Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 12

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  industrial feed
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Szczury dwu kolejnych pokoleń, karmione paszą standardową zawierającą 10% popiołów węglowych, poddano badaniu masy ciała w pierwszej dobie życia i co tydzień przez 12-15 tygodni. Opracowane statystycznie wyniki wykazały w pierwszych 6 tyg. życia istotnie wyższą masę ciała szczurów pozostających na diecie z dodatkiem popiołów w porównaniu z grupą szczurów kontrolnych (pasza standardowa). W dalszych tygodniach życia nie stwierdzono wpływu paszy na masę ciała badanych zwierząt.
Eksperyment przeprowadzono na 6 grupach brojlerów Avian w 2 powtórzeniach po 85 kurcząt w każdym. Żywione były tą samą mieszanką starter zawierającą 22% białka ogólnego i 12,27 MJ/kg. Od 22 do 49 dnia życia kurcząt skarmiano 6 mieszanek zawierających 65% kukurydzy, 67% pszenicy, pszenicę plus 15% lub 30% normalnego, lub obłuszczonego ziarna owsa. Wszystkie mieszanki były izobiałkowe i izoenergetyczne. W każdej z grup kurczęta jednego z dwóch powtórzeń otrzymywały w paszy dodatek preparatu Avizyme, zawierającego odpowiedni dla danej mieszanki zestaw enzymów. Oznaczono podstawowy skład chemiczny badanych zbóż, skład aminokwasów oraz zawartość włókna pokarmowego ogólnego, rozpuszczalnego i nierozpuszczalnego, a także zawartość rozpuszczalnych i nierozpuszczalnych arabinoksylanów, glukanów i niecelulozowych polisacharydów. W 36. dniu życia ptaków pobrano po 6 sztuk z każdego powtórzenia i grupy do badania względnej lepkości treści jelit. W 50.dniu przeprowadzono analizę rzeźną na 4 kogutkach i 4 kurkach z każdego powtórzenia. Oznaczono skład kwasów tłuszczowych w tłuszczu pobranym od 4 kurek z grup kontrolnych i z grup otrzymujących wyższe poziomy owsa, z dodatkiem enzymów i bez, tj. ogółem u 32 sztuk. Obłuszczony owies zawierał 2,5 razy mniej włókna pokarmowego, ale 3 razy więcej rozpuszczalnych glukanów niż owies nie obłuszczony. Najcięższe (2,28 kg) były brojlery żywione mieszanką zawierającą kukurydzę, a najlżejsze żywione pszenicą. Nie było statystycznie istotnych różnic pomiędzy masą ciała kurcząt żywionych mieszanką kukurydzianą, a pszenno-owsianymi. Avizyme nie wpłynął na zwiększenie masy ciała kurcząt. Wykorzystanie paszy na mieszance zawierającej 30% obłuszczonego owsa było tak dobre jak na mieszance kukurydzianej, w przy uzupełnieniu dodatkiem Avizymu 1100 - nawet lepsze. Stosunek kwasów tłuszczowych wielonienasyconych do nasyconych (PUFA/SFA) w tłuszczu sadełkowym wynosił 0,48 przy skarmianiu mieszanki kukurydzianej, 0,41 gdy pasza zawierała 30% obłuszczonego owsa, a w przypadku mieszanki pszennej tylko 0,35.
Badano wpływ enzymów fosforolitycznych i pektynolitycznych na biodostępność białka oraz określono interakcje zachodzące pomiędzy działaniem tych enzymów. Analizy prowadzono z wykorzystaniem metody in vitro, symulującej warunki trawienia w przewodzie pokarmowym ptaków. Wyniki analizowano stosując dwuczynnikową analizę wariancji ANOVA (dwuelementowe kombinacje aktywności enzymatycznych – preparaty: Finase P, Finase AP, Rapidase pomaliq 2F, Energex L). Wykazano, że zarówno dodatek pektynaz, jak i fosfataz do paszy ma istotny wpływ na stężenie białka oznaczanego w dializacie. Ponadto wykazano, że kooperacja z preparatami pektynolitycznymi jest efektywniejsza w przypadku fosfatazy kwaśnej niż fitazy. Stwierdzono także, że wysoka aktywność pektynoesterazy w preparatach pektynolitycznych jest czynnikiem ograniczającym biodostępność białka.
