Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  ocena spozycia
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem pracy była ocena spożycia luteiny oraz wskazanie jej głównych źródet w diecie wybranej grupy studentów w wieku 18-27 lat. Badania przeprowadzono wykorzystując kwestionariusz częstotliwości spożycia FFQ. Na podstawie uzyskanych danych oszacowano średnie spożycie luteiny wynoszące 2,35 mg/dzień, które nie było uzależnione od płci, wskaźnika masy ciała BMI oraz miejsca stałego zameldowania. Głównym źródłem tego karotenoidu w diecie studentów były warzywa świeże (58%), w tym zielone warzywa liściaste (25%) oraz przetwory warzywne (15%) i warzywa mrożone (11%). Natomiast owoce i jaja dostarczały w niewielkim procencie tego związku w diecie (odpowiednio 5% i 6%).
Wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega-3 (PUFA) zajmują szczególne miejsce w rozważaniach na temat efektów biologicznych składników diety. Ich rodzaj i ilość w diecie wpływa na przebieg licznych procesów biochemicznych determinując rozwój i działanie organizmu. Celem pracy była ocena spożycia n-3 PUFA, ze szczególnym uwzględnieniem długołańcuchowych wielonienasyconych kwasów tłuszczowych (LCn-3 PUFA) oraz wskazanie ich źródeł w diecie badanych. Badania przeprowadzono w grupie 182 dorosłych osób. Oceny spożycia n-3 PUFA dokonano w oparciu o trzydniowe zapisy spożycia. Dane analizowano przy użyciu programów komputerowych Dieta 2 i Dieta 4 oraz Tabel składu i wartości odżywczej żywności. Rozkłady spożycia wielonienasyconych kwasów tłuszczowych w odniesieniu do aktualnych norm, wskazują, że diety ponad 40% badanych zawierają poniżej 1g ALA, a diety ponad 50% badanych mniej, niż 100 mg LCn-3 PUFA, przy czym ok. 60% spożywało średnio dziennie mniej niż 10 mg DHA.
Oceniono spożycie warzyw i owoców w grupie 50-letnich mieszkańców Wrocławia oraz wpływ wykształcenia na spożycie tych produktów. Badaną grupę stanowiło 1520 mieszkańców Wrocławia (879 kobiet i 641 mężczyzn) w wieku 50 lat, którzy w 2008 r. wzięli udział w Programie Profilaktyki Chorób Sercowo-Naczyniowych, zorganizowanym przez Wydział Zdrowia Urzędu Miejskiego we Wrocławiu. Do oceny spożycia warzyw i owoców posłużył wywiad żywieniowy częstotliwościowo- -ilościowy. Średnie dzienne spożycie warzyw i owoców przez kobiety wynosiło 289,4 g, a przez mężczyzn 209,1 g. Kobiety spożywały istotnie statystycznie więcej warzyw, owoców oraz sumy warzyw i owoców w porównaniu z mężczyznami. Odnotowano wpływ poziomu wykształcenia na spożycie warzyw i owoców w badanej grupie wrocławian.
Celem pracy była ocena stosowania suplementów diety oraz spożycia witamin i składników mineralnych z preparatami farmaceutycznymi. Badaniami objęto 60 kobiet w ciąży w wieku 19-40 lat, zamieszkałych na terenie województwa mazowieckiego. Informacje dotyczące spożycia suplementów diety uzyskano na podstawie wywiadu ankietowego. Przyjmowanie preparatów witaminowo-mineralnych przed zajściem w ciąże zadeklarowało 55% kobiet, natomiast w czasie ciąży 98,3% badanych. Średnie spożycie witamin i składników mineralnych z suplementami diety, w czasie ciąży, powyżej zalecanych wartości odnotowano w przypadku witaminy D (157%), folianów (128%), witaminy B2 (125%), witaminy C (121%) oraz żelaza (120%), jodu i cynku (po 113%). Na poziomie rekomendowanych wartości (95-105% normy) odnotowano spożycie dla witaminy B1 В12 i B6. Najniższe spożycie stwierdzono w przypadku witaminy A (60%) oraz wapnia i magnezu (10-12%). Kobiety mieszkające na wsi charakteryzowały się niższym średnim spożyciem witamin i składników mineralnych pochodzącym z preparatów, przy czym różnice istotne statystycznie odnotowano dla witaminy A i E, magnezu, miedzi, jodu i manganu.
W pracy dokonano oceny spożycia żelaza, witaminy B12 i folianów w wybranej grupie młodych kobiet w wieku 21-28 lat. Badanie przeprowadzono w 2008 roku, w okresie zimowym. Do oceny sposobu żywienia zastosowano metodę 3-dniowego bieżącego notowania. Na podstawie uzyskanych danych stwierdzono zbyt niskie średnie spożycie żelaza (9,7 mg/dz) i folianów (270 μg/dz), co odpowiadało 53% i 68% zalecanych wartości oraz dość wysokie średnie spożycie witaminy B12 (3,3 μg/dz), co odpowiadało 136% wartości RDA. Około 12% badanych kobiet stosowało preparaty witaminowo-mineralne, dostarczające dodatkowo ok. 9,7 mg żelaza, 192 μg folianów i około 1 μg witaminy B12, co pokrywało łącznie zapotrzebowanie na te składniki w ilości 115, 127 i 199% RDA. Miejsce zamieszkania, wskaźnik BMI, palenie papierosów oraz aktywność fizyczna nie wpływały w sposób istotny statystycznie na spożycie żelaza, witaminy B12 oraz folianów w badanej grupie młodych kobiet.
Celem pracy było oszacowanie spożycia błonnika pokarmowego ogółem oraz jego frakcji rozpuszczalnej i nierozpuszczalnej z żywnością w latach 1996-2005 w sześciu typach gospodarstw domowych. Wykorzystując dane o budżetach gospodarstw domowych dotyczących spożycia produktów spożywczych oraz dostępne dane literaturowe, dotyczące zawartości błonnika pokarmowego wyliczono średnie pobranie tych związków oraz porównano jez zaleceniami żywieniowymi. Ponadto obliczono główne ich źródła z żywności. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, iż średnie spożycie błonnika pokarmowego ogółem w badanym okresie wynosiło 23,7 g/osobę/dzień, wahało się w szerokim zakresie od 19,9 do 28,5 g/osobę/dzień i było uzależnione od typu gospodarstwa domowego, natomiast w niewielkim stopniu od analizowanego roku. Średnie spożycie rozpuszczalnych frakcji błonnika pokarmowego wynosiło 8,8 g/dzień/osobę (7,2-10,5 g/dzień/osobę), natomiast frakcji nierozpuszczalnych 14,9 g/dzień/osobę (12,1-18,0 g/dzień/osobę). W badanym okresie odnotowano niewielki wzrost spożycia błonnika rozpuszczalnego w wodzie, natomiast spadek spożycia frakcji nierozpuszczalnego. Głównym źródłem błonnika pokarmowego ogółem oraz jego frakcji były produkty zbożowe, w tym głównie pieczywo, przy czym w przypadku rozpuszczalnych frakcji błonnika pokarmowego większy udział odnotowano dla warzyw i owoców oraz ich przetworów.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.