Badaniom poddano szpinak nowozelandzki uprawiany w latach 2005 i 2006. W szpinaku po zebraniu z pola, umyciu, blanszowaniu, rozdrobnieniu i zamrożeniu (po 2 dniach oraz 3 i 6 miesiącach przechowywania) oceniano ogólną liczbę bakterii mezofilnych tlenowych, drożdży i pleśni, miano coli i enterokoków oraz występowanie pałeczek Salmonella sp., E coli i S. aureus. Stwierdzono, że po zbiorze liczba bakterii mezofilnych tlenowych (10⁴ - 10⁵ jtk·g⁻¹) oraz drożdży i grzybów pleśniowych (10² - 10⁴ jtk·g⁻¹) w szpinaku nowozelandzkim pochodzącym z dwóch sezonów wegetacji była zróżnicowana, ale typowa dla surowców roślinnych. Mycie i blanszowanie wpłynęło istotnie na zmniejszenie liczby drobnoustrojów, natomiast rozdrabnianie szpinaku przed zamrożeniem przyczyniło się do wzrostu zanieczyszczenia, głównie przez bakterie mezofilne. Szpinak zamrożony odznaczał się jednak dobrą jakością mikrobiologiczną - niską liczbą bakterii, szczątkową liczbą grzybów oraz właściwym stanem sanitarnohigienicznym.