Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 9

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badania oparto na doświadczeniu wazonowym, których celem było określenie działania kompostu, węgla drzewnego, iłu, wapna i zeolitu naturalnego na immobilizację arsenu w glebie zanieczyszczonej tym pierwiastkiem. Ocenę działania zastosowanych substancji na immobilizację arsenu określono pośrednio, na podstawie wielkości plonu zielonej masy kukurydzy i zawartości w niej chlorofilu, jak też w oparciu o masę wytworzonych korzeni przez tę roślinę. Zwiększenie zanieczyszczenia gleby arsenem powodowało stopniowy spadek plonu masy nadziemnej kukurydzy i wytworzonych korzeni. Spadek ten w skrajnych obiektach z najniższym i najwyższym zanieczyszczeniem gleby arsenem, tj. 25 i 100 mg As·kg⁻¹, średnio wynosił: w plonie kukurydzy od 9 do 85%, a w masie korzeni od 30 do 81%. Ujemny wpływ arsenu na plon zielonej masy i przyrost masy korzeniowej kukurydzy najskuteczniej ograniczyło zastosowanie dodatków takich jak kompost i il. Zaobserwowano dodatni wpływ wzrastającego zanieczyszczenia gleby arsenem na zawartość chlorofilu w liściach kukurydzy. Najsilniej zależność ta wystąpiła w seriach, w których zastosowano zeolit naturalny, a najsłabiej w seriach z wapnem.
Celem przeprowadzonych badań było określenie zmian składu chemicznego osadów ściekowych podczas ich kompostowania z różnymi substancjami. Do badań użyto przefermentowane osady ściekowe z Miejskiej Oczyszczalni Ścieków w Olsztynie. Osady ściekowe kompostowano same bądź z dodatkiem słomy (20 i 40%), obornika (20 i 40%), trocin (20 i 40%) a także wapna. W materiałach wyjściowych i kompostowanej masie oznaczono: azot ogólny, azot amonowy, azot azotanowy i węgiel ogółem. We wszystkich badanych obiektach najintensywniejsze zmiany zawartości poszczególnych składników miały miejsce na początku kompostowania w fazie termofilnej. Doświadczenie wykazało, iż zastosowane dodatki do osadów ściekowych wpłynęły korzystnie na jakość uzyskanych kompostów. Dodatek wapna spowodował znaczne przyśpieszenie tempa przemian związków węgla i azotu a także zwiększeni zawartości przyswajalnych form azotu oraz niższy indeks C : N w gotowym produkcie. Spośród badanych dodatków organicznych najkorzystniejszy wpływ na procesy kompostowania miał obornik. Mimo, że zastosowanie wszystkich materiałów organicznych korzystnie wpłynęło na przebieg procesu kompostowania, to żaden z uzyskanych kompostów nie był w pełni ustabilizowany. Aby badane komposty mogły być uważane za pełnowartościowe to powinny one być poddane dalszemu kompostowaniu.
Celem podjętych badań, było prześledzenie dynamiki zmian zawartości wapnia ogólnego i rozpuszczalnego w czasie kompostowania osadów ściekowych, do których dodawano trociny, słomę, obornik i wapno. Zawartość wapnia ogól­nego i jego form rozpuszczalnych w osadach ściekowych w czasie kompostowania była uzależniona od ilości i rodzaju zastosowanych dodatków. We wszystkich kompostach wykazano podczas ich dojrzewania znaczne i wysoce istotne zwiększenie zawartości wapnia ogólnego. Największy wzrost ogólnej koncentracji wap­nia zanotowano w kompostach z dodatkiem 40% trocin i 40% słomy. Nagroma­dzanie wapnia rozpuszczalnego w badanych kompostach oraz jego przemiany miały podobny przebieg, jak w przypadku wapnia ogółem. Większy wzrost zawar­tości rozpuszczalnych form wapnia, w stosunku do kompostów bez dodatków organicznych, wystąpił w kompostach z trocinami i słomą oraz, ale w mniejszym zakresie, w kompostach z obornikiem.
The aim of the study has been to determine the effect of some substances such as dolomite, loam, compost, pinewood bark, peat, lime, charcoal, natural and synthetic zeolite on reducing the impact of soil contamination with arsenic on the content of manganese in some plant species. The content of manganese in the test plants depended on the degree of soil contamination with arsenic, application of different substances as well as on the plant species and organ. Soil contamination with arsenic caused either an increase or a decrease in the content of manganese in plants depending on a plant species and organ. In the series without soil amending substances, in the arsenic contaminated objects the manganese content decreased in above-ground parts of cocksfoot and swede but increased in above-ground parts and roots of maize and yellow lupine, in roots of cocksfoot and swede and in straw and roots of spring barley. On the other hand, the highest rates of arsenic depressed the content of manganese in roots of cocksfoot, swede and spring barley. Addition of any of the aforementioned substances to contaminated soil changed the content of manganese in the plants. The most unambiguous effect of the different substances was determined in the case of above-ground parts of maize as well as above-ground parts and roots of cocksfoot, in which the manganese content fell down, and in roots of yellow lupine, grain and straw of spring barley, in which the content of manganese rose. Charcoal and loam caused the largest and synthetic zeolite led to the smallest changes in the content of manganese in plants.
