Na podstawie prac inwentaryzacyjnych cieków wodnych w niektórych państwach Europy, przedstawiono metody i zakres ekologicznej waloryzacji rzek. Wskazano na parametry tej waloryzacji i zależności ich stosowania.
W krajach Unii Europejskiej Ramowa Dyrektywa Wodna (RDW) przewiduje monitoring wód powierzchniowych z dokonaniem m.in. oceny ich stanu ekologicznego. Uwzględnia ona wskaźniki morfometryczne, hydrograficzne i fizjocenotyczne cieku. W Wielkopolsce w latach 1992-1996 wypracowano optymalną metodykę hydromorfologicznej waloryzacji cieków wodnych. Prace zrealizowano na 27 kilometrowym odcinku Warty, zlokalizowanym między mostami w Śremie i Mosinie. W badaniach zastosowano po dwa warianty metody przeglądowej i szczegółowej. Artykuł przedstawia wyniki zastosowania różnych metod waloryzacji tego samego odcinka Warty oraz prezentuje ich zalety i wady. Mimo wysokiej pracochłonności najlepszą okazała się metoda szczegółowa, której wyniki prezentują wieloaspektową ocenę cieku. Wykorzystanie statku na dużych ciekach może zredukować jej czasochłonność. Zwiększa jednak nakłady finansowe. Metoda przeglądowa, która uniezależnienia od warunków pogodowych także nie jest tania, a jej wadą są trudności w opisie koryta.
Trees fall into riverbeds and mountainous streams mainly due to aging or they are fallen by wind, avalanche or by the undercutting of the bank. The wood scraps are carried by the river current and treated mechanically during their transport or they settle in the riverbed. The authors describe the forms of occurrence of the woody debris and its impact on the functioning of montane watercourse geosystems.
Celem pracy jest analiza wielkości retencji wodnej w ekosystemie łąkowym na obiekcie melioracyjnym położonym w centralnej części Lasów Parczewskich. W pracy przedstawiono dotychczasowe efekty wykonanych w obiekcie działań w celu zwiększenia objętości retencjonowanej wody poprzez wzrost retencji korytowej i retencji mokradłowej. Ocenę możliwości retencyjnych oraz uzyskaną w efekcie regulowania odpływu retencję rzeczywistą określoną dla warunków hydrologicznych w 2012 roku. W warunkach całkowitego wiosennego podtopienia terenu ilość zgromadzonej wody może przekraczać 4,5 mln m3. Ze względu na brak urządzeń piętrzących jest to niemożliwe do osiągnięcia. W obecnych warunkach można retencjonować jedynie 265 tys. m3 wody w wierzchniej warstwie gleby oraz ponad 12 tys. m3 w korytach cieków. W analizowanej zlewni woda może być retencjonowana w torfowiskach i namuliskach oraz korycie rzeki Ochożanki i rowach sieci melioracyjnej.