Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 15

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W artykule przedstawiono wyniki badań ankietowych przeprowadzonych wśród uczniów ósmych klas podstawowych szkół warszawskich. Badania miały na celu ocenę opracowanej Skali Samopoczucia Fizycznego, Psychicznego i Społecznego młodzieży. Określono trafność teoretyczną skali, jej rzetelność, moc dyskryminacyjną i stopień trudności odpowiedzi na poszczególne pytania.
W artykule przedstawiono zgodność i różnice między samooceną sylwetki a wskaźnikiem BMI w szacowaniu niedoboru wagi i nadwagi młodzieży 14-15-letniej. Stwierdzono dość silną korelację między oboma miernikami. Jeśli do pomiaru masy ciała zastosowano wskaźnik BMI, wówczas młodzież bardziej trafnie postrzegała swój niedobór wagi lub nadwagę, niż gdy do pomiaru zastosowano samoocenę sylwetki.
W artykule przedstawiono wyniki badań ankietowych przeprowadzonych wśród uczniów podstawowych i ponadpodstawowych szkół warszawskich w wieku 13-17 lat Określono w jakim stopniu wybrane czynniki stanowią ryzyko podejmowania palenia tytoniu przez młodzież.
Liczne badania wykazały, że wystąpienie negatywnych zdarzeń życiowych, szczególnie w dzieciństwie i w okresie dorastania, zwiększa ryzyko rozwinięcia się w przyszłości zaburzeń psychicznych i somatycznych. Celem przedstawionej pracy była ocena, w jakim stopniu ciężkość zdarzeń warunkuje pojawienie się zaburzeń zdrowia młodzieży i podejmowanie zachowań zagrażających zdrowiu. Badania przeprowadzono na losowo dobranej próbie uczniów dziesięciu gimnazjów warszawskich w okresie trzyletnim. Do zebrania danych posłużyła ankieta opracowana w Zakładzie Promocji Zdrowia i Szkolenia Podyplomowego Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny. Skala negatywnych zdarzeń życiowych składała się z 32 pozycji obejmujących: 1) zmiany dotyczące życia i zdrowia bliskich osób, 2) zetknięcia się z czynami o charakterze przestępstwa lub nagannymi, 3) problemy związane z biologicznym dojrzewaniem, 4) relacje interpersonalne w najbliższym otoczeniu, 5) warunki ekonomiczne i bytowe oraz 6) problemy dotyczące nauki. Średnia ciężkość zdarzeń ocenianych przez uczniów posłużyła do określenia wagi poszczególnych pozycji. Do analizy zastosowano zarówno ważoną jak i sumaryczną skalę. Ponadto ankieta zawierała pytania dotyczące zdrowia, samopoczucia, zachowań i postaw zagrażających zdrowiu przyjęte jako mierniki kryterialne. Badania nasze nie dostarczyły dowodów na to, że wyłącznie ciężkość negatywnych zdarzeń życiowych warunkuje zaburzenia zdrowia i podejmowanie zachowań zagrażających zdrowiu. Obie skale wykazały umiarkowaną korelację z większością mierników kryterialnych i wyjaśniały 10% - 20% wariancji mierników zdrowia doświadczanego subiektywnie (samoocena stanu zdrowia, samopoczucie fizyczne, psychiczne i społeczne), 10% - 25% - zachowań i postaw zagrażających zdrowiu i jedynie 1% - 7% - zaburzeń zdrowia mierzonych miernikami obiektywnymi (absencja chorobowa, pozostawanie w domu lub w szpitalu z powodu zaburzeń zdrowia, kontaktowanie się z lekarzem i przyjmowanie leków). Wydaje się, że nie ciężkość negatywnych zdarzeń życiowych, ale ich skumulowanie warunkuje negatywne skutki zdrowotne i behawioralne w okresie dorastania.
