Oznaczono zawartości makro- i mikroelementów oraz metali toksycznych w bardzo popularnych na polskim rynku konserwach ze szprotów. Badaniom poddano trzy asortymenty konserw ze szprotów: szproty w sosie pomidorowym, szproty podwędzane w oleju i parowane w oleju. Wykonano analizy zawartości wapnia, fosforu, magnezu, potasu, miedzi, cynku, żelaza, manganu, chromu, selenu, fluoru, jodu, kadmu, ołowiu, rtęci i arsenu.
Oznaczono ogólną zawartość arsenu całkowitego w 121 próbkach konserw rybnych (szprot, śledź, makrela, tuńczyk, sardynka) i 45 próbkach ryb wędzonych (szprot, śledź, makrela, pstrąg, łosoś) wyprodukowanych w latach 2001-2002. Dopuszczalna zawartość arsenu w rybach i przetworach rybnych wynosi 4,0 mg·kg⁻¹ mokrej masy. Nie stwierdzono przekroczenia tej wartości w żadnej próbie, najwyższą średnią zawartością arsenu charakteryzowała się wędzona makrela (1,31), a najniższą konserwy z tuńczyka (0,7 mg·kg⁻¹ św. m.). Stwierdzono istotną różnicę (p≤ 0,05) pomiędzy średnią zawartością arsenu w wędzonych makrelach i pstrągach. Obliczono, uwzględniając PMTWI, że arsen całkowity pobrany z rybami i produktami rybnymi to 12,6%, a arsen nieorganiczny 3,8% dawki akceptowalnej, określonej przez FAO/WHO.