Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 14

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  butylohydroksytoluen
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem przeprowadzonych badań było określenie wpływu dodatku butylowanego hydroksytoluenu (BHT) do rozcieńczalnika mrożeniowego na jakość plemników knura oraz ich zdolność zapładniającą po procedurze zamrażania-rozmrażania. Nasienie pochodzące od 5 knurów (36 ejakulaty) kriokonserwowano w rozcieńczalniku żółtkowo-laktozowo-glicerolowym uzupełnionym różnymi stężeniami BHT: 0 mM (kontrola); 1,0 mM (R1); 1,5 mM (R2); 2,0 mM (R3). Jakość nasienia po rozmrożeniu oceniano na podstawie: ruchliwości plemników (CASA; ruch całkowity – TM, ruch postępowy – PM), translokacji fosfatydyloseryny (Annexin-V-FLuos Staining Kit) oraz stopnia fragmentacji DNA (TUNEL Assay). Jednocześnie kriokonserwowane nasienie użyto do inseminacji loszek, a zdolność zapładniającą plemników określano na podstawie skuteczności inseminacji oraz liczby prawidłowych morfologicznie zarodków ocenianych na podstawie stopnia fragmentacji DNA. Najwyższy odsetek plemników o ruchu postępowym oraz plemników żywych stwierdzono w rozcieńczalniku R3 (74,8 ±4,4% oraz 63,7 ±5,8%) w porównaniu z rozcieńczalnikiem kontrolnym (38,3 ±2,8% oraz 36,1 ±2,6%). Jednocześnie stwierdzono, że dodatek BHT do rozcieńczalnika mrożeniowego nie indukuje wzrostu odsetka plemników wczesnoapoptotycznych po rozmrożeniu, w porównaniu z rozcieńczalnikiem kontrolnym. Niezależnie od zastosowanego rozcieńczalnika mrożeniowego, procedura zamrażania-rozmrażania nie indukuje fragmentacji DNA w plemnikach knura. Najwyższą liczbę zarodków prawidłowych morfologicznie uzyskano od loszek inseminowanych nasieniem kriokonserwowanym w rozcieńczalniku z dodatkiem 1,5 mM BHT. Nie wykazano różnic w jakości zarodków, ocenianych na podstawie stopnia fragmentacji DNA, uzyskanych od loszek inseminowanych nasieniem mrożonym w badanych rozcieńczalnikach.
Pig insemination mostly makes use of liquid preserved semen, because long-term efforts to develop an efficient and simple method for freezing boar semen has still not produced satisfactory results. Considering the problems in developing an efficient method for semen cryoconservation and the need for long-term storage of semen, attempts have been made to develop an extender allowing boar semen to be stored at 15-17°C for at least 5 days without lowering fertilizing capacity of the spermato­zoa. This article presents the results of research on the effect of different antioxidants (L-glutathione, butylated hydroxytoluene, catalase, and peroxide dismutase) added to extenders allowing liquid preservation of semen on improving storage time and semen quality. In our experiments, in addition to evaluation of semen that included semen concentration, motility and morpho­logical assessment, we used an additional evaluation method in which apoptotic changes were detected using YO-PRO-1 fluo- rochrome and staining with annexin V labelled with fluorescein, and mitochondrial transmembrane potential (AT) was meas­ured using JC-1 stain. The semen of 6 boars (5 ejaculates per boar) were extended with Biosolwens Plus (control), Biosolwens Plus supplemented with 0.12 g L-glutathione, Biosolwens Plus supplemented with 0.04 g BHT (butylated hydroxytoluene), and Biosolwens Plus supplemented with 0.01 g catalase and 0.0064 g peroxide dismutase. The extenders were stored at 15-17°C and motility was evaluated daily until the day on which sperm motility decreased to 30%. Our study shows that adding 0.04 g of butylated hydroxytoluene to Biosolwens Plus extends semen storage by 2.7 days, during which time it maintains a motility of 30%, and decreases the percentage of apoptotic and early apoptotic spermatozoa compared to control.
Badano wpływ katechin oraz BHT, tokoferolu δ i sorbinianu potasu na emulgację lipidów w warunkach żołądka i dwunastnicy człowieka symulowanych in vitro. Materiał badawczy stanowiło masło wiejskie, do którego dodawano testowane związki w ilości 50 mg/100 g. Próbki poddawano dwugodzinnej emulgacji, a następnie mierzono ilość tłuszczu niezemulgowanego oraz wielkość kropel w wytworzonych emulsjach. Analiza statystyczna uzyskanych wyników pozwoliła stwierdzić, że w badanych dawkach BHT, tokoferol δ, sorbinian potasu i katechiny istotnie ograniczały tworzenie emulsji i stopień jej dyspersji. Siła ich działania zależała jednak od warunków prowadzenia procesu. W kwasowym środowisku żołądka emulgację najmocniej hamował tokoferol δ. Ograniczał on ilość powstałej emulsji do zaledwie 7,5 %, z 25 % obserwowanych w próbie kontrolnej, i zwiększał średnią wielkość kropel tłuszczu względem próby kontrolnej o 6,25 μm. Na tym etapie badań substancją obojętną dla emulgacji masła były jedynie katechiny. Odwrotna sytuacja miała miejsce w zasadowym środowisku dwunastnicy. W tych warunkach proces emulgacji próbek masła najefektywniej hamowały katechiny i BHT, a najsłabiej tokoferol δ. Zarówno obecność katechin, jak i BHT, skutkowała zmniejszeniem ilości powstałych emulsji z 83 % (próba kontrolna) do 62,5 %. Zawartość tokoferolu w maśle nie wpływała natomiast na ilość formowanej w warunkach dwunastnicy emulsji, ale istotnie zwiększała (o 11,14 μm) średnią wielkość tworzących ją kropel tłuszczu. Uzyskane wyniki dowodzą, że siła antyemulgującego działania katechin w dawce zapewniającej im pełną skuteczność przeciwutleniającą nie może być czynnikiem eliminującym możliwość wykorzystania tych substancji jako stabilizatorów produktów wysokotłuszczowych.
W artykule przedstawiono wymagania, jakie muszą spełniać przeciwutleniacze dopuszczone do stosowania w żywności. Omówiono ich skuteczność i zastosowanie w produktach spożywczych. Podano charakterystykę wybranych przeciwutleniaczy syntetycznych: galusanów, tert-butylohydrochinonu (TBHQ). butylohydroksyanizolu (BHA), butylohydroksytoluenu (BHT) i soli wapniowe-disodowej EDTA.
W technologii żywności istnieje obecnie tendencja zastępowania syntetycznych przeciwutleniaczy naturalnymi inhibitorami utlenienia. Wśród występujących w surowcach roślinnych składników, wiele ma właściwości antyoksydatywne. Artykuł stanowi przegląd informacji dotyczących przeciwutleniaczy naturalnych i ich zastosowania w żywności. Opisane są przeciwutleniacze występujące w ziołach i przyprawach aromatycznych, fosfolipidy, białka i ich hydrolizaty, tokoferole, enzymy, związki polifenolowe, a także produkty reakcji Maillarda.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.