Integrację ochrony roślin jako koncepcję ochrony roślin uznano na Kongresie Entomologicznym w Tokio w 1976 r. Pierwsze próby wykorzystania niechemicznych metod ochrony roślin, w tym zastosowania biologicznej ochrony sadów w Ameryce Północnej i Europie, miały miejsce na początku XX wieku, po pojawieniu się agrofagów odpornych na pestycydy. W Polsce w 1966 r. Rada Ministrów powołała Instytut Ochrony Roślin jako główną jednostkę do opracowania metody walki z chorobami, szkodnikami roślin oraz chwastami. Jego głównym zadaniem było stworzenie programów ochrony roślin oraz ograniczenie szkodliwego wpływu środków chemicznych na środowisko przyrodnicze i zdrowie ludzi. Od 1 stycznia 2014 r. w krajach Unii Europejskie, w tym również w Polsce, obowiązuje Integrowana Ochrona Roślin (IOR). Jej głównym celem jest wykorzystanie niechemicznych, metod ochrony roślin, co pozwala na ograniczenie zabiegów chemicznych i zminimalizowanie zagrożenia dla ludzi i środowiska. Wdrożenie systemu IOR w gospodarstwach rolnych pozwala na uzyskanie wysokiej jakości surowców rolniczych przy jednoczesnej dbałości o środowisko, co wpisuje się w Kodeks Dobrej Praktyki Rolniczej(KDPR) i Dobrej Praktyki Ochrony Roślin (DPOR)