Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 57

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  analiza chromatograficzna
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
[6]-Gingerol, główny składnik frakcji z imbiru (Zingiber officinale ROSCOE) o piekącym smaku i zapachu został wyizolowany z wyciągu gęstego za pomocą metod chromatograficznych. Oczyszczanie za pomocą SPE na żelu krzemionkowym materiału wyjściowego pozwoliło na zwiększenie stężenia gingerolu do 45%. Metodą rotacyjnej chromatografii cienkowarstwowej uzyskano frakcję zawierającą 77% izolowanego związku. Dalsze oczyszczanie przy pomocy preparatywnej HPLC dało [6]-gingerol o czystości 99%. Wszystkie etapy izolacji [6]-gingerolu były monitorowane metodą HPLC. Wyizolowany [6]-gingerol zastosowano jako wzorzec w analizie metodą HPLC wyciągu z imbiru otrzymanego przez ekstrakcję CO2. Wyniki analizy porównano z otrzymanymi względem capsaicyny.
Phenolic acid fractions isolated from the leaves of Aquilegia vulgaris L. var. vulgaris and Aquilegia x hybrida (agg. Scott-Eliot) were examinated by means of paper and thin layer chroma- togrphy. The presence of ten phenolic acids occuring in free and bounded form was proved. Hie preliminary valuation of content of the identified acids was determined too.
Tissue cultures were derived from the roots and above-ground part of sterile seedlings of Leuzea carthamoicles DC. Testing of the growth on the medium according to Murashige and Skoog with the addition of various combinations and concentrations of growth substances proved that at calluses derived from the aerial part the highest stimulative effect was carried out by the combination of 2,4-D (1.0 mg1-1) and IBA (0.5 mg1-1). The average value of the increment was 544%. Callus cultures derived from the roots grew less intensively than the cultures derived from the aerial parts. The highest stimulative effect was found at 2,4-D (1.0 mg1-1) in combination with BA (1.0 mg1-1) - 230%. During experiments for a certain level of morphological differentiation bud-formation was reached and after rooting plant regeneration. When substituting 1AA by Meristimul and its combination with kinetin as well, deformed buds were formed. Orientation chromatographic analysis of callus extracts and leaves of regenerated plants has not proved the presence of ecdysteroids so far.
Opracowano procedurę ekstrakcji do fazy stałej na mikrokolumnach C-18 (Sep-Pak, Waters). Sproszkowany materiał H. perforatum ekstrahowano za pomocą MeOH. Rozpuszczalnik odparowano, a zawiesinę wodną ekstraktu załadowano na Sep-Pak, przemyto 50% MeOH, a następnie wymyto hiperycynę stosując 70% MeOH. Próbkę odparowano w 40°C, rozpuszczono w MeOH i poddano analizie HPLC. System HPLC był wyposażony w Diode Array Detector (DAD) produkcji Waters. Próbki rozdzielano na kolumnie C-18 (Saulentechnik, 4.6 x 250 mm, 10 |im) z zastosowaniem mieszaniny rozpuszczalników H3P04-acetonitryl podawanej w następujący sposób: liniowy gradient 50% acetonitrylu do 100% w ciągu 10 min, a następnie acetonitryl (izokratycznie przez 10 min). Jako standard zastosowano hiperycynę (Sigma). Zarówno standard hiperycynowy, jak i próbki z H. perforatum wykazały dwa piki przy czasach retencji około 13 i 15 minut (prawdopodobnie hiperycyna oraz pseudohiperycyna) z prawie identycznymi widmami absorpcyjnymi w zakresie 200-600 nm. Powierzchnie obu pików zostały zsumowane i określono całkowite stężenie hiperycyny z krzywej kalibracyjnej. Przeanalizowano 20 próbek H. perforatum, w których całkowite stężenie hiperycyny wahało się między 1,16 a 9,34 mg/g s.m. Stosunek powierzchni pików hiperycyny do pseudohiperycyny mieścił się w granicach 1,36-3,49.
