facelia ekonomicznie uzasadnione było stosowanie dawki 180 kg Nxha-1.
W artykule przedstawiono koszty i dochód z produkcji kukurydzy uprawianej na ziarno w latach 2005-2007 w gospodarstwie produkcyjnym Bieganowo (52°14’ N; 17°37’ E) w powiecie wrzesińskim. Stwierdzono znaczny wpływ warunków pogodowych na wysokość uzyskiwanych plonów ziarna kukurydzy. Wahały się one od 4,31 t·ha⁻¹ w roku 2006 do 8,33 t·ha⁻¹ w roku 2007. Brak opadów atmosferycznych w sezonie wegetacyjnym 2005 (72% średniej wieloletniej) i 2006 (64% średniej wieloletniej) oraz wysokie temperatury w trakcie kwitnienia (lipiec 2005 r. –21,6°C, lipiec 2006 r. –25,4°C przy średniej wieloletniej 19,1°C) spowodował znaczący (powyżej 15%) spadek plonu oraz nasilił porażenie kukurydzy przez Ustilago maydis. Ze względu na niewielkie zmiany cen środków produkcji w analizowanym okresie opłacalność uprawy kukurydzy uzależniona była od wysokości osiąganych plonów oraz cen skupu ziarna i wahała się od 56,88 zł do 380,1 zł za tonę. Zestawione przychody i koszty uprawy kukurydzy na ziarno na jednostce powierzchni wykazały, że w roku 2006 do każdego hektara uprawy kukurydzy gospodarstwo musiało dopłacić 286,9 zł. Z kolei dochód wynoszący 3165,9 zł z hektara uprawy kukurydzy na ziarno w roku 2007 był rezultatem wyższych plonów i dobrej ceny skupu ziarna mimo wyższych niż w latach poprzednich kosztów.
Ocenę opłacalności wariantów uprawy i odchwaszczania przeprowadzono w oparciu o doświadczenie polowe prowadzone w latach 2002-2004 w Rolniczej Stacji Doświadczalnej Zawady należącej do Akademii Podlaskiej w Siedlcach. Warianty doświadczenia obejmowały: dwa sposoby uprawy roli (tradycyjna i uproszczona) oraz cztery sposoby odchwaszczania: pielęgnacja mechaniczna oraz trzy warianty pielęgnacji mechaniczno-chemicznej z użyciem herbicydów Plateen 41,5 WG, Fusilade Forte 150 EC oraz adiuwanta Atpolan 80 EC. Do oceny ekonomicznej sposobów odchwaszczania wykorzystano metodę opartą na standardowej nadwyżce bezpośredniej (SGM - Standard Gross Margin). Wartość uzyskanego plonu ziemniaka była zróżnicowana i kształtowała się od 7033,9 do 10047,2 PLN·ha⁻¹. Standardowa nadwyżka bezpośrednia przy uprawie metodą tradycyjną wyniosła od 2323,5 PLN na obiekcie kontrolnym do 5066,2 PLN na obiekcie 4, na którym zastosowano mieszankę herbicydów Plateen 41,5 WG + Fusilade Forte + adiuwant Atpolan 80 EC. Natomiast po zastosowaniu uprawy uproszczonej wyniosła ona od 862,1 do 3769,3 PLN.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.