Opis przebiegu drogi i lokalizacja jej elementów wymaga systemu odniesienia. W Polsce tradycyjnym systemem jest system kilometrowania dróg zgodnie z ich przebiegiem. Opis sieci dróg krajowych w technologii GIS został uzyskany poprzez definicję i wdrożenie Systemu Referencyjnego. System referencyjny - jest to zbiór pomierzonych pod względem długości odcinków drogowych nazwanych odcinkami referencyjnymi, tworzących sieć drogową, których początki i końce stanowią punkty nazwane referencyjnymi. Punkt referencyjny - jest to wybrany na sieci drogowej punkt charakterystyczny, przyjęty jako punkt odniesienia dla lokalizowania informacji o drodze. Punktami referencyjnymi są, między innymi, następujące punkty charakterystyczne na sieci drogowej: 1) Przecięcie osi dróg ze sobą (dotyczy skrzyżowań jedno- i wielopoziomowych oraz wiaduktów drogowych przebiegających nad drogą). 2) Rzut prostopadły słupka referencyjnego przy obiekcie inżynierskim jakim jest most, wiadukt, przepust lub innym elemencie infrastruktury drogowej na oś. Częstotliwość występowania punktów referencyjnych 3-5 km. Każdy punkt referencyjny posiada określone, w oparciu o elipsoidę Krassovskiego, współrzędne geograficzne, co pozwala na przetwarzanie danych w technologii GIS. Aby przyspieszyć przetwarzanie danych, punktom referencyjnym zostały nadane kody, które w sposób jednoznaczny lokalizują te punkty w odwzorowaniach geodezyjnych. W Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad (GDDKiA) do wizualizacji przebiegu dróg wykorzystuje się pakiet ArcView. Wszystkie elementy geometrii drogi, obiekty inżynierskie czy jej stan techniczny traktowane są jako zdarzenia i lokalizowane w systemie referencyjnym. Lokalizacja zdarzeń w tym systemie pozwala, w oparciu o bazy tematyczne i program „geokodowanie", na sporządzanie map tematycznych. Punkty referencyjne są również bazą do wprowadzenia tradycyjnego systemu odniesienia - kilometraża dróg.