Erozja eoliczna jest istotnym czynnikiem procesu morfogenetycznego zachodzącego na nizinnych obszarach Europy Środkowej. Rozwija się szczególnie w warunkach intensywnie uprawianych gleb lekkich, o względnie niskiej wytrzymałości mechanicznej struktury agregatowej. Oprócz badań samego procesu w ośrodku poznańskim zajęto się także rolą uprawy mechanicznej w stymulacji de- flacji. Podjęto we współpracy z Ministerstwem Rolnictwa USA (USDA) badania metod uprawy gleb piaszczystych o wysokiej podatności eolicznej. Z analizy zastosowanych uproszczeń uprawowych wynika, że względnie najtrudniej wprowadzać takie zmiany na glebach polifrakcyjnych o niskiej porowatości naturalnej i niskiej wytrzymałości mechanicznej struktury agregatowej, do jakich zaliczają się pospolite w Polsce piaski gliniaste. Dobrym rozwiązaniem w tych warunkach okazała się tzw. zintegrowana uprawa gleby, polegająca na jednoczesnym wykonywaniu orki, uprawy popłużnej, siewu lub sadzenia i pozwalająca na uzyskanie względnie stabilnej eolicznie powierzchni pola.