Badania ankietowe, przeglądy dokumentacji oraz bezpośrednie obserwacje na budowach wskazały na wiele zagrożeń, które mogą niekorzystnie wpłynąć na realizację projektów kanalizacji. Zagrożenia te występują na wszystkich etapach procesu inwestycyjnego. Najważniejsze z nich to: błędy w dokumentacji projektowej, wady i uszkodzenia wbudowywanych materiałów, niekorzystne warunki atmosferyczne. Generują one wysokie poziomy ryzyka jakościowego, harmonogramowego oraz kosztowego. Obniżenie tego poziomu jest możliwe poprzez opracowanie odpowiednich metod reagowania na te rodzaje ryzyka. W pracy wykorzystano do tego celu macierze. Jest to technika wykorzystywana w planach zarządzania ryzykiem. Wymaga ona określenia działań pozwalających na obniżenie częstości występowania źródeł ryzyka oraz ograniczenia ich skutków. W pracy wykazano, że w projektach kanalizacji największe zastosowanie mają działania, które polegają na unikaniu lub łagodzeniu ryzyka. Należą do nich: zaostrzenie kryteriów wyboru projektanta i wykonawcy robót, szczegółowe zapisy kontraktu, rezerwa czasowa, rezerwa finansowa. Analiza opracowanych macierzy wykazała, że warunkiem obniżenia poziomów ryzyka jakościowego, harmonogramowego oraz kosztowego w procesie inwestycyjnym kanalizacji jest podjęcie odpowiednich działań już na etapie projektowania i kontraktowania projektu.
Badania miały na celu określenie zmienności oraz zakresu temperatury ścieków w bioreaktorach z osadem czynnym na przykładzie dwóch wiejskich systemów kanalizacyjnych. Dodatkowym celem było określenie wpływu temperatury ścieków w kanalizacji oraz temperatury powietrza atmosferycznego na temperaturę ścieków w otwartych, przepływowych bioreaktorach biologicznych. Badania prowadzono w okresie od stycznia do grudnia 2011 roku. Aby wykazać wpływ opisanych czynników na temperaturę ścieków w bioreaktorze posłużono się statystyczną analizą regresji wielokrotnej. Badania prowadzono w dwóch małych systemach kanalizacyjnych zlokalizowanych na terenie gmin wiejskich w Nowym Brzesku oraz Spytkowicach. Oba systemy zaliczane są do grupy obiektów nieprzekraczających 2000 RLM. Na podstawie rocznych badań stwierdzono, że średnia roczna temperatura ścieków w bioreaktorach przepływowych stanowiących część biologiczną małych oczyszczalni oscyluje w granicach 12,6÷12,7oC, natomiast jej zakres wynosi od 5,6oC do 19,2oC. Ścieki w małych, wiejskich oczyszczalniach mają temperaturę nieprzekraczającą 10,0oC w okresie około ⅓ roku, co świadczy o ich permanentnym wychłodzeniu. Wielkość temperatury ścieków w małych systemach kanalizacyjnych występuje w dużo większym zakresie w porównaniu do ścieków w dużych, miejskich systemach odprowadzających ścieki. Ponadto wpływ na temperaturę ścieków w bioreaktorach ma w bardzo dużym stopniu temperatura ścieków dopływających z kanalizacji oraz w mniejszym, ale również znaczącym temperatura zewnętrzna powietrza atmosferycznego. Aby ograniczyć nadmierne wychładzanie ścieków w wiejskich systemach kanalizacyjnych powinno się uniemożliwiać dopływy do kanalizacji wód roztopowych i deszczowych. W małych oczyszczalniach, w których występują duże wahania temperatury powinno się stosować zmienny wiek osadu w zależności od temperatury ścieków, czego skutkiem będzie poprawa skuteczności oczyszczania ścieków.
W artykule przedstawiono rozwiązania systemów wodociągowych i kanalizacyjnych najczęściej stosowanych w Polsce w latach 1997-2007. Na podstawie danych GUS przedstawiono dynamikę ich rozwoju. Szczególnie dynamiczny wzrost nastąpił w inwestycjach zbiorczych sieci kanalizacyjnych na obszarach wiejskich - sześciokrotny wzrost w stosunku do 1997 r. W miastach przyrost ten wyniósł w tym okresie 55%.