The aim of the experiment was to determine changes in the potassium content of sewage sludges during their composting with the addition of: lime in the amount equivalent to 1 Hh, 20 and 40% of coniferous tree sawdust, 20 and 40% of rye straw, and 20 and 40% of cattle manure. The content of total potassium and potassium soluble in 0.5 M HCl of the initial material depended mainly on the amount and type of additives used for composting. During composting, a steady increase in total potassium was observed in all objects. The composting process contributed to an increase in soluble potassium content from 2-fold (with the addition of 20% of sawdust) to 20-fold (with 40% of straw) in all experimental objects.
The aim of the study was to determine the effect of soil contamination with arsenic on the concentration of iron in some plant species. In addition, the following arsenic neutralising substances were added to soil for tests: lime, dolomite, natural and synthetic zeolite, charcoal, loam and compost. Soil contamination with arsenic, application of neutralising substances to the soil as well as the crop species had significant influence on the content of iron in the tested plant organs. Soil contamination with arsenic had an antagonistic or synergistic effect on the content of iron in plants, which was closely related with the crop species. In a series without neutralising substances added to the soil, arsenic had a negative effect on the content of iron in the above-ground parts and roots of cocksfoot, roots of maize, grain, straw and roots of spring barley, but a positive influence on its accumulation in the above-ground parts of maize and roots of swede. The highest increase in the content of iron was found in the above-ground parts of maize. The application of inactivating substances to the soil significantly modified the content of iron in the tested plant organs. These substances caused a decrease in the concentration of iron in the above-ground parts of maize and cocksfoot, but led to an increase in the accumulation of this element in straw and roots of spring barley. The direction of change in the concentration of iron in plants, i.e. decrease or increase, following the application of arsenic neutralising substances depended on plant species and the tested organ as well as the type of substance added to the soil.
Celem przeprowadzonych badań było określenie oddziaływania substancji neutralizujących wpływ zanieczyszczenia gleby arsenem na zawartość wapnia w wybranych roślinach uprawnych. Były to: wapno, dolomit, zeolit naturalny i syntetyczny, węgiel drzewny, ił i kompost. Zawartość wapnia była zróżnicowana w zależności od zanieczyszczenia podłoża arsenem i dodatków neutralizujących oraz od gatunku i organu roślin. W serii bez dodatków neutralizujących wykazano istnienie dodatniej zależności pomiędzy poziomem zanieczyszczenia podłoża arsenem a zawartością wapnia w częściach nadziemnych i korzeniach kukurydzy, w korzeniach brukwi pastewnej oraz w ziarnie i słomie jęczmienia jarego. Najwyższe zanieczyszczenie gleby arsenem (100 mg As·kg⁻¹ gleby) działało ujemnie na zawartość wapnia w korzeniach kukurydzy i jęczmienia. W przypadku pozostałych organów roślin zmiany te były mniejsze i mniej jednoznaczne. Najbardziej jednoznaczny wpływ substancji neutralizujących stwierdzono w korzeniach kukurydzy, w częściach nadziemnych łubinu żółtego oraz w ziarnie, słomie i korzeniach jęczmienia jarego, w których następowało na ogół zmniejszenie oraz w korzeniach kupkówki pospolitej i łubinu żółtego oraz w częściach nadziemnych i korzeniach brukwi pastewnej, gdzie wykazano zwiększenie zawartości wapnia.
Celem badań było określenie wpływu zanieczyszczenia gleby arsenem na zawartość sodu w roślinach. W doświadczeniach uwzględniono również dodatek do gleby wybranych nawozów i innych substancji (wapno, dolomit, zeolit naturalny i syntetyczny, węgiel drzewny, ił i kompost) neutralizujących ujemne oddziaływanie arsenu na rozwój roślin. Zawartość sodu w poszczególnych organach roślin była uzależniona od zanieczyszczenia gleby arsenem, dodatku substancji neutralizujących, a także od gatunku i organu roślin. W serii bez dodatków zanieczyszczenie gleby arsenem sprzyjało nagromadzaniu sodu w korzeniach łubinu żółtego, w częściach nadziemnych i korzeniach kupkówki pospolitej, a ograniczało jego zawartość w częściach nadziemnych kukurydzy i łubinu żółtego. Arsen spowodował także zwiększenie zawartości sodu w korzeniach kukurydzy po zastosowaniu 25 mg As∙kg-1 gleby, w korzeniach jęczmienia jarego po aplikacji 50 mg As∙kg-1 gleby oraz w ziarnie i słomie jęczmienia jarego, w częściach nadziemnych i korzeniach brukwi po zastosowaniu 75 mg As∙kg-1 gleby. Wyższe dawki arsenu działały istotnie ujemnie na zawartość sodu w wyżej wymienionych organach roślin. Najbardziej jednoznaczny wpływ substancji neutralizujących stwierdzono w kupkówce pospolitej i jęczmieniu jarym, przy czym w częściach nadziemnych kupkówki pospolitej i ziarnie jęczmienia jarego powodowały one zmniejszenie, a w korzeniach tych roślin zwiększenie zawartości sodu. Wpływ zastosowanych substancji na zawartość sodu w pozostałych roślinach był zazwyczaj istotny, jednakże uzależniony od rodzaju tych dodatków.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.