Przebadano 16 miodów podzielonych na 4 kategorie w zależności od terminu zbioru i rodzaju pożytku. Sucha masa badanych miodów wahała się w granicach 78,8-83,1%. Średnia zawartość popiołu wynosiła 0,26% s.m. a zawartość białka 0,62% s.m. Średnia zawartość cukrów wynosiła: fruktozy 37,38%, glukozy 35,06%, sacharozy 0,24%, maltozy 5,46%, maltotriozy 1,86% i oligosacharydów 0,34% s.m. Zawartość O2 kształtowała się na poziomie od 0,074 do 0,154 mg·(dm3)-1, a pH od 5,24 do 5,45. Spośród cech elektrycznych badano: współczynnik strat dielektrycznych tg δ (–), przenikalność elektryczną względną εr (-) i przewodność roztworu miodu (μS·cm-1). W badanym zakresie częstotliwości (500-10 000 Hz) w miodach późnoletnich i spadziowych współczynnik strat dielektrycznych tg δ wynosił od 103,79 do 8,07 i od 94,22 do 6,91 natomiast dla miodów wiosennych i wczesnoletnich od 51,99 do 2,88 i od 75,64 do 5,72. Przenikalność elektryczna względna εr okazała się najwyższa dla miodów wczesno-letnich (od 114,35 do 64,21, odpowiednio przy 500 i 10 000 Hz). Miody spadziowe wyróżniały się najwyższym poziomem przewodności (778,7 μS·cm-1). Zaobserwowano istotne statystycznie zależności między poziomem maltotriozy a poziomem zawartości cukrów prostych, popiołu i związków lotnych. Stwierdzono dodatnią korelację (r = 0,8) między zawartością maltotriozy a przenikalnością elektryczną w całym badanym zakresie częstotliwości (500-10 000 Hz).
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.