Opracowano metodę ilościowego oznaczania głównych flawonoidów korzeni S. baicalensis po uprzedniej hydrolizie glikozydów 2 M kwasem solnym. Suchy, sproszkowany surowiec (0.1 g) poddano hydrolizie ogrzewając z 20 ml 2 M HCl pod chłodnicą zwrotną przez 180 min. Mieszaninę reakcyjną, po ostudzeniu, ekstrahowano czterokrotnie 10 ml octanu etylu. Połączone wyciągi organiczne odparowano do sucha pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość, po rozpuszczeniu w 5 ml metanolu i filtracji przez sączek membranowy (0.22 um), poddano analizie metodą RP- HPLC. Na kolumnę chromatograficzną (Purospher RP-18e, 125x3 mm, Merck) wstrzykiwano jednorazowo 10 p.1 badanej próbki. Rozdziału dokonywano w układzie izokratycznym z zastosowaniem mieszaniny 0.025% H3PO4 i metanolu (l:l)jako eluenta, przy przepływie fazy ruchomej 0,8 ml/min. Detekcję prowadzono przy λ=275 nm. W wyciągach z dwuletnich korzeni roślin S. baicalensis, uprawianych w Ogrodzie Roślin Leczniczych Instytutu Farmakologii PAN w Krakowie, oznaczono 11,8% bajkaleiny, 2,4% wo- goniny i 1,2% oroksyliny A w przeliczeniu na suchą masę surowca.
Naftochinony - substancje barwne i alkaloidy pirolizydynowe były badane w tkance kalusowej i kulturze zawiesinowej Arnebia euchroma. W celu rozdzielenia frakcji oraz przeprowadzenia analizy jakościowej i ilościowej zastosowano metody chromatografii kolumnowej (CC), chromatografii cienkowarstwowej (TLC) oraz wysokociśnieniowej chromatografii cieczowej (HPLC). Najwyższą zawartość szikoniny (1850 mg 1-1) znaleziono w kulturze zawiesinowej hodowanej w pożywce Davydenkov Arnebia (DA) uzupełnionej jasmonianem metylu - MJ (100 uM). W kontroli (pożywka DA bez MJ) wykryto tylko 280 mg l-1 szikoniny. W tkance kalusowej hodowanej na pożywce DA z pikloramem (10 mg l-1) oznaczono acetyloszikoninę i ślady alkaloidów pirolizydy- nowych (PA). Pikloram zwiększał wskaźnik wzrostu kalusa lecz jednocześnie zmieniało się zabarwienie tkanki z czerwonej na żółto-zieloną. Zarówno kalus jak i kultura zawiesinowa miały 11 lat. Tkanki te przez cały okres były hodowane na pożywce Davydenkova, która w powyższej pracy została użyta do kontrolnych badań porównawczych.
Celem przeglądu była krytyczna ocena stanu różnych dziedzin chromatografii w zastosowaniu do rozdzielania i oznaczania ilościowego barwnych związków papryki, czili i czerwonego wina. Wymieniono zalety i wady najnowszych osiągnięć w celu skutecznego zastosowania powyższych wyników badań.
Chenopodium album L. i Chenopodium opulifolium L. analizowano na obecność związków flawonoidowych; zawierały odpowiednio 19 i 6 flawonoidów. Z Ch. album (łodygi, liście i kwiaty) wyodrębniono i zidentyfikowano kemferol, 3-O-ß-glukozyd kemferolu, 3-O-diglukozyd kem- ferolu, 3-O-arabinozydoglukozyd kemferolu, kwercetynę i 3-O-ksylozydoglukozyd kwercetyny. Z ziela Ch. opulifolium wyodrębniono i zidentyfikowano 3-O-ß-glukozyd kemferolu i 3-O-ß- glukozyd kwercetyny.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.