Celem rozważań jest wskazanie na wielorakość wyzwań stojących przed zarządzającymi markami produkującymi luksusową odzież i akcesoria. Artykuł ma charakter przeglądowy, obejmuje zagadnienia z obszarów zarządzania i komunikacji marketingowej. Celem autora było zarysowanie wyzwań, z jakimi muszą zmierzyć się zarządzający luksusowymi markami modowymi w ostatnich 20 latach ich działalności. W tekście ukazano nowe tendencje zachodzące w komunikacji marketingowej, dotykające rynku modowego, zmuszające zarządzających do modyfikacji ich strategii komunikacji, celem dopasowania jej do zachodzących procesów globalizacyjnych i rewolucji informacyjnej, pojawiania się zjawiska tzw. demokratyzacji mody, czy wkraczaniem na rynek dóbr luksusowych nowych konsumentów, w tym z takich rynków wschodzących, jak Chiny. Autor koncentruje się na rynku międzynarodowym, nie porusza zatem tematów, związanych z wyzwaniami stojącymi przed zarządzającymi w Polsce.
Obok teorii dotyczących pojęcia tożsamości marki, w nauce występuje wiele modeli tożsamości. Zmieniający się w ostatnich dziesięcioleciach świat oraz wzrost liczby badań wymuszają zmiany w funkcjonujących teoriach i ich dopasowanie do obecnych czasów (XXI wiek). Zmiany te są silnie zauważalne w gałęziach biznesu opartych na dyrektorze kreatywnym, czyli w dziedzinach oscylujących wokół sztuki i designu. W dobie funkcjonujących mediów społecznościowych oraz nowych technologii, rola dyrektora kreatywnego marki w budowaniu jej tożsamości wzrosła. Dyrektorzy kreatywni marek, publikując na profilach firmowych nowe zdjęcia, nie tylko dzielą się z konsumentami informacjami o marce, ale także swoim życiem prywatnym, zacierając granicę między tożsamością marki a ich własną. W artykule przedstawiono własną propozycję nowego modelu tożsamości marki oraz opisano przykłady marek, których tożsamości oparte są na tożsamości dyrektora kreatywnego.