W niniejszej pracy przeprowadzono badania wykazujące zależność zawartości związków biologicznie czynnych na naparze wykonanym klasyczną ekstrakcją odpowiadającą procesowi parzenia herbat według PN-ISO 3103 z herbatki ziołowej z szyszki chmielu (Lupuli strobili) od rodzaju zastosowanej wody. W pracy wykorzystano pięć rodzajów wód tj. wodę wodociągową, wodę destylowaną, wodę dejonizowaną oraz dwa rodzaje wód zakupionych na lubelskim rynku tj. wodę mineralną oraz źródlaną. Przeprowadzono analizę zawartości związków polifenolowych ogółem, w tym flawonoidów oraz oznaczono aktywność antyoksydacyjną metodą redukcji rodnika DPPH. Badania wykonane zmodyfikowaną metodą Singleton i Rossi (1965) z użyciem odczynnika Folina-Ciocalteu wykazały, że zastosowane wody nie mają istotnego wpływu na zawartość polifenoli w ekstraktach z szyszek chmielu. Wartości te wahały się w granicach 0,096-0,109 mg/ml. Ponadto, wykazano, że najwyższą zawartością tych związków charakteryzował się ekstrakt sporządzony dla wody mineralnej 231,15 µg/ml natomiast najniższą dla wody źródlanej 205,31 µg/ml. Wysoką zawartość wykazano również dla wody wodociągowej 225,66 µg/ml. Badania zdolności antyoksydacyjnej wykonano zmodyfikowaną metodą Branda-Wiliamsa i in. (1995) z użyciem syntetycznego rodnika DPPH. Wykazano, że najwyższą zdolnością charakteryzowały się ekstrakty sporządzone dla wody wodociągowej 2,21 mM Troloxu oraz dla wody mineralnej 2,21 mM Troloxu, dla których nie wykazano istotnych statystycznie różnic. W pracy wykazano również wpływ pH wody na właściwości antyoksydacyjne badanych naparów. Wody o najwyższym pH (tj. woda wodociągowa oraz mineralna) wykazywały najwyższe właściwości przeciwutleniające.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.