Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 44

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  zawal serca
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Zarówno magnez, jak i kwas askorbinowy odgrywają pewną rolę w zapobieganiu rozwojowi zawału mięśnia sercowego i niedokrwiennej choroby serca. Celem pracy było oznaczenie stężenia magnezu w osoczu i erytrocytach oraz stężenia kwasu askorbinowego w osoczu krwi pacjentów ze świeżym zawałem mięśnia sercowego oraz ze stabilną niedokrwienną chorobą serca. Badania przeprowadzono u 17 osób ze świeżym zawałem mięśnia sercowego oraz u 14 osób ze stabilną niedokrwienną chorobą serca. Stężenie magnezu oznaczano spektrofotometrycznie w osoczu i w erytrocytach z zastosowaniem błękitu ksylidylowego (Cormay Mg-30). Stężenie kwasu askorbinowego oznaczano w osoczu krwi metodą kolorymetryczną z użyciem odczynnika fosforowolframowego, wg modyfikacji Kyaw. Zarówno u pacjentów ze świeżym zawałem mięśnia sercowego, jak i ze stabilną chorobą niedokrwienną serca stężenia magnezu w osoczu i w erytrocytach oraz kwasu askorbinowego w osoczu były obniżone w porównaniu z grupą kontrolną. Znaczniejsze zmiany zaobserwowano u osób ze świeżym zawałem mięśnia sercowego.
Krzem jest bardzo ważnym czynnikiem biorącym aktywny udział w procesach życiowych, regenerującym tkanki i wzmagającym ogólną odporność organizmu. Ma podstawowe znaczenie w metabolizmie tkanki łącznej, w rozwoju kości, chrząstek, włosów, paznokci, zębów u ludzi i zwierząt oraz w procesach zdrowienia i starzenia się organizmu. Wykazano jego działanie przeciwnowotworowe, przeciwmiażdżycowe i przeciwcukrzycowe. Niedobór krzemu prowadzi do osłabienia tkanki łącznej i zmniejszenia zawartości kolagenu w skórze, osłabienia ścian tętnic, żył i naczyń limfatycznych, co może być przyczyną postępu procesów miażdżycowych tętnic. Dodatkowo wpływa na wiele funkcji i procesów utrzymujących prawidłowy stan układu sercowo-naczyniowego. Badania przeprowadzono w trzech grupach pacjentów: nie wykazujących objawów chorobowych, ze stabilną niedokrwienną chorobą serca oraz chorych ze świeżo przebytym zawałem mięśnia sercowego. Stężenie krzemu w surowicy oznaczano spektrofotometrycznie metodą tworzenia się kwasu molibdenokrzemowego i jego redukcji do tlenków molibdenu (zwanych błękitem molibdenok- rzemowym) za pomocą kwasu L-askorbinowego. Stężenia krzemu w osoczu krwi zarówno u pacjentów z niedokrwienną chorobą serca, jak i ze świeżym zawałem mięśnia sercowego były znacząco niższe niż w grupie kontrolnej. Dodatkowo stężenia krzemu u pacjentów ze świeżym zawałem mięśnia sercowego były niższe niż w przypadku chorych na niedokrwienną chorobę serca. Niski poziom krzemu w organizmie może zwiększać ryzyko miażdżycy, prowadząc do ostrej i przewlekłej formy choroby niedokrwiennej serca, m.in. wpływając na elastyczność tętnic.
The purpose of the study was the measurement of superoxide dismutase (SOD) activity in erythrocytes in 43 patients with acute myocardial infarction on the lst-2nd day after the onset of clinical symptoms, and elucidation of the relationship between this enzyme activity and the blood levels of antioxidant vitamins and lipid peroxides determined as the amount of substances reacting with thiobarbituric acid (TBARS). The effect of vitamin C and E supplementation for period of 14 days on SOD activity in these patients was also studied. A statistically significantly lower TBARS level was found in patients with SOD activity over 1700 u/gHb, and higher TBARS level in patients with low SOD activity at the time of infraction onset. In the patients with erythrocyte SOD activity over 1700 u/gHb higher serum levels of ascorbic acid and carotenes were found. Administration of antioxidant vitamins during 14 days to patients with clinical symptoms of myocardial infraction raised SOD activity in patients with initially low activity.
Wyniki Badania Siedmiu Krajów wykazały, że dieta śródziemnomorska jest efektywna w profilaktyce choroby niedokrwiennej serca (ChNS). Natomiast badanie z Lyon (Lyon Diet Heart Study) zastosowane we wtórnej profilaktyce, miało na celu zbadanie, czy dieta śródziemnomorska, w porównaniu z dietą zalecaną po zawale serca, może zmniejszyć liczbę ponownych zawałów serca. 302 pacjentów zaliczonych do grupy eksperymentalnej uzyskało poradę dietetyczną, w jaki sposób mają zaadaptować dietę śródziemnomorską. 303 pacjentów zaliczonych do grupy kontrolnej nie uzyskało zaleceń dietetycznych od badaczy. Uzyskali jedynie sugestie stosowania zdrowej diety, takie jakie generalnie zalecają dietetycy w szpitalu lub prowadzący pacjentów lekarze. Pacjenci z grupy eksperymentalnej zmniejszyli spożycie tłuszczu ogółem, tłuszczów nasyconych i cholesterolu. Natomiast dieta pacjentów z grupy kontrolnej po 27 miesiącach trwania eksperymentu w dalszym ciągu zawierała za dużo tłuszczu ogółem, tłuszczu nasyconego i cholesterolu. Po 27 miesiącach, u pacjentów stosujących dietę śródziemnomorską w porównaniu z pacjentami z grupy kontrolnej, nastąpiło znaczne (powyżej 70%) zmniejszenie liczby ponownych zawałów, pozostałych incydentów sercowych i całkowitej umieralności. Badanie to wykazało również, że zaadaptowanie diety śródziemnomorskiej nie jest bardzo trudne.
16
72%
Oznaczono stężenie selenu w narządach wewnętrznych (nerka, wątroba, śledziona, trzustka, żołądek, serce, płuco i mięsień poprzecznie prążkowany) osób, które zmarły z powodu zawału serca i uzyskane wartości porównano ze stężeniem tego pierwiastka w narządach osób, które zginęły w wypadkach. Stężenie selenu w nerce było znamiennie niższe u zmarłych na zawal serca, a w mięśniu sercowym było znamiennie wyższe w porównaniu ze zmarłymi w wypadkach. W pozostałych narządach nie stwierdzono różnic w stężeniu pierwiastka pomiędzy obiema grupami. Stężenie selenu w badanych narządach jest znacznie niższe w porównaniu z danymi kilku innych krajów.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.