Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  butylohydroksyanizol
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem pracy była ocena wielkości pobrania kwasu benzoesowego E 210 oraz butylohydroksyanizolu (BHA) E 320 z dietą dzieci w wieku 7-12 lat z terenu całej Polski oraz ocena ryzyka zagrożenia zdrowia wynikająca z pobrania tych substancji. Stwierdzono stosunkowo wysoką zawartość kwasu benzoesowego E 210 w dietach badanych dzieci, wynoszącą średnio 35,3 mg/osobę/dobę, co stanowi 22% akceptowanego dziennego pobrania (ADI), przy czym w 2,5% badanych diet zawartość kwasu benzoesowego była na tyle wysoka, że pobranie tej substancji przekraczało 100% ADI. Pobranie butylohydroksyanizolu (BHA) E 320 z dietą badanych osób było stosunkowo niskie i wynosiło średnio ok. 0,43 mg/osobę/dobę (2,67% ADI).
Celem pracy była ocena wielkości pobrania kwasu benzoesowego i butylohydroksyanizolu z racjami pokarmowymi dzieci w wieku 8-14 lat i młodzieży w wieku 15-19 lat mieszkających na terenie województw podlaskiego i śląskiego oraz ocena ryzyka zagrożenia zdrowia wynikająca z pobrania tych substancji z dietą. Analiza danych wykazała, iż pożywienie badanych osób zawierało stosunkowo duże ilości kwasu benzoesowego - 83,8 mg, co stanowił 35,8 % ADI. Głównym źródłem tej substancji w dietach byly przetwory owocowe i warzywne oraz napoje bezalkoholowe. Pobranie butylohydroksyanizolu z pożywieniem było niskie - średnio 0,61mg (2,9% ADI). Dostarczany był on przede wszystkim z wyrobami cukierniczymi, które zawierają tłuszcz z dodatkiem tego przeciwutleniacza.
Celem pracy było określenie wpływu rodzaju i ilości dodatku przeciwutleniaczy oraz warunków i czasu przechowywania na stabilność olejowych koncentratów β-karotenu. Do olejowych koncentratów β-karotenu dodawano ekstrakt z rozmarynu w ilości 0,02-0,06 % oraz BHA w ilości 0,02-0,04 %. Określano stabilności β-karotenu przez spektrofotometryczne oznaczenie zawartości β-karotenu w roztworach olejowych z dodatkiem przeciwutleniaczy w czasie przechowywania w warunkach z dostępem światła i bez dostępu światła dziennego oraz w temp. 20°C i w warunkach chłodniczych. Stabilność olejowych koncentratów β-karotenu uzależniona była od warunków przechowywania. Większą stabilność barwnika stwierdzono w próbkach przechowywanych bez dostępu światła i w temperaturze chłodniczej. Dodatek przeciwutleniaczy zwiększał stabilności β-karotenu w olejowych koncentratach tylko w przypadku ich przechowywania w temperaturze pokojowej, przy dostępie światła dziennego. W tych warunkach lepszymi właściwościami cechował się ekstrakt z rozmarynu.
W artykule przedstawiono wymagania, jakie muszą spełniać przeciwutleniacze dopuszczone do stosowania w żywności. Omówiono ich skuteczność i zastosowanie w produktach spożywczych. Podano charakterystykę wybranych przeciwutleniaczy syntetycznych: galusanów, tert-butylohydrochinonu (TBHQ). butylohydroksyanizolu (BHA), butylohydroksytoluenu (BHT) i soli wapniowe-disodowej EDTA.
Opracowanie zawiera charakterystykę substancji dodatkowych, stosowanych na świecie do produkcji napojów bezalkoholowych, pod względem ich funkcji technologicznych. W opracowaniu omówiono konserwanty, kwasy i stabilizatory, przeciwutleniacze, substancje emulgujące i stabilizujące emulsje.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.