Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 53

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
5
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Micropropagation of Calycanthus fertilis

63%
Calycanthus fertilis Walt. is a shrub belonging to the family Calycanthaceae, has great potential as ornamental. In the literature there are no reports on methodpropagation of this shrub in in vitro cultures. Therefore, the aim of this study was a development of the method micropropagation of Calycanthus fertilis Walter. Shoot explants of the size 1 cm, with an apex or node with lateral meristems were placed on the media with mineral composition according to MS and WPM supplemented with BAP (from 0.5 to 2.0 mg·dm–3) and TDZ (from 0.1 to 0.5 mg·dm–3). BAP turnedout to significantly increase initiation frequency whereas TDZ inhibitedthe formation of adventitious shoots andcausedexplant death. The highest percentage of initiated explants were found in shoot fragments placed on WPM medium supplemented with 1.0 mg·dm–3 BAP. Primary explants which initiatedgrowth were transferredon the proliferation media containing WPM macroand microelement, with the addition of different cytokinin: BAP (from 0.5 to 2.5 mg·dm–3), KIN (1.0 to 5.0 mg·dm–3) or TDZ (from 0.1 to 0.5 mg·dm–3). Calycanthus multiplication in vitro shouldbe conductedon WPM media with 1.0 mg·dm–3 BAP. Proliferatedshoots were placedon the WPM rooting medium supplemented with auxins: IBA, IAA or NAA at the concentration from 0.1 to 2.0 mg·dm–3. Maximum rooting was obtained on WPM medium supplemented with 0.5 mg·dm–3 IBA. To sum up, it shouldbe statedthat an efficient method of micropropagation of Calycanthus fertilis Walt. has been developed.
Badania przeprowadzono w 1999 i 2000 roku, na 13 odmianach pszenżyta ozimego, oraz dla porównania badano pszenicę odmiany Elena i żyto Dańkowskie Złote. Analizowano takie cechy, jak: energię i zdolność kiełkowania ziarniaków, liczbę opadania i aktywność a-amylazy. Oznaczenie energii i zdolności kiełkowania (PN-79/R-65950) przeprowadzono na płytkach Petriego o średnicy 15 cm. Podłożem była wilgotna bibuła o pH 6,0–7,5, na którą wysiewano po 100 ziarniaków. Płytki umieszczano w termostacie o temperaturze 23°C. Po 4 dniach badano energię kiełkowania, po 7 dniach zdolność kiełkowania dla żyta, a po 8 dniach dla pszenżyta i pszenicy. Oznaczenia przeprowadzono w 3 powtórzeniach oraz w 4 terminach: w okresie pełnej dojrzałości ziarna oraz 8, 16 i 24 dni po zbiorze, co miało na celu ustalenie okresu spoczynku ziarna. Liczbę opadania (PN-ISO 3093: 1996) oznaczono metodą Hagberga-Pertena, a aktywność a-amylazy (Jones, Varner, 1967) metodą Varnera. Energia i zdolność kiełkowania ziarna w okresie pełnej dojrzałości była zdecydowanie niższa od wartości uzyskanych w późniejszych terminach, co wiąże się z występowaniem okresu spoczynku ziarna. Należy podkreślić duże zróżnicowanie odmian odnośnie długości i głębokości spoczynku ziarna. Wysokie wartości energii i zdolności kiełkowania ziarna w okresie pełnej dojrzałości otrzymano dla takich odmian, jak: Disco, Fidelio, Tewo i Mundo, zaś niskie dla: Moniko, Lasko, Purdy oraz pszenicy. Wyraźnie niższą aktywność a-amylazy miały odmiany: Purdy, Bogo i Mundo, u których liczba opadania była wyższa, co wskazuje na wyższą odporność na porastanie ziarna tych odmian. Jednak wszystkie badane odmiany pszenżyta ozimego miały wyższą aktywność a-amylazy i niższą liczbę opadania od pszenicy i żyta. Duże zróżnicowanie odmian odnośnie wartości tych cech może pozwolić na prowadzenie odpowiedniej selekcji w pracach hodowlanych.
7
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Micropropagation of Stryphnolobium japonicum

