The 3-factorial study was designed to determine the effects of 5-week dietary supplementation with fructans (inulin or oligofructose, 5% or 10%) as well as a chromium(III) propionate complex (0.3 or 5 mg Cr/kg diet) on blood glucose and insulin, as well as β-oxidation of fatty acids in lymphocytes of STZ induced type 1 diabetic Wistar rats. Dietary inulin supplementation was more efficient in improving blood biochemistry vs. oligofructose. A high-fructan diet significantly lowered blood glucose, insulin resistance index (HOMA-R), and increased β-oxidation of fatty acids in lymphocytes of rats vs. low-fructan diet. Supplementary Cr(III) significantly decreased blood glucose, HOMA-R index and increased β-oxidation activity in lymphocytes of hyperglycemic rats. Moreover, many interaction effects between experimental factors influencing blood biochemical indices were found. The results suggest that dietary fructans and chromium(III) supplementation exerted beneficial effects on glucose and lipid metabolism, increasing the efficiency of their utilization in type 1 diabetic rats.
Zbadano wpływ cukrzycy typu 1 indukowanej jednorazowym dootrzewnowym podaniem streptozotocyny na aktywność wykorzystania substratów energetycznych przez komórki krwi - glukozy przez erytrocyty i kwasu palmitynowego przez limfocyty. Wywołany proces chorobowy wpływał w istotnym stopniu na obniżenie pobierania glukozy przez erytrocyty. Nie stwierdzono jednoczesnego kompensacyjnego wzrostu aktywności procesu beta-oksydacji w limfocytach, mogącego wyrównać niedobory energetyczne u osobników z cukrzycą indukowaną podaniem streptozotocyny, ale istotne statystycznie obniżenie aktywności tego procesu.
Zbadano wpływ mikroelementów, chromu oraz selenu na różnych stopniach utlenienia, na aktywność pobierania glukozy i aktywność beta-oksydacji kwasów tłuszczowych. Jony były dodawane in vitro w stężeniach nietoksycznych (5 ppm dla Cr plus 3 oraz 0,5 ppm dla Se plus 4 lub Se minus 2 co odpowiada odpowiednio 63,3 µM dla octanu chromowego i 6,33 µM dla seleninu sodowego lub selenometioniny). Stwierdzono różnice w działaniu jonów selenu na badane procesy. Reakcja układów doświadczalnych była zależna od kombinacji jonów. Stwierdzono stymulujący wpływ jonów chromu (+3) na pobieranie glukozy i aktywność degradacji kwasów tłuszczowych. Jony chromu i selenu jak również ich kombinacje aktywowały pobieranie glukozy, przy czym najsilniejszy efekt obserwowano w układzie Cr plus 3/Se minus 2. W przypadku beta-oksydacji dodatek jonów selenu nie wpływał na aktywność procesu, w przeciwieństwie do jonów chromu. Jony Cr plus 3 były aktywatorami procesu rozkładu kwasów tłuszczowych. Kombinacja jonów chromu i selenu hamowała proces beta-oksydacji, przy czym układ Cr plus 3/Se plus 4 hamował badany proces nieznacznie silniej niż kombinacja Cr plus 3/Se minus 2 (odpowiednio ok. 15% i ok. 10%). Wyjaśnienie tych obserwacji wymaga dalszych badań nad wpływem mikroelementów na procesy energetyczne.
