Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Omawiane zachodnie obszary PK Dolinki Krakowskie oraz Tenczyńskiego PK położone są - wg regionalizacji przyrodniczo-leśnej- w VI Krainie Małopolskiej, w dzielnicach Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej oraz Wyżyny i Pogórza Śląskiego, w mezoregionie Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego. Obszary położone w granicach obydwu parków cechuje bardzo wysoki procent lesistości - ok. 64%. Jednakże lasy te od dziesięcioleci poddawane były wielu szkodliwym oddziaływaniom wynikającym z: - dynamicznego rozwoju przemysłu, - gospodarki leśnej w poprzednich okresach, - urbanizacji obszaru. Spowodowało to znaczne biologiczne osłabienie drzewostanów, uproszczenie i zubożenie ich składów gatunkowych oraz ogólną degradację siedlisk leśnych. W drugiej połowie lat sześćdziesiątych lasy tego obszaru zaliczono do lasów ochronnych I grupy. Wprowadzono również w planach urządzania lasu dla Nadleśnictw Chrzanów i Olkusz sposoby zagospodarowania, umożliwiające przebudowę drzewostanów. W efekcie zmniejsza się udział drzewostanów jednogatunkowych sosnowych, a zwiększa wielogatunkowych, głównie z udziałem buka. Zasady zagospodarowania lasu przyjęte dla lasów ochronnych są konsekwentnie wprowadzane w kolejnych edycjach planów urządzania lasu na kolejne dziesięciolecia. Wdrażanie zarządzeń dotyczących doskonalenia gospodarki leśnej na podstawach ekologicznych, programy ochrony przyrody dla nadleśnictw oraz plany ochrony istniejących rezerwatów - zabezpieczają ochronę ekosystemów leśnych zachodniej części Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych. Przy tym musi być spełniony warunek skutecznych działań na rzecz zmniejszenia szkodliwego oddziaływania przemysłu.
Roztoczański Park Narodowy został powołany Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 maja 1974 r. W latach 1979, 1990 i 1995 następowały zmiany jego granic i powierzchni, która obecnie wynosi 8481,76 ha. Park i jego otulina położone są w zasięgu 3 makroregionów fizyczno-geograficznych, Park oraz zdecydowanie największa część otuliny znajduje się w obrębie Roztocza, natomiast mniejsze fragmenty otuliny są w granicach Wyżyny Lubelskiej i Kotliny Sandomierskiej. Najbardziej istotnym elementem przyrody Parku jest szata roślinna, w tym zbiorowiska leśne, które zajmują 93% powierzchni Parku.Prace nad planem ochrony formalnie rozpoczęto w grudniu 1994r. Ustalono, że Plan ochrony RPN składać się będzie z operatów: - ochrony przyrody nieożywionej i gleb, - ochrony ekosystemów leśnych z aneksem przebudowy drzewostanów, - ochrony ekosystemów nieleśnych, - ochrony ekosystemów wodnych, - ochrony flory, - ochrony fauny, - zachowawczej hodowli konika polskiego, - ochrony walorów i zasobów kulturowych, - ochrony walorów i zasobów krajobrazowych, - udostępnienie Parku dla nauki, dydaktyki i turystyki, - zagospodarowania przestrzennego, - ogólnego - syntezy planu. Omówienie tego ostatniego operatu jest przedmiotem niniejszego artykułu. Podstawowym celem operatu ogólnego było opracowanie syntezy z jedenastu operatów szczegółowych, przedstawiającej główne zasady i kierunki działań ochronnych w Parku i jego otulinie. Przyjęta została klasyczna zasada przechodzenia od szczegółów do uogólnień, a w tym pojedynczych faktów i stwierdzeń do ich jednolitej ogólnej interpretacji. W trakcie prac dokonano również sprawdzenia, czy pomiędzy operatami szczegółowymi nie występują rozbieżne zapisy dotyczące działań ochronnych w odniesieniu do poszczególnych terenów, czy wydzieleń. Prace nad operatem ogólnym podzielono na trzy etapy: - charakterystyki stanu, - ustaleń koncepcji ochrony, - opiniowania i uzgodnień. Charakterystyka stanu zawiera: opis idei i historii ochrony RPN, dane o powierzchni, strukturze własności i użytkowaniu ziemi, omówienie środowiska przyrodniczego, zasobów kulturowych, walorów krajobrazowych, zagospodarowania przestrzennego i udostępnienia, a kolejno oceny walorów i zagrożeń przyrody i krajobrazu Parku. W podsumowaniu charakterystyki przedstawiono prognozy przekształceń środowiska w wyniku antropopresji i naturalnych zmian w przyrodzie oraz podstawowe problemy wymagające rozwiązania. W koncepcji ochrony Parku zapisano ustalenia dotyczące: - obszar Parku, w tym cele i funkcje RPN, zasady i główne kierunki działań w odniesieniu do funkcjonowania Parku, ochrony przyrody, ochrony zasobów kulturowych i walorów krajobrazowych, udostępniania i zagospodarowania jego obszaru. Ustalono również działania w obwodach ochronnych oraz zakres i formy monitoringu, - obszar otuliny, w tym cele i funkcje otuliny Parku, strefy działań ochronnych, zabezpieczające Park przed szkodliwym oddziaływaniem czynników zewnętrznych oraz uwarunkowania rozwoju społeczno-gospodarczego, - realizacji planu poprzez organizacyjne i materialne zabezpieczenia Parku. W planie ochrony RPN sformułowano również wnioski i propozycje do planowania regionalnego oraz do gmin związanych terytorialnie z Parkiem i jego otuliną, które zostały uzgodnione z samorządem gmin. W okresie opracowywania operatu ogólnego syntezy planu ochrony, analogicznie jak w czasie prac nad operatami szczegółowymi, o przebiegu prac informowana była Rada Naukowa Parku. W końcowej fazie prac na specjalnym posiedzeniu Rady Naukowej przedstawione zostały szczegółowo wszystkie ustalenia syntezy. Rada Naukowa wyraziła pozytywną opinię o operacie ogólnym w formie specjalnej uchwały.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.