Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 6

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  puszczyk zwyczajny
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1

Sklad pokarmu puszczyka zwyczajnego Strix aluco L. z Beskidu Wyspowego [Dobra k.Limanowej]

100%
Ruprecht A. L.
Przegląd Przyrodniczy
|
2002
|
tom 13
|
nr 1-2
191-197
2

Ptaki drapieżne - skuteczna ochrona przed gryzoniami cz. II

58%
Wiacek J.
Sad Nowoczesny
|
2006
|
tom 34
|
nr 05
3
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Występowanie puszczyka zwyczajnego Strix aluco i puszczyka uralskiego S. uralensis w pofragmentowanych lasach centralnej Małopolski

58%
Matysek M., Figarski T., Wieczorek P., Wyka J., Kajtoch L.
Ornis Polonica
|
2015
|
tom 56
|
nr 4
4

Nocni łowcy

58%
Mikusek R.
Echa Leśne
|
2008
|
nr 01
5

Puszczyk - ptak tajemniczy

58%
Witek R.
Przyroda Polska
|
2011
|
nr 10
6

Sowy terenów leśnych zachodniej części Pogórza Przemyskiego

51%
Bylicka M.
Chrońmy Przyrodę Ojczystą
|
2011
|
tom 67
|
nr 5
Celem artykułu jest podsumowanie wyników inwentaryzacji sów prowadzonej w latach 2003–2010 na obszarach leśnych zachodniej części Pogórza Przemyskiego i porównanie uzyskanych wyników z dotychczasowymi danymi o liczebności i rozmieszczeniu sów na tym terenie. W trakcie badań stwierdzono 6 gatunków sów. Najliczniejszym gatunkiem był puszczyk uralski Strix uralensis, który występował w wysokim zagęszczeniu 5,2–7,3 teryt./10 km2. Zagęszczenia puszczyka zwyczajnego Strix aluco były o połowę niższe – 2,8–4,0 teryt./10 km2. Nowe gatunki dla Pogórza Przemyskiego, notowane tu dopiero po 2000 roku to sóweczka Glaucidium passerinum i włochatka Aegolius funereus. Ich zagęszczenia są stosunkowo niskie i wynoszą odpowiednio 0,5 teryt./10 km2 i 1,0 teryt./ 10 km2. Nielicznie występowały również uszatka Asio otus i pójdźka Athene noctua, ale ich zagęszczenia po uwzględnieniu terenów rolnych i wiejskich mogą się okazać wyższe, gdyż ptaki te są bardziej związane z obszarami rolniczymi. W trakcie badań na Pogórzu Przemyskim nie udało się zlokalizować ani jednego terytorium puchacza Bubo bubo. Udokumentowano, iż puszczyk zwyczajny zajmuje na omawianym obszarze mozaikę środowisk w niższych położeniach, a puszczyk uralski wyżej położone zwarte lasy jodłwo-bukowe i bukowe. Sóweczkę i włochatkę spotykano w jedlinach występujących w środkowej części stoków, a uszatkę głównie na obrzeżach lasu. Pójdźki zaś obserwowano w łęgu wierzbowym porastającym dolinę potoku. W zespole sów leśnych Pogórza Przemyskiego odnotowano regres gatunków puszczańskich (puchacz i puszczyk zwyczajny) i dominację sów o zasięgu borealno-górskim (puszczyk uralski, sóweczka i włochatka)
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.