Jony chromu (III) mają istotny wpływ na przemianę węglowodanowo-lipidową ludzi i zwierząt, powodując u chorych na cukrzycę wzrost wrażliwości komórek na insulinę, zwiększenie przemian kwasów tłuszczowych, spadek masy ciała i poziomu wolnych kwasów tłuszczowych w surowicy. Celem pracy było zbadanie działania chromu na proces beta-oksydacji kwasów tłuszczowych oraz zmiany ekspresji genów szlaku insulinowego w tkance mięśniowej. Do badań użyto mysich komórek mięśniowych linii C2C12 poddanych 4-dniowemu różnicowaniu. Chrom dodawano do medium w postaci chlorku lub pikolinianu chromu a aktywność β-oksydacji mierzono po 1, 3, 6 lub 48 godzinnej inkubacji. Suplementacja chromem w stężeniu 1 μgCr³⁺/L spowodowała wzrost (p < 0,001) aktywności procesu spalania kwasów tłuszczowych w 1, 3 godzinie inkubacji z pikolinianem oraz w 1, 3, i 6 godzinie inkubacji z chlorkiem chromu. Po 48 godzinnej inkubacji z jonami chromu obserwowano obniżenie aktywności tego procesu. Wpływ chlorku chromu 10 μgCr³⁺/L na ekspresję genów zaangażowanych w szlak przekazywania sygnału od insuliny określono z wykorzystaniem mikromacierzy SuperArray. Chrom po 4 godz. inkubacji spowodował wzrost ekspresji 22 genów natomiast po 24 godzinach wzrost dwóch i spadek ekspresji dwóch genów w porównaniu z kontrolą. Uzyskane wyniki wskazują na pozytywny wpływ suplementacji chromem na zwiększenie aktywności β-oksydacji. Dane uzyskane techniką mikromacierzy wskazują na interakcję jonów chromu ze szlakiem przewodzenia sygnału insulinowego również na poziomie transkrypcyjnym. Wzrost ekspresji genów związanych z metabolizmem lipidów i genów docelowych dla PPAR sugerują trwałe efekty wywołane przez jony chromu.
Piglets were euthanized on 1st, 4th, 7th, 14th, and 28th day of life. Iron dextran was injected intramuscularly (200 mg Fe/head) on the 4th day. The concentration of Fe, Ca, Mg, Mn, Zn, and Cu was estimated by flame atomic absorption spectrometry. The liver Fe concentration was 177 ± 49 mg Fe/kg on the 1st day, and this may be considered to be adequate. After injecting iron dextran, it increased nine-fold to 1594 ± 11 mg Fe/kg fresh liver, which was higher than the toxic level reviewed in literature for adult pigs (400 mg Fe/kg). The liver iron decreased to the first day level only on day 28. It was significantly correlated (r = 0.81) with the liver Mn concentration. Calcium in liver (25.0 ± 6.3 mg/kg) increased on day 7 (55.0 ± 2.7 mg/kg) and remained on the same level until the end of the experiment (55 mg/kg). No significant changes were observed in liver Mg content (about 200 mg/kg in average). Apart from the iron content, the most evident changes were stated in the liver Zn level which rapidly decreased from 99.0 ± 8.9 (1st day) to 19.2 -21.8 mg/kg (7-28 days). The liver Cu content remained unchanged for two weeks after birth (64.9-52.6 mg/kg), and only on day 28 had decreased three times as compared to the first day (21.2 ± 1.7 mg/kg). Generally, the liver Fe concentration increased to the toxic level after intramuscular injection of iron dextran (200 mg/head). Hence, it would be better for piglet health to apply iron dextran in two doses. It seems that there is a close correlation in the metabolism of iron and manganese in the liver. The liver concentration of other elements was not affected by iron injections. The Cu deposit in the liver is sufficient only for the first two weeks of life, which may be another risk factor of anaemia in piglets.
Wiele składników zawartych w roślinach strączkowych, oprócz działania pozytywnego na organizm, może mieć także działanie negatywne, zarówno pod względem fizjologicznym jak i żywieniowym. Wiesiołek dziwny podobnie jak nasiona roślin strączkowych zawiera wiele składników biologicznie czynnych. Doświadczenie przeprowadzono na 15 szczurach Wistar, podzielonych na pięć grup żywieniowych: grupa kontrolna - dieta standardowa (LSM); SOY - dieta z dodatkiem liofilizowanego ekstraktu sojowego (lektyny): 15 mg/dobę w pierwszym tygodniu i 5 mg w drugim; EPM - dieta z dodatkiem 15 i 5 mg/d ekstraktu z wytłoków z wiesiołka; EPS - dieta z dodatkiem 15 i 5 mg/d ekstraktu z całych nasion wiesiołka; PEA - z dodatkiem 10 mg/d ekstraktu z grochu (1 tydzień). Ekstrakt lektynowy z soi użyty w tym doświadczeniu nie obniżył zawartości Se w wątrobie szczurów, stąd można przypuszczać, że to inne składniki biologicznie czynne, a nie lektyny, obniżają biodostępność selenu. Dodatek ekstraktu z wytłoków wiesiołka (grupa EPM), obniżył stężenie Se w wątrobie podobnie jak to miało miejsce w przypadku innych składników mineralnych w wątrobie szczurów karmionych dietą z dodatkiem 10% wiesiołka dziwnego (6).
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.