Badano wpływ zmiennego dodatku oleju rzepakowego, nasion lnu i alfa-tokoferolu, na charakterystykę kropel lipidowych obecnych w mięśniach kurcząt brojlerów - mieszańców między liniowych Vedetta. Do badań histochemicznych pobrano wycinki mięśnia piersiowego powierzchniowego Musculus pectoralis thoracica i mięśnia udowego Musculus iliotibialis. Analiza mikrostruktury dotyczyła oceny ilości, wielkości, kształtu, form występowania i miejsca zalegania kropel lipidowych w tkance łącznej i sarkoplazmie. Badania wykonano przy zastosowaniu komputerowego systemu analiz obrazów mikroskopowych. Stwierdzono, że istnieje zależność pomiędzy ilością dodanego oleju rzepakowego, nasion lnu i alfa- tokoferolu do paszy a wielkością i sposobem rozmieszczenia kropel lipidowych w tkance łącznej mięśni kurcząt i sarkoplazmie.
Badano wpływ siedmiu handlowych preparatów pektynolitycznych na proces uwalniania endogennego fosforu z mieszanki pszenno-sojowej dla kurcząt brojlerów. Analizy prowadzono z wykorzystaniem metody in vitro, symulującej warunki panujące w poszczególnych odcinkach przewodu pokarmowego ptaków. W obecności pektynaz stwierdzono istotny statystycznie wzrost ilości fosforu uwalnianego z paszy, korelujący z ogólną aktywnością pektynolityczną badanych preparatów, oznaczaną wiskozymetrycznie. Współczynnik determinacji, modelu liniowego, opisującego tę zależność, wynosił 58,62%. Analiza efektów współdziałania preparatów pektynolitycznych z wprowadzanym jednocześnie do paszy preparatem fitazy A ujawniła dodatni wpływ pektynaz na efektywność akcji katalitycznej wysycającej dawki fitazy. Zdolność pektynaz do intensyfikacji procesu defosforylacji fitynianów, wywołanego obecnością egzogennej fitazy, korelowała z towarzyszącą pektynazom aktywnością fosfatazy kwaśnej (R2 = 93%). Intensyfikujący wpływ preparatów pektynolitycznych na proces defosforylacji fitynianów utrzymywał się nawet wtedy, gdy do paszy wraz z fitazą dodano wysycającą dawkę fosfatazy kwaśnej, ale wówczas był on skorelowany ujemnie (R = - 0,949) z aktywnością pektynoesterazową badanych preparatów. Ujemną zależność pomiędzy aktywnością pektynoesterazy i ilością fosforu uwalnianego z paszy przy wysycających dawkach fitazy i fosfatazy kwaśnej najlepiej opisywał model funkcji y = 3,831 + 0,059x-1. Prawdopodobnie wysoka aktywność pektynoesterazy w preparatach pektynolitycznych była przyczyną eliminacji jonów Ca2+ ze środowiska reakcji i tworzenia pektynianów selektywnie obniżających efektywność działania enzymów fosfolitycznych.
W pracy przedstawiono wyniki badań in vitro aktywności wybranych enzymów tkanki wątrobowej szczurów. Obserwacje dotyczą wpływu czterech aflatoksyn: B1, B2, G1 i G2 w zakresie stężeń od 1,5 x 10-5 do 1500 µg/1 g wątroby na układy enzymatyczne. W badanym zakresie stężeń aflatoksyn wykazano spadek aktywności fosfohydrolazy monoestrów ortofosforanowych (E.C.3.1.3.1.) (ALP) i znaczący wzrost aktywności aminotransferaz: L-asparaginian: 2-oksoglutaran (E.C.2.6.1.1.) (AspAT) i L-alanina: 2-oksoglutaran (E.C.2.6.1.2.) (AlAT).
Przedstawiono wyniki badań in vitro aktywności trzech enzymów tkanki wątrobowej szczurów: aminotransferazy L-asparaginian: 2-oksoglutaran (E.C.2.6.1.1) - AspAT, aminotransferazy L- alanina: 2-oksoglutaran (E.C.2.6.1.2) - AlAT i fosfohydrolazy monoestrów ortofosforanowych (E.C.3.1.3.1) - ALP poddanych działaniu niskich dawek patuliny. Toksyna ta w zakresie stężeń 6 x 10-8-0,6 mg/g wątroby powodowała obniżenie aktywności AspAT i nieznacznie AlAT równocześnie stymulując ALP. Efekt stymulacji ALP był łagodzony przez rutynę i taninę.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.