W artykule przedstawiono ocenę wpływu herbicydu (Aminopielik D) na biodegradację ścieków w oczyszczalni z tarczowymi złożami obrotowymi. Omówiono budowę stanowiska badawczego oraz metodykę badań. Przedstawiono uzyskane wyniki na wykresach. Określono dopuszczalne stężenia substancji aktywnej 2,4D wg dopuszczalnych stężeń różnych wskaźników zanieczyszczeń, które zestawiono w tabeli 1 dla różnych punktów ciągu technologicznego oznaczonych na rysunku 1. Ponadto zbadano, że przy dawkach do 7,5 mg s.a 2,4-D·dm⁻³ oczyszczalnia usuwa w 100% badany herbicyd, natomiast przy dawce 11 mg s.a 2,4-D·dm⁻³ pozostają tylko śladowe ilości w ściekach oczyszczonych.
W wyniku przeprowadzonych badań laboratoryjnych stwierdzono, że dodatek 2,4-D i dikamby w formie użytkowej pestycydu zawierającego izoproturon znacząco wpływał na szybkość jego zaniku i zmiany aktywności peroksydazowej w glebie. W przypadku dawki dziesięcio- i stukrotnie większej niż dawka polowa dodatek ten wpływał na przyspieszenie, zaś w przypadku dawki polowej na spowolnienie zanikania izoproturonu w glebie. Jednocześnie dodatek 2,4-D i dikamby spowodował zmniejszenie stymulującego oddziaływania izoproturonu na aktywność peroksydazową w glebie.