W grupie samic utrzymywanych w zamkniętym pomieszczeniu stwierdzono zdecydowanie niższy odsetek samic jałowych i dały one liczniejsze mioty. Straty szczeniąt w okresie odchowu przy matkach były niskie i kształtowały się w obydwóch badanych grupach na podobnym poziomie. Spośród badanych samców 40% nie oddało ani jednego skoku. W przeprowadzonych badaniach nie potwierdzono jednoznacznie negatywnego wpływu zanieczyszczeń gazowych na obniżenie wskaźników rozrodczych.
Celem prowadzonych badań było określenie wybranych różnic w budowie układu pokarmowego i powłokowego u jenotów pochodzących z hodowli fermowej w stosunku do dziko żyjących, odłowionych w Polsce północno-wschodniej (po 16 sztuk w grupie, przy równym udziale płci). Wykazano, że odpowiednie żywienie i prowadzona przez wiele lat praca hodowlana doprowadziły do zróżnicowania tych dwóch populacji w wielu cechach metrycznych przewodu pokarmowego oraz układu powłokowego. W populacji jenotów dzikich w porównaniu do jenotów hodowlanych stwierdzono istotnie wyższy stosunek długości jelit do tułowia (5,779 i 6,063) oraz wysoko istotnie wyższy stosunek długości dwunastnicy do tułowia (0,637 i 1,202), co ma związek z rodzajem pobieranego pokarmu. Niedobory żywieniowe w zakresie białka, nienasyconych kwasów tłuszczowych czy mikro- i makroelementów w karmie wpłynęły na jakość okrywy włosowej jenotów dzikich, która charakteryzowała się niepełnym wykształceniem puchu i znacznym sfilcowaniem, sięgającym nawet do 70% powierzchni skóry.
Celem podjętych badań było określenie wpływu półek-platform i klocków drewnianych w klatkach, na dobrostan młodych lisów polarnych o różnym temperamencie. Utworzono 3 grupy lisów: ciekawe-ufne, agresywne i bojaźliwe, które utrzymywano w klatkach bez i z dodatkowym wyposażeniem. Wyniki badań wskazują, że w klatkach z dodatkowym wyposażeniem 28,6% lisów z grupy agresywnej i 20% z grupy bojaźliwej jesienią wykazywało typ zachowania ciekawe-ufne, co może świadczyć o poprawie dobrostanu zwierząt.
Celem badań była poprawa wskaźników rozrodu norek poprzez zastosowanie różnych typów domków wykotowych, będących obecnie na wyposażeniu fermy, jak i zastosowanie lepszych warunków żywienia, pod względem higienicznym. Do badań wytypowano metodą analogów trzy grupy zwierząt. Grupy doświadczalne norek utrzymywano w klatkach wyposażonych w 2 różne typy domków wykotowych. Pierwsza grupa przebywała w starym modelu domków, II i III w nowym. Zwierzęta wszystkich grup żywione były jednakowo, odpowiednio zbilansowaną karmą wysokoenergetyczną. W grupie III karmę stabilizowano poprzez dodatek konserwantu i przeciwu- tieniacza. Zarówno nowy typ domków wykotowych, jak i zachowanie wysokiej higieny żywienia norek miały istotny wpływ na wskaźnik odchowu norcząt.