Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Obecność polichlorowanych bifenyli w środowisku wodnym, z uwagi na ich trwałość, toksyczność i wysokie współczynniki bioakumulacji, stanowi poważny problem z punktu widzenia ochrony środowiska i toksykologii żywności. Niniejsza praca przedstawia wpływ podstawowych procesów kulinarnych i technologicznych, czyli gotowania, pieczenia i sterylizacji na poziom zawartości PCB w mięsie karpi skażonych Clophenem A50. Oznaczenia poziomu zawartości PCB dokonano metodą chromatograficzną przy użyciu aparatu Chromatron GCHF 18.3 z detektorem ECD. Otrzymane wyniki wskazują, że poszczególne rodzaje obróbki cieplnej wpływają na poziom zawartości tych związków. Największy wzrost koncentracji PCB nastąpił w wyniku pieczenia w naczyniu szklanym, a najmniejszy pod wpływem gotowania.
Streszczenie. W niniejszej pracy wyznaczono poziomy zawartości ogólnego PCB oraz najbardziej toksycznych kongenerów non-orto (PCB 77, PCB 126, PCB 169) i mono-orto (PCB 114, PCB 156, PCB 157) w wybranych importowanych konserwach z tuńczyka w sosie własnym. Ilościowe i jakościowe oznaczenie badanych związków wykonano metodą kapilarnej chromatografii gazowej, w aparacie GC MSD HP 6890/5973. W większości asortymentów stwierdzono zawartość kongeneru PCB 169. Obliczone równoważniki toksyczności (TEQ) dla badanych konserw wyniosły 10-200 pg-TEQ/kg m.m. Zawartość ogólnego PCB kształtowała się na poziomie 1,4-11,4 μg·kg-1 m.m.
W pracy scharakteryzowano oddziaływanie niekontrolowanych wysypisk odpadów na zanieczyszczenie powierzchniowych (0-30 cm) warstw gleb rtęcią, kadmem i ołowiem. Do oceny stanu zanieczyszczenia gleby metalami ciężkimi posłużyły próbki glebowe pobrane na obszarze Równiny Gumienieckiej zarówno spod wysypisk odpadów, jak i sąsiadujących bezpośrednio z nimi (w odległości 50-100 m) użytków rolnych. W większości pobranych próbek materiał glebowy spod niekontrolowanych wysypisk na tle gleb użytkowanych rolniczo wykazywał niewielkie podwyższenie ilości ołowiu i kadmu. W przypadku próbek glebowych pobranych spod dwóch niekontrolowanych wysypisk, zlokalizowanych w Przecławiu, stwierdzono natomiast kadmu 6,45 i 71,45 mg‧kg⁻¹ s.m. gleby oraz ołowiu 1189,6 i 1203,9 mg‧kg⁻¹ s.m. gleby; ilości te w świetle liczb granicznych do oceny zawartości metali ciężkich w powierzchniowej warstwie gleb uprawnych (Państwowa Inspekcja Ochrony Śrdowiska 1995) świadczą o średnim lub bardzo silnym zanieczyszczeniu gleb badanymi metalami ciężkimi. Zawartość rtęci w powierzchniowej warstwie gleb, znajdujących się w obrębie niekontrolowanych wysypisk odpadów i w obrębie pobliskich pól uprawnych, wahała się w podobnych granicach i nie przekraczała przy tym wartości dopuszczalnych (Monitor Polski 1986) w glebach lekkich użytkowanych rolniczo.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.