W sześciu celowo wybranych gospodarstwach indywidualnych położonych w północno-wschodniej Polsce zanalizowano czas pracy i strukturę wykorzystania ciągników rolniczych w okresie od 1987 do 1990 roku. Podjęto próbę wyodrębnienia czynników mogących wpływać na wykorzystanie ciągników w gospodarstwach indywidualnych oraz określono kształtowanie się wykorzystania ciągników w poszczególnych rodzajach prac, w wybranych zabiegach produkcji roślinne], a także w stosunku do norm Systemu Maszyn Rolniczych. Rolnicy gospodarstw objętych badaniami nanosili do specjalnie przygotowanych kwestionariuszy czas i rodzaje prac wykonywanych ciągnikami. Stwierdzono, że średnio ciągniki były wykorzystywane przez 409 h rocznie, co stanowiło 65,5% w stosunku do wielkości normatywnych SMR. W strukturze wykorzystania ciągników największą pozycję stanowiła produkcja roślinna - średnio 65,4%. Intensywność organizacji gospodarstw miała wpływ na stopień wykorzystania ciągników, ale nie ujawniła się bezpośrednio w intensyfikowanym dziale produkcji. Spośród zabiegów agrotechnicznych najczęściej używano ciągników do uprawy roli (ok. 19,4%) oraz zbioru (ok. 13%) .