5
63%
Celem badań było sprawdzenie wpływu stresu szkolnego na poziom zdrowia i zaburzenia zdrowotne w okresie dorastania. Dane zebrano od uczniów dziesięciu gimnazjów w Warszawie. Badania przeprowadzono w dwóch etapach, gdy młodzież uczęszczała do drugiej klasy (783 uczniów w wieku 14-15 lat) i w następnym roku, gdy ci sami uczniowie uczęszczali do trzeciej klasy (804 uczniów w wieku 15-16 lat). Cztery mierniki mierzyły ciężkość stresu szkolnego: 1) zmiana szkoły, 2) trudności w nauce, 3) brak wsparcia ze strony wychowawcy, 4) niechęć chodzenia do szkoły. Przyjęto siedem mierników poziomu zdrowia i zaburzeń zdrowotnych: 1) samoocena stanu zdrowia, 2) samopoczucie fizyczne, 3) samopoczucie psychiczne, 4) absencja chorobowa w ciągu ostatniego miesiąca, 5) częstość pozostawania w domu lub w szpitalu z powodu zaburzeń zdrowia w ciągu ostatniego roku, 6) częstość kontaktowania się z lekarzem w ciągu ostatniego roku, 7) częstość przyjmowania leków. Założono, że pierwsze trzy z nich są miernikami subiektywnymi, a dalsze cztery miernikami obiektywnymi. Analiza wykazała, że: 1) relatywnie więcej dziewcząt niż chłopców przeżywało niechęć chodzenia do szkoły, 2) uczniowie, którzy zmienili szkołę, mieli trudności w nauce, mieli negatywne relacje z wychowawcą lub odczuwali niechęć chodzenia do szkoły, w porównaniu z tymi, którzy tych problemów nie odnotowali, na ogół, niżej oceniali swoje zdrowie i samopoczucie i częściej cierpieli z powodu zaburzeń zdrowotnych, 3) subiektywne mierniki zdrowia były dużo bardziej związane ze stresem szkolnym niż mierniki obiektywne. Opracowano również sumaryczną skalę rangową stresu szkolnego.
Background. A holistic approach to health requires the development of tools that would allow to measure the inner world of individuals within its physical, mental and social dimensions. Objectives. To create the Physical, Mental and Social Well-being scale (PMSW-21) that allows a holistic representation of various dimensions of well-being in such a way as they are perceived by the individuals and how affected their health. Material and methods. The study was conducted on the sample of 406 inhabitants of Warsaw involving in the Social Participation in Health Reform project. The PMSW-21 scale included: headache, tiredness, abdominal pain, palpitation, joint pain, backache, sleep disturbance (physical domain), anxiety, guiltiness, helplessness, hopelessness, sadness, self-dissatisfaction, hostility (mental domain), security, communicability, protection, loneliness, rejection, sociability and appreciation (social domain). The five criterial variables of health and seven of life experiences were adopted to assess the discriminative power of the PMSW-21 scale. Results. The total well-being scale as well as its physical, mental and social domains showed high reliability (Cronbach a 0.81, 0.77, 0.90, 0.72, respectively). The analysis confirmed the construct validity. All the items stronger correlated with their own domain than with the others (ranges for physical: 0.41 – 0.55, mental: 0.49 – 0.80 and social: 0.31 – 0.50). The total scale demonstrate high sensitivity; it significantly differentiated almost all criterial variables. Physical domain showed high sensitivity for health as well as for negative life events variables, while the mental and social domains were more sensitive for life events. Conclusions. The analysis confirmed the usefulness of PMSW-21 scale for measure the holistic well-being. The reliability of the total scale and its domains, construct validity and sensitivity for health and life determinants were at acceptable level.
W artykule przedstawiono wyniki badań ankietowych przeprowadzonych wśród pacjentów warszawskich placówek służby zdrowia. Badano opinie pacjentów o źródłach informacji o zdrowiu i postrzeganej ich użyteczności (przydatność do poszerzenia wiedzy o zdrowiu, wykorzystanie w życiu codziennym i ich wiarygodność).
W artykule przedstawiono zmiany, jakie nastąpiły między rokiem 1999 i 2004, w zakresie częstości picia alkoholu przez młodzież warszawską i postawy wobec picia alkoholu. Ponadto wyniki badań przeprowadzonych w 2004 roku wśród młodzieży warszawskiej porównano z podobnymi badaniami przeprowadzonymi równolegle wśród młodzieży wileńskiej.
