Nasiona łubinu są bogatym źródłem składników funkcjonalnych. Określa się tak obecnie występujące w żywności związki odżywcze oraz nieodżywcze, które mają pozytywny wpływ na zdrowie, rozwój fizyczny lub samopoczucie. Białka łubinowe uczestniczą w obniżaniu poziomu lipidów, w tym cholesterolu, ważnego dla prawidłowego funkcjonowania układu krążenia. Frakcja lipidowa nasion łubinu zawiera α-, γ- i δ-tokoferole, naturalne przeciwutleniacze, których zawartość korzystnie koreluje z wielonienasyconymi kwasami tłuszczowymi. Występujące w dużej ilości oligosacharydy z rodziny rafinozy, będąc prebiotykiami, stanowią pożywkę dla probiotycznych bakterii kwasu mlekowego. Są surowcem do produkcji funkcjonalnej żywności dla diabetyków. Polifenole nasion łubinu wykazują właściwości przeciwutleniające i antybakteryjne. Potencjalnie prozdrowotne właściwości ma też włókno pokarmowe nasion łubinu. Niestety białka łubinu, podobnie jak białka innych roślin strączkowych, mogą wywoływać reakcje alergiczne o różnej intensywności i przebiegu. Objawy uczulenia mogą wystąpić z powodu bezpośredniego kontaktu z łubinem, jak i wskutek reakcji krzyżowych z innymi strączkowymi.
In Europe, the application of lupine seeds to produce food has increased significantly in recent years. Lupine (flour, seeds or dust) can induce different allergic responses. Consumption of lupine-fortified products may also provoke allergy syndromes. This article reviews the adverse reactions to lupine, after various contacts with this plant, including eating lupine products and seeds. It discusses cases which confirm properties of lupine protein as a primary allergen. It describes lupine protein cross-reactivity and the modifying effect of thermal processes on lupine protein.
Łubin, w porównaniu z innymi roślinami strączkowymi, zawiera niewielkie ilości związków antyżywieniowych, w tym lektyn. Dowiedziono jednak, że w jego nasionach znajdują się substancje lektynopodobne, co może być czynnikiem ograniczającym zastosowanie łubinu w żywieniu człowieka. Celem przeprowadzonych badań była ocena lektynopodobnych właściwości globulin łubinu wąskolistnego poprzez sprawdzenie, czy białka te mogą stymulować proliferację limfocytów oraz powodować aglutynację erytrocytów człowieka. Wyizolowane erytrocyty poddawano działaniu wybranych frakcji białkowych. Wynik doświadczenia oceniano mikroskopowo. Limfocytom w hodowli podawano odpowiednio: frakcje globulinowe oraz mitogen. Na podstawie ilości inkorporowanej do DNA limfocytów znakowanej radioaktywnie tymidyny określano stopień ich proliferacji. Proliferację limfocytów oceniano również z wykorzystaniem cytometrii przepływowej. Wśród erytrocytów poddanych działaniu łubinowych globulin nie zaobserwowano zjawiska aglutynacji. Podobnie, w populacji limfocytów inkubowanych z badanymi białkami łubinu nie stwierdzono podwyższonego poziomu proliferacji komórek. Na podstawie uzyskanych danych stwierdzono, że badane frakcje globulin łubinu nie wykazują typowej dla lektyn zdolności aglutynowania erytrocytów. Nie indukują również proliferacji limfocytów. Otrzymane wyniki świadczą o tym, że białka te, spożyte z pokarmem, nie mogą spowodować wystąpienia reakcji odpornościowej, wywołanej zlepianiem i aktywacją limfocytów, czy hemaglutynacją.