63%
Observations of Japanese pagoda trees indicate that they undergo a full cycle of vegetative and generative development without self-renovation. The aim of this study was to obtain a successive media protocol propagation of Japanese pagoda tree by in vitro cultures. The effects of growth regulators were studied with reference to primary regeneration, shoot multiplication and rooting. As explants source were used the part of shoot of 90-year-oldtree. Explants were placed on MS (Murashige and Skoog 1962) basal medium with the addition of 6-benzylaminopurine – BAP (1.0–2.0 mg dm-3), thidiazuron – TDZ (0.1–0.3 mg dm-3) and indole-3-acetic acid – IAA (0.5–1.0 mg dm-3). BAP was the growth regulator which significantly increased shoot regeneration on initial explants. TDZ in turn, inhibited the formation of adventitious shoots and caused the explants which had been placed on the medium to die. The multiplication of the Japanese pagoda tree by in vitro cultures should be conducted on MS media with the addition of 0.5 mg dm-3 BAP, and they should be rooted on media with the addition of 0.3 mg dm-3 indole-3-butyric acid – IBA. It seems, that devising an efficient method of Japanese pagoda tree micropropagation is realistic.
Materiał badawczy stanowiły, odzyskane zalążnie i zarodki mieszańców międzygatunkowych - Lilium x formolongi skrzyżowanych z odmianami 'Casa Blanca' i 'Siberia' należącymi do lilii orientalnych. W celu pokonania barier międzygatunkowych zastosowano regenerację roślin z zalążni ciętych w plastry i z zalążków wyłożonych bezpośrednio na pożywkę. Wzrost kalusa zaobserwowano w przypadku trzech mieszańców: Lilium x formolongi x Lilium x formolongi (21% eksplantatów inicjujących kalus), Lilium x formolongi x Lilium 'Siberia' (14%), Lilium x formolongi x Lilium 'Siberia' (28%). W obrębie zalążków izolowanych bezpośrednio na pożywkę większy procent skiełkowanych zalążków uzyskano z mieszańca L. x formolongi x Lilium 'Siberia' (44% wyłożonych zarodków). Kiełkowanie zalążków wystąpiło od 2 do 10 dnia od wyłożenia na pożywkę. Najlepszym sposobem regeneracji roślin z kultur niedojrzałych zalążków lilii jest ich izolacja i wykładanie bezpośrednio na pożywkę inicjującą rozwój zarod­ków, zaś optymalnym wiekiem pobierania zalążków do kultur in vitro, jest termin od 28 dnia po zapyleniu w przypadku mieszańca Lilium x formolongi x Lilium x formolongi, natomiast u mieszańca Lilium x formolongi x Lilium 'Siberia' możemy od 25 dnia.
The aim of the study was to induce somaclonal variability in the callus culture of L. hirsutum f. typicum and L. chilense and to characterize them in respect to tolerance to salinity. Callus was initiated on the cotyledon fragments grown on the medium supplemented with NAA and BAP. The tolerance of callus to salt was tested on MS media containing NaCl in concentration 25, 50, 75, 100, 200 mM. Callus tolerant to 100 mM NaCl was next regenerated by ten weeks on the media with different doses of growth regulators. After this time genetic differences between selected fragments and control (MS medium containing no growth regulators) were determining using ISSR-PCR method. The results show that NaCl concentration significantly affects the regeneration of callus in L. hirsutum f. typicum and L. chilense. The dose 200 mM NaCl of the medium results, in both species, in callus dying. Comparing the genetic similarity of examined callus samples with the control ones in both species, it may be stated that the differences in their response to NaCl and applied growth regulators were generally in the range 2–30%.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.