W latach 1998-2000 przeanalizowano 120 zbiorowisk roślinnych zlokalizowanych na terenie Pojezierza Olsztyńskiego na glebach mineralnych. Określono skład gatunkowy metodą fitosocjologiczną Braun-Blanqueta oraz pobrano próbki gleby w celu określenia jej właściwości fizycznych i chemicznych. Badane obiekty położone były najczęściej (70%) na glebach lekkich i średnich. Najwyższą średnią zasobnością w substancję organiczną (50,3 g·kg⁻¹) wyróżniały się gleby bardzo lekkie. Gleby ciężkie natomiast cechowała wyższa zasobność w K, Mg i Ca. W runi łąkowo-pastwiskowej badanych obiektów najczęściej spośród traw występowały: Poa pratensis, Dactylis glomerata i Phleum pratense z roślin motylkowatych często występowały Vicia cracca, Trifolium repens. Najliczniejszą grupą roślin badanych zbiorowisk były zioła i chwasty. Niezależnie od rodzaju gleb najczęściej spotykano; Achillea millefolium, Ranunculus repens i Heracleum sibiricum.
Oceniono zmiany w siedlisku i składzie florystycznym zbiorowisk łąkowych występujących w dolinie Samicy. W wyróżnionych zbiorowiskach łąkowo-pastwiskowych w dolinie Samicy stwierdzono znaczny stopień degradacji składu florystycznego runi, na co wskazują: zanikanie części występujących wcześniej zbiorowisk i wykształcenie się nowych jednostek syntaksonomicznych, często zbiorowisk wtórnych z dużym udziałem gatunków ekspansywnych, jak Deschampsia caespitosa, Holcus lanatus, ze znacznym udziałem gatunków z grupy ziół i chwastów charakterystycznych dla zbiorowisk segetalnych i ruderalnych z klas Artemisietea vulgaris, Agropyretea intermedio- repentis czy Stellarietea mediae (10 do 30%) oraz wysokim udziałem gatunków synantropijnych (blisko 85%), szczególnie w zespołach klasy Phragmitetea. Przyczyn zmian degradacyjnych w składzie florystycznym zbiorowisk należy upatrywać w przesuszeniu gleb torfowych i obniżeniu zawartości azotu, a także w ograniczeniu użytkowania łąk i pastwisk w ostatnich latach oraz odłogowaniu sąsiednich pól.
Badania terenowe prowadzono w latach 2002-2003 na dwóch obiektach różnie użytkowanych rolniczo w miejscowości Kaczorów. Obiekt pierwszy (A) stanowiła łąka kośna porośnięta zbiorowiskiem typu Festuca rubra i Poa pratensis, obiekt drugi (B) stanowiła łąka nieużytkowana rolniczo, ze zbiorowiskiem typu Festuca rubra, Festuca pratensis, Polygonum bistorta i Anthoxanthum odoratum. Oba obiekty badawcze zlokalizowane były na glebie deluwialnej próchnicznej. Na wydzielonych obiektach w drugiej połowie czerwca wykonano zdjęcia florystyczne metodą Brawn-Blanqueta. W materiale glebowym pobranym z wierzchniej warstwy gleby (0-20 cm), średnio dla badanego terenu oraz z powierzchni bezpośrednio przylegającej do Dactylorhiza majalis, określono ogólnie przyjętymi metodami: pH, zawartość substancji organicznej, makroelementów oraz przewodnictwo elektryczne. Uzyskane wyniki wykazały, że gleba ze stanowisk bezpośrednio przylegających do Dactylorhiza majalis charakteryzowała się wyższymi badanymi parametrami.