Celem badań, podjętych na dwóch pieszych szlakach turystycznych w obszarze Puszczy Piskiej i Drawieńskim Parku Narodowym, była odpowiedź na pytania: 1. Czy lokalizacja szlaku turystycznego odnosi się do wysokiej wartości estetycznej krajobrazu i czy ten czynnik wpływa na frekwencję turystów? 2. Jaka jest wartość przyrodnicza terenów leśnych, intensywnie wykorzystywanych przez turystów? 3. Czy wartość przyrodnicza mierzona różnorodnością gatunkową tj. liczbą gatunków oraz średnią biomasą osobniczą biegaczowatych (SBO), wskazującą na zaawansowanie sukcesji jest skorelowana z wartością estetyczną krajobrazu, mierzoną wskaźnikiem piękna scenerii krajobrazu (PSK)? Nawet jeśli nie wszystkie wyniki analiz statystycznych były istotne, to im niższe jest SBO, (tj. im mniej zaawansowana jest sukcesja), tym większa ilość gatunków występowała we wnętrzu. Im wyższa była wartość piękna krajobrazu (PSK), tym więcej gatunków wystąpiło. Wykazano, że turyści preferują krajobrazy terenów o wcześniejszym stadium sukcesji i zróżnicowanej strukturze przestrzeni, tym samym większej różnorodności gatunkowej. Uzyskane wyniki studiów są zbieżne z założeniami leśnictwa zrównoważonego i dają wskazania do kształtowania atrakcyjności turystycznej leśnych obszarów cennych przyrodniczo.