Celem artykułu jest zbadanie związku między depresją i nadwagą wśród młodzieży mieszkającej na terenach podmiejskich oraz sprawdzenie, w jakim stopniu akceptacja wyglądu ciała może być czynnikiem pośredniczącym. Badania przeprowadzono na próbie 322 uczniów (dziewczęta – 51,2%, chłopcy – 48,8%) w wieku 16 – 19 lat uczęszczających do dwóch szkół ponadgimnazjalnych w Radzyminie. Nadwagę mierzono skalą masy ciała Body Mass Index (BMI) i zgodnie z zaleceniami WHO przyjęto następujące kategorie: BMI < 20 niedobór wagi, 20 < BMI < 25 – waga w normie, BMI > 25 – nadwaga lub otyłość. Pytanie dotyczące akceptacji wyglądu ciała zawierało cztery możliwości odpowiedzi: jestem w sam raz / nie ważę odpowiednio, ale akceptuję siebie / nie akceptuję siebie, jestem za chudy(a) / nie akceptuję siebie, jestem za gruby(a). Poziom depresji mierzono skalą depresji Becka (BDI – Beck Depression Inventory). Wbrew oczekiwaniom nasze badania wykazały związek między depresją i nadwagą jedynie w przypadku chłopców. Z kolei dziewczęta – zgodnie z oczekiwaniami – niżej akceptowały wygląd swojego ciała niż chłopcy. Ponadto znaczny odsetek dziewcząt, których masa ciała mieściła się w normie, a nawet tych, u których występował niedobór wagi, postrzegał siebie jako grube. Istnienie związku pomiędzy akceptacją wyglądu ciała a depresją stwierdzono jedynie w przypadku dziewcząt. Nasze badania wskazują na to, że brak akceptacji własnego ciała, zwłaszcza przez dziewczęta, w większym stopniu powoduje pojawienie się depresji niż rzeczywista nadwaga.
11
51%
ABSTRACT Background. The health system responsiveness, defined as non-medical aspect of treatment relating to the protection of the patients’ legitimate rights, is the intrinsic goal of the WHO strategy for 21st century. Objective. To describe the patients’ opinions on treatment they received in hospital, namely: admission to hospital, the role of patient in hospital treatment, course of treatment, medical workforce attitude, hospital environment, contact with family and friends, and the efficacy of hospital treatment in respect to responsiveness to patient’s needs and expectations (dignity, autonomy, confidentiality, communication, prompt attention, social support, basic amenities and choice of provider). Material and methods. The data were collected in 2012 from 998 former patients of the randomly selected 73 hospital in Poland. Results. Dignity: Over 80% of patients experienced kindness, empathy, care and gentleness, and over 90% of them had the sense of security in hospital, met with friendliness during the admission to hospital and never encountered inappropriate comments from medical staff. Autonomy: About 80% of patients accepted the active role of patients in hospital, they perceived they had influence on procedures related to hospitalization and course of treatment, and they felt medical staff responded to their requests and concerns. Over 90 % of them had opportunity to communicate their concerns to medical staff and to discuss the course of treatment. On the other hand, the explanation of the reason for the refusal to meet their requests was given to only 23 % of the patients interested. Confidentiality: 70-80 % of patients declared the respect for privacy and confidentiality during collecting the health information and during medical examinations, and were not examined in presence of other people. Nevertheless, only 23% of patients examined so were asked of their consent. Communication: About 90% of patients declared they trusted their physician, received from him explanation regarding the course of treatment and information about further treatment after discharge from hospital, but physicians devoted the time and attention to only 70% of them. Prompt attention: Over 90% of patients perceived simplicity of the formalities of admission to hospital, and short waiting for treatment and additional tests in hospital (but only 50% received explanation of reason if they waited long). Nevertheless, 10% of them % of them perceived they waited for admission to hospital too long, and over 20% for admission to a ward as long. Social support: The unlimited direct and phone contact with family and friends was declared by 96% of patients. Basic amenities: The high percentage of patients assessed positively the marking in hospital (97%) and cleanliness of linen (89%), followed by the general indoor appearance room in which patient stayed, lack of noise (70-80%), hospital meals, furniture (60-70%), availability of personal hygienic articles (50-60%), cleanliness of hospital room, toilet, showers and bathtubs, and availability of soap (40-50%). Choice of provider: Only 41% of patients declared that they had influence on choice of the hospital. Conclusion. Responsiveness of Polish hospital patient needs is similar to that of the OECD countries of the lowest health system responsiveness. Compared to the Central European countries, the responsiveness in Polish hospitals is lower than that of Czech Republic and only slightly higher of those of Slovenia, Slovakia and Hungary.
Artykuł przedstawia wyniki badań ankietowych przeprowadzonych wśród pracowników służby zdrowia (lekarzy i pielęgniarek środowiskowo-rodzinnych). Badano opinię pracowników służby zdrowia o źródłach materiałów edukacyjnych o zdrowiu, potrzebach w zakresie tematów i form oraz zainteresowania pacjentów tymi materiałami.
