Dane dotyczące lęgów puszczyka uralskiego Strix uralensis w zachodniej części Pogórza Przemyskiego zbierano w latach 2006–2007. W trakcie prac badawczych w 2007 roku zlokalizowano siedem gniazd. Trzy były umieszczone w gniazdach ptaków szponiastych, dwa w typowych dla puszczyka uralskiego miejscach lęgu – złamanych pniach osiki (kominach) oraz dwa w dziuplach (w lipie i buku). Liczba odchowanych młodych puszczyków uralskich, których lęgi zakończyły się sukcesem w 2007 roku wynosiła od 2 do 4 młodych, średnio 2,8 młodych na parę (N = 6). Sukces lęgowy puszczyków uralskich zasiedlających Pogórze Przemyskie, w porównaniu z innymi badaniami, należy uznać za wysoki. Należy jednak podkreślić, że wiosną 2007 roku liczebność gryzoni leśnych była bardzo wysoka, a od niej zależy sukces lęgowy puszczyka uralskiego. W 2006 roku mimo intensywnych i wnikliwych poszukiwań nie udało się odnaleźć gniazd puszczyka uralskiego na badanym obszarze Pogórza Przemyskiego
Turyści odwiedzali najczęściej badane gospodarstwa agroturystyczne w miesiącach wakacyjnych. Atrakcją przyciągającą całe rodziny oprócz walorów przyrodniczych terenu były użytkowane zwierzęta oraz produkty żywnościowe własnej produkcji. W badanych gospodarstwach występowały tylko pospolite gatunki roślin uprawnych, spotykane w tradycyjnych, rodzinnych gospodarstwach rolnych. Natomiast brak było gatunków mało znanych, mogących uzupełniać ofertę żywieniową lub edukacyjną. Ponadto, niewiele gospodarstw oferuje obsługę prostych maszyn rolniczych. Tylko połowa właścicieli miała odbyte kursy w zakresie agroturystyki.
W pracy opisano cenną murawę kserotermiczną ze związku Cirsio-Brachypodion pinnati odnalezioną w Makowej (środkowa część doliny Wiaru). W zbiorowisku tym stwierdzono liczne występowanie zawilca wielkokwiatowego Anemone sylvestris oraz dwóch innych gatunków wymienionych w Czerwonej Księdze Karpat Polskich: pępawy różyczkolistnej Crepis praemorsa i prosienicznika plamistego Hypochoeris maculata. Odnotowano tu także 13 innych gatunków objętych ochroną prawną (m.in.: storczycę kulistą Traunsteinera globosa, storczyka męskiego Orchis mascula, gółkę długoostrogową Gymnadenia conopsea, lilię złotogłów Lilium martagon) oraz liczne interesujące gatunki kserotermiczne (bodziszek czerwony Geranium sanguineum, oman szorstki Inula hirta, tymotkę Boehmera Phleum phleoides, głowienkę wielkokwiatową Prunella grandiflora, koniczynę długokłosową Trifolium rubens, przetacznika ząbkowanego Veronica austriaca). Przeanalizowano trudności związane ze skuteczną ochroną zbiorowisk kserotermofilnych w związku z zaniechaniem użytkowania. Wskazano także znaczenie wiosennego wypalania traw dla zachowania tych zbiorowisk