W opracowaniu zaprezentowano sposoby pomiaru współczynnika tarcia wewnętrznego nie rozdrobnionych surowców roślinnych. Opisano metody polegające na bezpośrednim odczycie kąta naturalnego usypu i na tej podstawie obliczanie współczynnika tarcia wewnętrznego, jak również metody określające wzajemne związki między naprężeniami stycznymi i normalnymi w warstwie materiału. Przedstawiono również wyniki pomiarów współczynnika tarcia wewnętrznego nie rozdrobnionych ziarn pszenicy, jęczmienia i owsa w funkcji ich wilgotności. Pomiary te przeprowadzono w identycznych warunkach według trzech opisanych metod. Uzyskane wyniki posłużyły do porównania zastosowanych metod. Na tej podstawie stwierdzono, że najkorzystniejszą metodą pomiaru współczynnika tarcia wewnętrznego nie rozdrobnionych surowców roślinnych jest pomiar na aparacie do bezpośredniego ścinania.