Celem badań była ocena bioróżnorodności flory segetalnej w uprawie pszenżyta ozimego, przeprowadzona na podstawie składu gatunkowego, liczby i suchej masy chwastów, w zależności od różnych metod odchwaszczania: bez pielęgnacji, bronowanie, herbicyd, bronowanie + herbicyd i nawożenia azotem (120 kg N·ha–1): 0, 60 + 60, 60 + 25 + 35, 60 + 25dolistnie + 35. Eksperyment polowy z pszenżytem odmiany Woltario prowadzono w latach 2004–2006 na glebie płowej typowej kompleksu żytniego dobrego. Wraz z intensyfikacją odchwaszczania zmniejszała się różnorodność gatunkowa chwastów, a zwiększała dominacja kilku z nich. Wskaźnik różnorodności Shannona-Wienera w pszenżycie odchwaszczanym metodą chemiczną lub mechaniczno-chemiczną był 2,2–2,4 razy mniejszy, a indeks dominacji Simpsona 3,9–4,0 razy większy, w porównaniu z pszenżytem nieodchwaszczanym. Nawożenie azotem, niezależnie od sposobu aplikacji, wpłynęło na zwiększenie wskaźnika bioróżnorodności Shannona-Wienera (z 1,90 do 2,00) oraz na zmniejszenie wskaźnika dominacji Simpsona (średnio z 0,30 do 0,22).