13
45%
Wprowadzenie. Samoocena stanu zdrowia jest jednopozycyjnym miernikiem powszechnie stosowanym w celu rozpoznania zdrowia postrzeganego subiektywnie i obejmującym szeroki zakres aspektów zdrowia jednostki. Cel badań. Celem naszych badań było określenie, w jakim stopniu samoocena stanu zdrowia odzwierciedla różnice wynikające z cech demograficznych, samopoczucia fizycznego, psychicznego i społecznego, zaburzeń zdrowia, wystąpienia choroby przewlekłej i negatywnych zdarzeń życiowych w polskich warunkach społecznych i kulturowych. Materiał i metoda. Dane zebrano metodą ankiety nieadresowanej od 402 mieszkańców Warszawy. Ankieta zawierała pytania dotyczące samooceny stanu zdrowia, samopoczucia fizycznego, psychicznego i społecznego, korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej, wystąpienia choroby przewlekłej i zetknięcia się z negatywnymi zdarzeniami życiowymi. Wyniki. Analiza wykazała, że niższa samoocena stanu zdrowia wzrastała wykładniczo wraz z wiekiem i mniej ostro wraz z niższym poziomem wykształcenia. Emeryci byli bardziej skłonni do niskiej oceny własnego zdrowia niż osoby pracujące lub studenci. Różnicy takiej nie stwierdzono w przypadku bezrobotnych. W porównaniu z respondentami pozostającymi w związku małżeńskim, samoocena stanu zdrowia respondentów rozwiedzionych lub owdowiałych była niższa. W odniesieniu do samopoczucia, samoocena stanu zdrowia obniżała się liniowo w przypadku samopoczucia fizycznego, a w przypadku samopoczucia społecznego, a zwłaszcza samopoczucia psychicznego różnice były znaczące, ale bardziej złożone. Hospitalizacja, zwłaszcza wielokrotna, silnie determinowała niską samoocenę tanu zdrowia, zależność między samooceną stanu zdrowia a absencją chorobową lub częstością kontaktowania się z lekarzem była słaba. Choroby przewlekłe znacznie zwiększały ryzyko niskiej samooceny stanu zdrowia, a ich współwystępowanie zwiększało ryzyko w sposób wykładniczy. Chorzy na choroby nowotworowe byli tą grupą, której ryzyko parokrotnie przewyższało ryzyko odnotowane dla innych chorób przewlekłych. Jeśli chodzi o negatywne zdarzenia życiowe, to jedynie doznanie przemocy i trudności finansowe powodowały niską samoocenę stanu zdrowia. Wnioski. Wyniki naszych badań potwierdziły użyteczność samooceny stanu zdrowia do badań w zakresie zdrowia publicznego.
Background. Obesity is well known cause of various diseases. However, there are only a few studies which enable to compare directly the magnitude of risk in different groups of chronic diseases. Objectives. The aim of presented paper was to identify a magnitude of the risk of chronic diseases attributable to overweight and obesity on the basis of data on weight and height self-reported by respondents. Material and methods. The survey was conducted among 402 Warsaw inhabitants selected by non-random method. Overweight and obesity was measured by Body Mass Index (BMI) on the basis of the data of weight and height reported by respondents. According to WHO criteria the normal weight is defined as BMI 18.5 - 24.9 kg/m2, overweight as BMI 25.0 - 29.9 kg/m2, and obesity as BMI 30 kg/m2 or more. The following groups of chronic diseases were included: cancer, diabetes and other endocrine diseases, mental disorders, cardiovascular diseases, respiratory diseases, digestive diseases, arthritis and allergy disorder. Results. Obesity measured by self-reported method was recognised as significant risk factor for diabetes (OR=9.6, Cl: 2.0152.8), respiratory diseases (OR=10.6, Cl: 3,0-333,7), cardiovascular diseases (OR=5.2, Cl: 1.9-108.3), arthritis (OR=6.3, Cl: 2.4-266.7), digestive diseases (OR=3,8, Cl: 1.3-83.6) and mental disorders (OR=5.8, Cl: 1.5-29.1), while overweight significantly increased the risk of diabetes (OR=4.4, Cl: 1.2-10.8), respiratory diseases (OR=3.2, Cl: 1.4-22.2), cardiovas- culardiseases (OR=2.9, Cl: 1.2-6.4) andarthritis (OR=3.0, Cl: 1.1-9.6) Conclusions. Our findings showed that data on weight and height collected by survey method provide some information about the magnitude of the risk regarding particular groups of diseases attributable to overweight and obesity, nevertheless, underestimation ofBMI calculated in this way should be taken into account.
Background. The excessive use of health care services by obese people constitutes a serious financial burden to all highly developed countries. As yet however, this has not been recognised to be a problem in Poland. Objective. To provide a preliminary analysis of Warsaw inhabitants in their use of and quality of received health care by comparing obese subjects with those of normal weight. Materials and methods. Study subjects were fifty three obese (BMI>30) and one hundred eighty one normal weight (18.5
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.