O starzeniu i śmierci istnieje już ogromna literatura naukowa o różnym charakterze. Problemy te stanowią też przedmiot żywego zainteresowania literatury pięknej i środków masowego przekazu. Duże zainteresowanie wywołała w Niemczech książka Rolanda Prinzingera pt. „Tajemnica starzenia. Zaprogramowany okres życia u człowieka, zwierzęcia i rośliny”. Autor stara się przedstawić medyczne aspekty procesów starzenia i wypowiada się często krytycznie o podejściu do nich współczesnej medycyny i służby zdrowia. Kładzie nacisk na biologiczne rozumienie procesów starzenia się żywych organizmów. Artykuł jest krytycznym omówieniem książki.
Oznaczono stężenie selenu w narządach wewnętrznych (nerka, wątroba, śledziona, trzustka, żołądek, serce, płuco i mięsień poprzecznie prążkowany) osób, które zmarły z powodu zawału serca i uzyskane wartości porównano ze stężeniem tego pierwiastka w narządach osób, które zginęły w wypadkach. Stężenie selenu w nerce było znamiennie niższe u zmarłych na zawal serca, a w mięśniu sercowym było znamiennie wyższe w porównaniu ze zmarłymi w wypadkach. W pozostałych narządach nie stwierdzono różnic w stężeniu pierwiastka pomiędzy obiema grupami. Stężenie selenu w badanych narządach jest znacznie niższe w porównaniu z danymi kilku innych krajów.