Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Enzymatyczne przemiany związków fenolowych zachodzą przede wszystkim pod wpływem oksydaz polifenolowych. Ze względu na istotny wpływ przemian fenoli na jakość i trwałość wielu produktów spożywczych, zainteresowanie działaniem i właściwościami tych enzymów stale rośnie. W artykule omówiono występowanie i zakres działania oksydaz polifenolowych, przedstawiono korzyści wynikające z ich oznaczania w surowcach i produktach spożywczych, omówiono także możliwości usuwania oksydaz polifenolowych lub hamowania ich aktywności oraz możliwości kontrolowanego utleniania związków fenolowych za pomocą egzogennych enzymów pochodzenia grzybowego.
Głównym nieskrobiowym cukrem brzeczki ze słodu jęczmiennego jest 1,3-; 1,4-β-glukan i produkty jego degradacji. Cukry te, wspólnie z występującym w mniejszych ilościach arabanoksylanem, determinują lepkość brzeczki. W brzeczkach szybko chłodzonych i/lub poddanych działaniu sił ścinających, pomiędzy micelarnymi cząsteczkami β-glukanu tworzą się mostki wodorowe i w efekcie wzrasta lepkość roztworu. Wzrost zainteresowania wpływem β-glukanu na procesy piwowarskie spowodował rozwój badań nad identyfikacją i właściwościami enzymów hydrolizujących polisacharydy ścian komórkowych jęczmienia w czasie procesu słodowania i w początkowym okresie zacierania. Solubilaza β-glukanu najprawdopodobniej rozbija estrowe wiązania występujące w ścianach komórkowych i uwalnia wielkocząsteczkowy β-glukan, na który następnie działają endo-β-glukanazy. W czasie suszenia słodu oba typy enzymów są inaktywowane, jakkolwiek w różnym stopniu. Wyekstrahowane ze słodu endo-β-glukanazy ulegają szybkiej inaktywacji w temperaturze zacierania 60°. Solubilaza β-glukanu, mimo iż jest termolabilna, pozostaje aktywna w temperaturze zacierania do 80° C. W artykule przedyskutowano ponadto zalety i wady metody ilościowego oznaczania zawartości wielkocząsteczkowego β-glukanu i metody oznaczania aktywności endo-β-glukanazy słodu.
Celem pracy było określenie zmian zawartości wybranych naturalnych przeciwutleniaczy oraz zmian pojemności przeciwutleniającej (PP), zachodzących w surowcu w poszczególnych procesach jednostkowych otrzymywania zagęszczonego soku jabłkowego. Rozdrobnione jabłka odmian Szampion i Idared poddawano działaniu preparatu pektynolitycznego, a następnie tłoczono. Po odwirowaniu sok pasteryzowano i poddawano kolejno: ponownej obróbce preparatem pektynolitycznym, filtracji, mikrofiltracji i zagęszczaniu w wyparce. Po każdym etapie procesu technologicznego badano pojemność przeciwutleniającą z wykorzystaniem rodników ABTS● oraz DPPH● oraz zawartość: fenoli ogółem, wybranych związków fenolowych techniką HPLC i kwasu L- askorbinowego. Początkowa pojemność przeciwutleniająca jabłek odmiany Szampion oraz Idared była na zbliżonym poziomie i wynosiła ok. 5,5 i 2,5 µmoli Troloxu/g ś.m., oznaczana odpowiednio z wykorzystaniem rodników ABTS● oraz DPPH●. Również zawartość fenoli ogółem w owocach obu odmian była podobna i wynosiła 2,4 mg/g ś.m. Kwas L-askorbinowy w ilości ok. 2 mg/kg stwierdzono jedynie w świeżych jabłkach odmiany Szampion. Duże zmniejszenie pojemności przeciwutleniającej obserwowano bezpośrednio po rozdrobnieniu surowca, szczególnie w przypadku jabłek odmiany Idared, w których wyniosło ono aż 70%. Obniżanie pojemności przeciwutleniającej następowało również na etapie tłoczenia miazgi, filtracji oraz zagęszczania soku, natomiast obróbka enzymatyczna miazgi i soku, wirowanie, pasteryzacja oraz mikrofiltracja soku nie miały wpływu lub powodowały wzrost tego wskaźnika. Głównym związkiem fenolowym w świeżych jabłkach odmiany Idared był kwas chlorogenowy, natomiast w jabłkach odmiany Szampion - procyjanidyna C1. Związki te dominowały na wszystkich etapach procesu technologicznego i w produkcie końcowym. W zagęszczonych sokach klarownych, otrzymanych z jabłek odmiany Szampion i Idared, pozostawało odpowiednio ok. 80 i 20% wyjściowej pojemności przeciwutleniającej owoców.
Celem pracy było określenie zmian pojemności przeciwutleniającej oraz zawartości związków fenolowych w procesie kiszenia grzybów hodowlanych metodą fermentacji mlekowej, prowadzonej za pomocą kultury starterowej bakterii kwaszących (LAB). Materiał do badań stanowiły: pieczarka dwuzarodnikowa (Agaricus bisporus) i boczniak ostrygowaty (Pleurotus ostreatus). Blanszowane grzyby z dodatkiem soli, sacharozy i przypraw poddawano fermentacji, stosując kulturę starterową Lactobacillus plantarum KKP 384 w ilości 7 log jtk/g. W ciągu pierwszego tygodnia fermentacji prowadzonej w temperaturze pokojowej, w przypadku grzybów obu gatunków uzyskiwano produkt o pH poniżej 4,1 i liczebności LAB na poziomie 9 log jtk/g. Kiszone grzyby umieszczano w chłodni w temperaturze 4 - 6 °C i przechowywano przez 7 tygodni lub pasteryzowano. Zawartość fenoli ogółem, oznaczana metodą Folina-Ciocateu'a, wynosiła w pieczarkach 12,3 g/kg s.m., a w boczniakach 5, 8 g/kg s.m. (w przeliczeniu na kwas galusowy). Pojemność przeciwutleniająca, oznaczana z wykorzystaniem rodników ABTS*, wynosiła 60,5 i 35,9 μM Troloxu/g s.m., odpowiednio w pieczarkach i boczniakach. W wyniku blanszowania grzybów zawartość fenoli ogółem zmniejszyła się o 60 - 67 %, a pojemność przeciwutleniajaca o 54 – 79 %. W trakcie fermentacji następowało dalsze obniżenie wartości tych parametrów, natomiast po 3 tygodniach przechowywania chłodniczego obserwowano tendencję wzrostową. Pojemność przeciwutleniająca kiszonych grzybów na koniec okresu przechowywania chłodniczego wynosiła 22,1 i 2,8 μM Troloxu/g s.m., odpowiednio w pieczarkach i boczniakach. Liczebność LAB w produktach wynosiła ok. 8 log jtk/g. Pasteryzowanie kiszonych grzybów nie obniżało pojemności przeciwutleniajacej i zawartości fenoli w produktach. Pojemność przeciwutleniająca była silnie skorelowana z zawartością związków fenolowych ogółem (R = 0,97, p ≥ 0,01).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.