Oceniono wpływ immobilizacji na aktywność lipolityczną drożdży Rhodotorula glutinis, Pichia jadinii i Yarrowia lipolytica na podstawie analizy przebiegu reakcji modelowej, jaką była hydroliza laurynianu p-nitrofenylu. Badane gatunki drożdży hodowano w standardowych warunkach (podłoże YPD) oraz na pożywkach wzbogacanych w dodatkowe źródło węgla czyli oliwę z oliwek, a następnie immobilizowano na alginianie wapnia. Z analizy otrzymanych wyników możemy wnioskować, iż immobilizacja supernatantu na alginianie wapnia w przypadku Yarrowia lipolytica jak i Rhodotorula glutinis w pierwszym etapie reakcji (5 godz.) hydrolizy obniża aktywność katalityczną wydzielanych lipaz w stosunku do supernatantu płynnego. Odwrotną sytuację obserwujemy dla Pichia jadinii, która w stanie wolnym wykazuje najmniejszą aktywność lipolityczną, w porównaniu z wyżej wymienionymi drożdżami natomiast po immobilizacji aktywność ta wzrasta zarówno dla supernatantu z podłoża YPD, jak i wzbogaconego w oliwę z oliwek i w czasie pierwszych 5 godzin reakcji jest najwyższa spośród badanych drożdży.
Drożdże stanowią bogate źródło enzymów wykorzystywanych w procesach biotechnologicznych przemysłu spożywczego. Działanie enzymów polega na katalizowaniu reakcji chemicznych nie tylko w organizmach żywych, ale także i poza nimi, zatem drożdże mogą również spełniać ważną rolę w syntezach chemicznych. Z punktu widzenia przetwarzania produktów spożywczych szczególnie istotne są reakcje estryfikacji i hydrolizy estrów. Celem pracy było określenie wpływu składu pożywki na aktywność katalityczną trzech gatunków drożdży Rhodotorula glutinis, Pichia jadinii i Saccharomyces cerevisiae, na przykładzie reakcji modelowej, jaką jest hydroliza laurynianu fenylu. Badane gatunki drożdży, celem porównania, hodowano w standardowych warunkach (podłoże YPD) oraz na pożywkach wzbogacanych w różne źródła azotu oraz węgla. Najskuteczniejsze w hydrolizie estru, przy udziale w pożywce hodowlanej oliwy z oliwek, były drożdże z gatunku Pichia jadinii, (ok. 50 % przereagowania laurynianu fenylu po 10 h, w porównaniu z 8 % przereagowaniem przy standardowej pożywce YPD), natomiast gatunek Rhodotorula glutinis najskuteczniej hydrolizował badany ester podczas hodowli w obecności mocznika (powyżej 50 % po 5 h w porównaniu z 8 % przy zastosowaniu YPD). W przypadku Saccharomyces cerevisiae, hodowanego w obecności oliwy z oliwek, przereagowanie rzędu 50 % osiągnięto dopiero po 40 h. Można zatem wnioskować, że właściwe modyfikacje pożywki pozwalają na stymulowanie lipolitycznych zdolności poszczególnych gatunków drożdży.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.