Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 58

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  niewydolnosc nerek
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Niedożywienie białkowo-kaloryczne jest jedną z przyczyn niedoboru wzrostu dzieci ze schyłkową niewydolnością nerek oraz przyczynia się do zwiększonej chorobowości i śmiertelności w tej grupie pacjentów. Celem pracy była ocena stanu odżywienia dzieci ze schyłkową niewydolnością nerek oraz ustalenie czynników wpływających na stan odżywienia w tej grupie pacjentów. Przebadano 44 dzieci (27 chłopców i 17 dziewcząt) w wieku 13,0 ± 3,3 lat, w tym 29 dializowanych otrzewnowo i 15 pozostających w programie przewlekłych hemodializ. Oceniono parametry stanu odżywienia (wskaźniki antropometryczne, wiek szkieletowy, skład ciała metodą densytometrii i parametry biochemiczne), skład diety oraz adekwatność dializoterapii. Wykazano, zwłaszcza u dzieci młodszych, upośledzony stopień rozwoju tkanki tłuszczowej. W grupie dziewcząt stwierdzono poprawę antropometrycznych i densytometrycznych wskaźników rozwoju tkanki tłuszczowej oraz zwiększenie stężenia białka i albumin w surowicy krwi wraz z wiekiem. Sposób i czas leczenia nerkozastępczego oraz płeć nie korelują za stanem odżywienia dzieci dializowanych. Niższe stężenia białka całkowitego w surowicy w grupie pacjentów dializowanych otrzewnowo w stosunku do leczonych hemodializami mogą wynikać z utraty białka przez otrzewną.
Celem pracy była ocena wpływu rekombinowanego ludzkiego hormonu wzrostu (rhGH) na gęstość mineralną kości (BMD) u dzieci z przewlekłą niewydolnością nerek. Badaniami objęto 69 dzieci z przewlekłą niewydolnością nerek leczonych rhGH co najmniej 6 miesięcy; 16 dzieci w wieku od 5,3 do 15,8 lat leczonych zachowawczo (PNN) i 53 dzieci dializowanych (SNN) w wieku od 6,3 do 16 lat. Dzieci otrzymywały alfakalci- dol i CaC03 w dawkach dostosowywanych do stężenia w surowicy wapnia (sCa) i fosforu (sP). Stężenie sCa, sP i parathormonu (PTH), aktywność fosfatazy alkalicznej (FA) badano co 3 m-ce, badanie BMD metodą DXA - co 6 m-cy, oceniając BMD całego szkieletu (TB BMD) i odcinka lędźwiowego kręgosłupa (LS BMD). Wyniki: Jeśli stężenie PTH utrzymywało się poniżej 250 pglml gęstość kości całego ciała rosła znamiennie już po 6 miesiącach leczenia rhGH zarówno u pacjentów leczonych zachowawczo (PNN) jak i dializowanych. Nie obserwowano takiego zachowania się gęstości kości gdy stężenie PTH rosło powyżej 250 pg/ml w trakcie leczenia. Wniosek: Leczenie rhGH u dzieci z SNN pozwala utrzymać przyrost gęstości kości, pod warunkiem stosowania indywidualnie dobieranych dawek alfakalcidolu, pozwalających na utrzymanie stężenia PTH < 250 pg/ml.
Nadczynność tarczycy, nadciśnienie tętnicze oraz towarzysząca im przewlekła niewydolność nerek przyczyniają się do inicjacji niewydolności serca u psów i kotów. Zachodzące zmiany w układzie naczyniowym są wynikiem oddziaływania powyższych czynników na mięśniówkę serca poprzez uruchomienie szeregu mechanizmów odpowiedzialnych za modulację funkcji skurczowej, rozkurczowej oraz rozwój stresu hemodynamicznego i zwiększenia obciążenia następczego. W konsekwencji obserwuje się wtórny przerost ściany lewej komory, włóknienie ściany serca, z czasem osłabienie funkcji rozkurczowej i rozwój zastoinowej niewydolności serca.
Pacjenci objęci leczeniem nerkozastępczym są grupą chorych szczególnie narażonych na występowanie niedożywienia białkowo-energetycznego. Stan odżywienia chorych dializowanych wiąże się przede wszystkim z odpowiednią dietą stosowaną w tym okresie leczenia. Celem pracy była analiza diety pacjentów objętych leczeniem nerkozastępczym. Zbadano 30 chorych dializowanych otrzewnowo (DO) i 25 hemodializowanych (HD). Na podstawie 3-dniowych wywiadów żywieniowych zanalizowano dietę chorych pod względem spożycia 16 składników pokarmowych. Na podstawie analizy diety stwierdzono, że około 60% pacjentów przestrzegało schematu zaleceń żywieniowych. Jednak tylko ok. 40% pacjentów przestrzegało zaleceń dotyczących spożycia fosforanów. Większość analizowanych jadłospisów wskazywała na nieprawidłowe spożycie składników mineralnych i witamin. Obserwowane nieprawidłowości w diecie w obu grupach pacjentów mogą prowadzić do niedożywienia. Elementami strategii żywieniowej powinna być kontrola sposobu odżywiania się pacjenta oraz instruktaż dietetyczny prowadzony przez dietetyczki zatrudnione w ośrodku dializoterapii.
U pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek (pnn) występuje szereg komplikacji klinicznych wynikających z utraty funkcji nerek. Zaburzenia elektrolitowe, a wśród nich wahania poziomu magnezu, należą do jednych z częstszych zjawisk. Ilość wchłoniętego magnezu z przewodu pokarmowego i regulacja jego wydalania przez nerki zapewnia stałe stężenie tego jonu we krwi. Utrata funkcji nerek prowadzi najczęściej do zatrzymania magnezu w ustroju. U pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek, leczonych terapią nerkozastępczą bardzo duży wpływ na stężenie magnezu we krwi ma jego zawartość w płynie dializacyjnym. Hipermagnezemia do wartości 1,5 mmol xdm-3 zwykle jest asymptomatyczna. Wyższe wartości magnezu w surowicy krwi u pacjentów dializowanych często są przyczyną niekorzystnego oddziaływania na kości, funkcję przytarczyc, jak i zaburzenia lipidowe.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.