Osady ściekowe przeznaczone do przyrodniczego użytkowania powinny spełniać normatywne wymagania jakościowe, uwzględniające różne możliwości oddziaływania ich na podstawowe elementy biosfery. W stosunkowo dużej ilości danych dotyczących zagrożeń dla środowiska glebowego i roślinnego, wynikających ze stosowania osadów ściekowych, bardzo często brak jest analizy migracji szkodliwych pierwiastków w glebie i wodach gruntowych. Celem przeprowadzonego eksperymentu było więc prześledzenie przemieszczania się Zn, Cu, Pb i Cr w profilu glebowym i ocena stopnia przemieszczania się tych metali do odcieków. Uzyskane wyniki wykazały, że na skutek zróżnicowanego tempa przemieszczania się badanych metali w glebie, w poszczególnych jej warstwach stwierdzono duże zróżnicowanie ich zawartości w stosunku do warstwy wierzchniej. Zróżnicowanie to zależało od rodzaju i dawki osadu, a także od głębokości pobrania próbki glebowej oraz rodzaju oznaczanego pierwiastka. Dynamika przemieszczania metali w poszczególnych warstwach gleby wahała się w zakresie od 11,- 45,9% dla cynku, 74,2-196,6% dla miedzi, 13,0-46,7% dla ołowiu i 20,9 - 135,7% dla chromu. Wymycie poszczególnych metali do przesączy (w %) w porównaniu do ich całkowitej zawartości w lizymetrach (mg/lizymetr) zależało od rodzaju pierwiastka oraz wielkości dawki osadu. Wielkość ta dla cynku wynosiła od 0,04-12,8%, miedzi 0,03-9,33%, ołowiu 0,13-7,83% i chromu 0,57-30,8%. W świetle uzyskanych wyników stwierdzono, że nawożenie osadem ściekowym gleby wytworzonej z piasku gliniastego mocnego nie stwarzało znaczącego zagrożenia dla wód gruntowych, lecz przyczyniło się do większego skażenia gleby omawianymi metalami.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.