Badania prowadzono w latach 2006-2008 na Polu Doświadczalnym Katedry Sadownictwa SGGW w Warszawie. Drzewa ‘Elise’ posadzono na 21 podkładkach podzielonych na trzy grupy ze względu na siłę wzrostu: superkarłowe - M.27, P 16, P 22, P 59, PB-4; karłowe - B 9 oraz podklony podkładki M.9 (EMLA, Pajam 1, Pajam 2, T337, T339, 751, 984, RN 29); półkarłowe - B 396, M.7, M.26, No.47, P 2, P 14 i P 60. Po 11 latach od posadzenia stwierdzono, że najsilniej rosły drzewa ‘Elise’ zaokulizowane na podkładce P 14. Istotnie słabiej rosły drzewa na półkarłowej podkładce M.26. Podobną siłę wzrostu miały drzewa na podkładce M.7. Najsłabiej rosły drzewa na podkładkach superkarłowych PB-4 oraz P 59, P 22 i M.27. Pośrednią siłę wzrostu miały drzewa na karłowej podkładce B 9 i wszystkich podklonach M.9. Najwyższy plon (kg-∙rzewo-1) za cały 3-letni okres badań otrzymano z drzew rosnących na półkarłowej podkładce M.26, a najmniejszy z najsłabiej rosnących drzew na PB-4, P 22, P 59 i M.27. Wydajność z hektara (t∙ha-1) była najwyższa w przypadku niemieckiego podklonu M.9 751 oraz podkładki P 16. Największe owoce zebrano z drzew posadzonych na podkładce P 2, natomiast zdecydowanie najmniejsze na podkładce P 59.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.